Celtyccy druidzi wychodzili z założenia, że cechy charakterologiczne ludzi są zależne od od odległości dzielącej Ziemię od Słońca w chwili jego przyjścia na świat. Za najważniejsze dni w roku uważali momenty przesilenia zimowego i letniego oraz rownonoce wiosenne i jesienne (jak we wszystkich kulturach pogańskich). Jednocześnie jako kapłani otaczający kultem, czcią i opieką drzewa, byli wnikliwymi obserwatorami ich życia.
Te dwie przyczyny sprawiły, że swój horoskop oparli zarówno na miejscu Słońca w Kosmosie, jak również charakterystyce drzew.
Według wierzeć Celtów, przypisanie noworotka dr