Kłamczuch

[Aneta 17]

Wpadłam na pomysł, żeby poruszyć temat unikany i bardzo powszechny. Ba, zaryzykowałabym wręcz stwierdzenie, że jest to dla nas temat codzienności.

Kłamstwo.

Mówią, że ma krótkie nóżki. Bo tak jest naprawdę. Ale zastanawiając się głębiej nad jego uniwersalnością można stwierdzic, że kłamiemy, kiedy czujemy taką potrzebę. Kiedy czujemy się zażenowani, oczernieni lub po prostu aby uniknąć konsekwencji czynu, jakiego się dopuściliśmy.

Czy jest ktoś, kto nigdy nikogo nie skłamał? Jak sądzicie? Ja uważam, że nie ma tak czystej duszyczki. Każdy z nas ma w sobie garstkę diabła!

Pozdrawiam! :mrgreen:

[Guest Vanilia22]

Ba, zaryzykowałabym wręcz stwierdzenie, że jest to dla nas temat codzienności.

 

No no ciekawy temat poruszyłaś. Niedawno w telewizji chyba było na temat kłamstwa. I ktoś powiedział, że bez tego świat byłby straszny!

 

Gdzie indziej spotkałam sie z opinią, że kłamią ludzie inteligentni Na ile w tym prawdy- nie wiem. Fakt faktem- to jest codzienność.

[Aneta 17]

Nasza nauczycielka z kolei sądzi, że gdyby nie kłamstwo, to nie mielibyśmy na świecie tak różnorodnej poezji jaką mamy teraz

Poezja to uzasadnione kłamstwa na temat codzienności bądź przyszłości, a także przeszłości. Ale jak to się ma do ludzi "zwykłych"?

No właśnie.. Kłamią, bo się boją. Ja także kłamię, nie często, staram się tego unikać, ale jak każdy - kłamię. Przyznaję sie, bo nic co ludzkie nie jest mi obce. A chyba tylko najpyszniejszy człowiek na świecie powiedziałby "Nigdy nie skłamałem nikogo". Heh, zadziwiające. Czyli jest jednak jedno, co łączy wszystkich ludzi.

[Guest Vanilia22]

Hmm przypomniało mi się jak kiedyś w tv ogladałam pewien eksperyment amerykańskich naukowców, ktorego zadaniem było wykrycie dobrego kłamcy. Co sie okazje, dobrego kłamcę trudno było znaleźć bo nasze ciało mowi za nas. A to nie patrzy sie w oczy. Za dużo sie człowiek tłumaczy czasem plącze w zeznaniach. To jest bardzo trudne aby być wiarygodnym w swoim postepku.

I wiesz jaka była puenta? Trzeba byc sprytnym i inteligentym. Inaczej nie uda nam sie:)

 

Jesli chodzi o mnie staram sie unikac tego jak mogę. Bo po piersze jak sie zacznie to trudno przestać bo jedne klmastwo jest nastepostwem kolejengo.. Po drugie jestem zdania że lepsza prawda niż słodkie kłamstwo. Jednak czasem nie wychodzi bo niektórzy nie lubią sluchac prawdy nawet tak oczywistej ....

[Aneta 17]

Czasem jednak prawda jest zbyt smutna, dołująca lub po prostu bolesna, wówczas tworzymy sobie inny, nierealny obraz, który zaczyna żyć własnym życiem i po pewnym czasie staje się dla nas prawdą.

Wyjęłaś mi to z ust.

Słyszałam gdzieś, że kłamstwo uważa się także za zatajenie czegoś. Wiesz co? Na to by w takim razie szło, że.. wszystko jest kłamstwem... :neutral:

Coś na podobnej zasadzie jak to, że kiedyś ktoś sposobem zero-jedynkowym udowodnił, że... cała matematyka jest nielogiczna..

Świat staje do góry nogami.

[Aneta 17]

A są przypadki, w których nie potępiasz kłamstwa?

[Guest Vanilia22]

Myslę, że w dzisiejszych czasach sama prawda nie wystarczy....

[Aneta 17]

No tak, ja także. Ale konkretne sytuacje. Macie coś takiego? Ja na przykład popieram kłamstwa na celu zatajenie czegoś wstydliwego. Mam na myśli nie kłamanie samo w sobie, ale np. tajenie odpowiedzi, które "naukowcy" także ubierają w ciuszki kłamstwa.

[Gawluk 0]

Uważam że kłamiemy aby uchronić się przed konsekwencjami naszych działań ,które wychodząc na światło dzienne w takiej formie jakiej były wykonane naraziły by nas na nieprzyjemności ze strony otoczenia. W tym sensie kłamanie jest dobre dla nas samych , lecz zarazem nieuczciwe w stosunku do innych osób. Kłamiemy tez czasem aby podnieść własną wartość w czyichś oczach co także jest godne nagany.

Zatajenie prawdy w sytuacji gdy ktoś nie ma pojęcia o jakimś zaistniałym fakcie ,a wiemy że powinien o tym wiedzieć również jest nieuczciwe w stosunku do danej osoby, a w dodatku świadczy o braku odwagi z naszej strony.

Kłamanie w powyższy sposób naraża nas na zniszczenie czyjegoś zaufania. Na krótką metę czasami nie dochodzi do wykrycie kłamstwa ,ale na dłuższą jest to praktycznie nieuchronne.

 

Kłamstwo jest jednak dobre wówczas gdy wyjawienie komus prawdy mogło by mu zaszkodzić w jakiś sposób, więc możemy skłamać wtedy tak naprawdę dla dobra danej osoby.

Równiez niewyjawianie prawdy komuś kogo nie powinna ona obchodzić jest według mnie jaknajbardziej wskazane.

[Aneta 17]

Gawluk masz rację. Z drugiej jednak strony zastanawia mnie bardzo fakt, że ludzie oczerniają. To jest dość dziwne i przynajmniej dla mnie niezrozumiałe. :neutral: Co komu jest winna oczerniana osoba, ba, dalczego wszystko skupia sie na niej.. I dlaczego oczerniana osoba w wielu przypadkach nie reaguje. JEstem teraz życiowo w takiej dość ciężkiej sytuacji, związanej właśnie z oczernianiem. I tak sobie myślę... Ale koniec końców - sądzę że to tylko chęć przekłąnięcia suchej prawdy, że jest się w błędzie. Ja sama unikam oczerniania. Brzydzę się tym. Ale dobija mnie także, gdy ktoś umyśłnie kogoś uśmierca... To już chyba jest maksymalne przegiecie. I mowi do znajomych "Wieeesz.. Ten a ten umarł! Zasztyletowali go !! " A na drugi dzień, widząc ów człowieka ktoś się go pyta " Ty żyjesz?!??!" albo po prostu ucieka gdzie popadnie....

[Gawluk 0]

Według mnie ludzie ,którzy oczerniają innych to ludzie którzy posiadają bardzo niską samoocenę i sami dla siebie czują się nikim, więc oczerniają innych aby w czyichś oczac wypaść pozytywnie na tle oczernianej osoby. Ludzie czasami mogą nie reagować na oczernianie z tego powodu że jest im po prostu żal takiej osoby.

[Guest Vanilia22]

Wiesz oczernianie kogoś jest dla mnie czymś owiele gorszym. To kłamstwo z prawdziwą premedytacją. Bo po pierwsze szkodzi drugiej osobie a po drugie jeszcze daje prawdzwą satysfakcję temu, kto to stosuje.

Są sytuacje, kiedy kłamstwo jest uzasadnione ale to ma zawsze podwójne dno. Mimo wszystko.

Według mnie ludzie ,którzy oczerniają innych to ludzie którzy posiadają bardzo niską samoocenę i sami dla siebie czują się nikim, więc oczerniają innych aby w czyichś oczac wypaść pozytywnie na tle oczernianej osoby

Calkowicie się z Tobą zgodze. Z tego rodza sie plotki, pomówienia i wszelkie zaciemnianie prawdy.

Tylko potem ja prawda wyjdzie na jaw jest nieraz bardzo cięzko to odkręcić:/

[Guest Vanilia22]

jest przekazywanie błędnego obrazu o jakiejś osobie, ale obrazu w który ktoś, kto go przekazuje, jest święcie przekonany.

 

no sie tu nie zgodzę

[Aneta 17]

boadicea napisał/a:

jest przekazywanie błędnego obrazu o jakiejś osobie, ale obrazu w który ktoś, kto go przekazuje, jest święcie przekonany.

 

 

 

no sie tu nie zgodzę

 

 

A ja jestem pomiędzy. Może być tak jak sądzi Vanillia, że ktoś to mówi celowo, chociaż wie, że tak nie jest, a chce tylko czyjeś szkody (i dokładnie o takie oczeranianie mi chodziło, gdy zaczęłam o nim mówić), ale z drugiej strony medalu może być tak jak mówi Boadicea, czyli informacje o kims przekazywane są w taki sposób, że osoba opowiadająca o kimś nie wie, jaka ta osoba w gruncie rzeczy jest, ale mówi o tych cechach, które sama zaobserwowała. Nie wie o tym, żę człowiek w życiu gra setki ról. Inna osobą jest wobec nieznajomych, inna wobez rodziny, inna wobec partnera/ki.

Tak myślę.

[Guest Vanilia22]

A ja jestem pomiędzy. Może być tak jak sądzi Vanillia, że ktoś to mówi celowo, chociaż wie, że tak nie jest, a chce tylko czyjeś szkody (i dokładnie o takie oczeranianie mi chodziło, gdy zaczęłam o nim mówić)

No własnie to miałam na myśli. Nic pozatym. Zdaje sobie sprawę, że często ludzie przeimaczają nieświaodmie pewne rzeczy. Ale ja się spotkałam raczej z celowym i świadomym takim działaniem.

Najczęściej to klasyczne oczernianie było skutkiem niedogadania się, złego zrozumienia, antypatii, która spowodowała złe odszyrowanie komunikatu. Osoba oczerniajaca dodała 2 do 2 i wyszło jej 22.

 

Tak tez bywa ale ja raczej stykam sie z tym pierwszym:/ No ale ludzie są różni

[Aneta 17]

Niemało.. Ja mam podobnie jak Vanilka, dlatego też mogłyśy inaczej co innego odbierać. Masakra jak się wszyscy różnią

[Guest Vanilia22]

bo i inne doświadczenia mamy, a przez to inaczej definujemy pojęcia. Czy to nie jest fascynujące?

 

to prawda. A swoja drogą powiem Wam, że lubię takie dyskusje. Zawsze wnosza coś nowego:)

[Guest Vanilia22]

To prawda. Każdy ma swoje pojęcie o życiu. Postrzegamy przecież świat swoimi oczami. Właśnie sobie przypomnialam moją dyskusję ze znajomymi z mojej klasy gdzie padło hasło- jak żyć z rodziną. Wierzcie mi było to tak burzliwa dyskusja a wnioski były tak odmienne, że nas to rzśmieszyło

ale warto słuchac i dyskutować

[kael 0]

Każdy ma swoje pojęcie o życiu

a jeśli ktoś nie żyje? to trzeba trochę do życia z dystansem podchodzić, bo inaczej się nie da

[Aneta 17]

a jeśli ktoś nie żyje? to trzeba trochę do życia z dystansem podchodzić, bo inaczej się nie da

Możesz powtórzyć Kael, nie do końca to zrozumiałam.

[Aneta 17]

Calkowicie się z Tobą zgodze. Z tego rodza sie plotki, pomówienia i wszelkie zaciemnianie prawdy.

A to chyba nieciekawa pozycja, kiedy się je spokojnie drugie śniadanie a tutaj nagle czuje czyjś oddech niemalże na karku i to okropne uczucie, że wiemu, że się nas obgaduje... Ble.

[Aneta 17]

Anetko - do tego mozna sie przyzwyczaic

Hm.. Ile ludzi, tyle zdań. Mi się to za bardzo nie uśmiecha - nie widzę siebie w roli obgadywanej. Albo nie chcę widzieć. Zawsze są dwa wyjścia.

[Aneta 17]

Wiśta wio Ruszamy temacik. Nie może tu być cicho - widzę las rąk

[Guest Vanilia22]

Anetko - do tego mozna sie przyzwyczaic

 

Zanim całkowicie mnie wymiecie z kraju to powiem parę słow:)

 

Zgodze się z Boa, ze do tego się można przyzwyczaić. Ale... No właśnie zawsze może byc ale. Jesli chodzi o moje podejście nie nawdize obgadywania, kłamstw i wszelkich tego typu rzeczy. Pamiętam,że zawsze nie obchodziło mnie co moga o mnie mówić za plecami inni. Natomiast zdanie nabliższych było dla mnie bardzo wazne. Szczególnie otoczenia. Dziś troche inaczej przyjmuję pewne rzeczy. Nie denerwuje mnie konstruktywna krytyka. Cenię ją choć nie raz boli:/

No ale kto powiedział, że życie z ludźmi jest łatwe?

[Aneta 17]

Nie denerwuje mnie konstruktywna krytyka.

Dobra krytyka nie jest zła. Ale jeśli jest niesłuszna to chyba troszkę nas to zdenrewuje? Mnie na przykład. Nie cierpię, gdy ktoś mówi mi, że ja robię coś źle, choć sam tego nie robi lepiej - mało tego - stawia siebie jako przykład. :???: Z natury staram się unikać konfliktów, dlatego też udaję, ze nie słyszałam i próbuję nadal robić swoje.

Vanilko, serduszkami jedziemy z Tobą. Będziemy tęsknić.

[Aneta 17]

Dlatego wlasnie zawsze twierdze, ze bardzo latwo jest mnie przekonac do swoich opinii, o ile sie je solidnie uargumentuje.

Jeśli jest się świetnym mówcą i trafi się na konformistycznego słuchacza to nie trzeba podawać nawet solidnych argumentów, wystarczy zakończyć przemowę zwrotem "Prawda?". To podobnie jak ateńscy demagodzy z Peryklesem na czele. Szkoda, że to słowo ma dziś zupełnie inne znaczenie.

Pozdrawiam

[Aneta 17]

post rozrusznik

[Another 0]

Moje zdanie na temat kłamstwa może wydać się Wam znajome. Ale od zawszę tak uważałem. Każdy kłamię jedni więcej drudzy mniej. Tylko jeszcze jest pytanie dlaczego to robimy. Moim zdaniem niektórzy kłamiąc robią to bo chcą ukryć jakąś swoją nie doskonałość. najprostszy przykład:

Horrorem dla dziewczyny jest gdy ma sie wybrać na zakupy z koleżankami. Jak wiemy zakupy = galerię handlowe itp. = chłopacy. Ale nie daj Boże jak wyskoczy dziewczynie pryszcz który nawet pod metrową warstwą pudru nie da się ukryć. Więc by odwrócić uwagę przyjaciółek od tego drażliwego tematu łatwiej jest skłamać bo ona robi to i to.

Oczywiście jest to przykład więc proszę drogie Panie o to by się nie obraziły bo i mężczyźni nie jesteśmy lepsi ^^.

IMO kłamiemy też dlatego by poczuć się lepsi, doceniani.

 

Ale pytanie jeszcze jedno. Wyczytałem gdzieś takie zdanie:

Prawdy możemy dowieść nawet z kłamstwa. Bo tam gdzie jest kłamstwo tam tez zaczyna się prawda. Co o tym sądzice?

[Miranda 0]

A ja chcę w sferze kłamstwa poruszyć jeszcze jedno zagadnienie. Co z okłamywaniem samego siebie? Często zdarza się, że sami sobie coś wmawiamy świadomie bądź nieświadomie. W końcu docieramy do momentu, w którym zatracamy poczucie, co w rzeczywistości jest prawdą, a co sobie wyimaginowaliśmy. I czujemy się zagubieni... w sobie? Można usprawiedliwiać, że niektórzy wmawiają sobie inny obraz świata czy też samego siebie, by uczynić go lepszym niż jest, ale przecież nie zawsze. Czasem po prostu tworzymy obraz równoległy ani gorszy, ani lepszy, po prostu inny. A okłamując w ten sposób samego siebie, zaczynamy również okłamywać innych, niezdolni stwierdzić, czy jest to prawda czy jedynie złuda...

[Guest Vanilia22]

ale z drugiej strony, jak ciężko takie klapki zobaczyć u siebie, ojj, a jak ciężko zdjąć..

 

Święta prawda. Najgorsze jest to, że człowiek się boi prawdy. A strach to njagorsze co możemy odczuwać.

[Guest Vanilia22]

Chronią ale i tak nie uchronią;-)

[victiminpain 3]

Tego co zniszczy kłamstwo prawda nie odbuduje.. - teraz tego się trzymam, bo się przekonałam.

Racja - kłamiemy by uchronić drugą osobę przed złym, ale przed czym, przed prawdą?!

Prawda jest racją, prawda jest dobrem, kłamstwo jest czymś złym, przed nim powinniśmy chronić siebie i innych.

Każdy ma prawo znać prawdę, choć czasami skrywa się pod nią tyle świństw i dobrze o tym wiemy.

Przejechałam się już na kłamstwie, ono ma krótkie nogi i tak naprawdę daje wgląd jaka jest rzeczywistość - zakłamana, a chyba nikt nie chce w takiej żyć, a mimo tego budujemy ją taką na kłamstwie.

Każdy kłamie dla własnych celów, jak 'dobrych" tak i złych.

Ja kłamałam by "chronić" drugą osobę, ale tak naprawdę nie wiedziałam jak ją tym ranię.

Kłamałam, bo wstydziłam się pewnych rzeczy i nie chciałam o tym otwarcie mówić, to było ciężkie dla mnie.

Wciąż jest, aczkolwiek prawda jest już powiedziana, a niektórych wciąż boli.

[milenaEl 1]

Kłamstwo jest ostoja słabych. Dziekuje