Pędząc na swój dom ...

[Garou]

Witam. Tym razem chcę opisać sen, który jest na tyle krótki, że nie wiem czy nadaje się do analizy. Ale kto wie ...

 

Otóż byłem na swoim ogrodzie. Na samym końcu, w tyle. I przy płocie leżała psia kupa, której raz po raz, kilka razy się przyglądałem, odwracając w jej stronę głowę. I za którymś razem odwróciłem głowę przed siebie i zacząłem biec przez ogród. W tym samym momencie, gdy zacząłem biec, okazało się że jest już ciemno [głucha noc]. Biegłem co sił w nogach w stronę mojego domu. I gdy byłem już kilkanaście metrów od mojego domu, a byłem już bardzo rozpędzony, w myślach zgodziłem się aby "puścić wodze", jakby zgodzić się na coś, choć na nic konkretnego. I wtedy jakbym zaczął sunąć z jeszcze większą prędkością w stronę swojego domu. Czułem jakbym wznosił się lekko nad ziemią, niby pędzący pocisk. I chwilę potem miało dość do zderzenia z murem domu, ale w tym momencie urwał się sen.

 

I przyznam, że po przebudzeniu z tego snu jakoś mnie ciarki, dreszcze przeszły - co nie zdarza mi się często.

[Aneta]

czy nie próbujesz czasami uciec od codziennych kłopotów? Czy masz ich dużo, albo chociaż sporo?

[Garou]

Tak, jeżeli chodzi o to, to się zgadza.

[Aneta]

W takim razie mogę zinterpretować Twój sen, tak jak za pierwsza swoją myślą, gdy go przeczytałam.

Są rzeczy dla Ciebie wręcz okropne, ale musisz na nie patrzeć i zmagać się z nimi. Ta ucieczka w kierunku domu była symbolem Twojego, Blue Manie, zagubienia. Nie ukrywajmy, że samemu ciężko Ci z tym, co teraz jest. Wiesz doskonale, że jest rozwiązanie - może nie najlepsze - ale jest. Chciałbyś chyba jak najszybciej z tym skończyć - dlatego tak prędko biegniesz.

Moje myśli na ten temat.

Pozdrawiam.

[Garou]

Wow: "Wiesz doskonale, że jest rozwiązanie". Gdybym tylko wiedział jakie. Bo aż boję się pomyśleć, że jest takie banalne, iż niemożliwe dla mnie.

Ale zgadzam się z Twoją interpretacją. Tylko dziwne, że ten sen przyszedł tak "znienacka".

[Aneta]

Tylko dziwne, że ten sen przyszedł tak "znienacka".

Najtrafniejsze sny wg mnie przychodzą właśnie znienacka. Przynajmniej u mnie. Wtedy odkrywają się zakamarki duszy i sprawy nierozwiązane. Tak, tak sądzę.

Pozdrawiam.