Seid Napisano 27 Listopada 2013 Udostępnij Napisano 27 Listopada 2013 Zapełnianie działu o różnych postaciach leku roślinnego postanowiłem rozpocząć o napisaniu paru słów na temat soków roślinnych. Komórki roślinne zawierają sok komórkowy, w którym znajdują się rozmaite substancje organiczne i nieorganiczne. Wiele z nich można wykorzystać w lecznictwie. Pomysłów na to jak wydobyć z rośliny sok komórkowy jest kilka - różnią się one między innymi zasadą działania, każdy z nich ma swoich zwolenników i przeciwników. PRZYGOTOWYWANIE SOKÓW Przygotowywanie soku rozpoczynamy od tzw. wstępnej obróbki surowca. Polega ona przede wszystkim na dokładnym umyciu i ewentualnym rozdrobnieniu surowca, z którego będziemy produkować sok. Różne metody produkcji soku: 1) owoce zalewa się wodą (ilość wody powinna być dwukrotnie większa niż ilość surowca) i gotuje aż do momentu wrzenia. Następnie odcedza się i przeciera owoce. Otrzymany w ten sposób sok jest mętny - można go poddać procesowi klarowania, który polega na jego podgrzaniu, a następnie przesączeniu przez gazę. W celu wydłużenia przydatności soku do spożycia można go pasteryzować (naczynia z sokiem wstawia się do garnka, zalewa wodą i ogrzewa). Można też do soku dodać cukru i konserwantów takich jak kwas cytrynowy. Soki z niewielką zawartością cukru też wymagają pasteryzacji. 2) Umyty surowiec należy zasypać cukrem w stosunku 1:1 i dodać przegotowanej i zimnej wody (na 2,5kg owoców, dajemy 2,5kg cukru i około 1,5l wody). Następnie wyciska się sok i przelewa go do wyparzonych naczyń. 3) Umyty surowiec należy zmielić w maszynce. Następnie dodaje się nieco wody. Zmielony surowiec zmieszany z wodą można odstawić na kilka godzin. Po odstawieniu wyciska się sok (można to zrobić np. po zawinięciu surowca w gazę). Odciśnięty sok należy trzymać w lodówce, posiada on krótką datę ważności. Można go oczywiście zabezpieczyć dodając cukru lub pasteryzując. 4) Soki można też przygotowywać przy pomocy urządzeń takich jak wyciskarki, sokowirówki i sokowniki. Wyciskarka miażdży surowiec, następnie prasuje go i wyciska z niego sok. Sokowirówki najpierw siekają surowiec, następnie podlega on wirowaniu. Duża siła odśrodkowa powoduje powstanie soku. W przypadku sokowników wykorzystuje się działanie pary wodnej. Zwolennicy wyciskarek twierdzą, że jest to najlepsza metoda uzyskiwania soku - w czasie produkcji surowiec jest mniej narażony na utlenianie i działanie wyższej temperatury. Minusem sokowirówek jest to, że w przypadku miękkiego surowica zamiast soku możemy otrzymać mało estetyczną papkę. W przypadku sokowników minusem jest przede wszystkim słaba wydajność. Sok uzyskany w ten sposób będzie też rozcieńczony wodą. Na koniec krótki przegląd często mało znanych, a bardzo przydatnych soków: - sok z ziela babki lancetowatej - działa wykrztuśnie, rozkurcza też mięśnie gładkie górnych dróg oddechowych. Na śluzówki działa przeciwzapalnie, przyspiesza gojenie się ran. - sok z liści brzozy - stosowany jest między innymi w łagodzeniu schorzeń kobiecych. Zwiększa też przesączanie w kłębuszkach nerkowych, co wykorzystuje się w przewlekłych chorobach nerek. - sok z dziurawca - wspomaga osłabioną czynność wątroby (między innymi ułatwia wypływ żółci), pomaga w nieżytach przewodu pokarmowego (zwiększa wydzielanie soków trawiennych). Zewnętrznie stosowany jest w leczeniu bielactwa. Niektórzy zielarze używają go także jako środka przeciwkrwotocznego, a nawet w leczeniu chorób nowotworowych. - sok z jeżówki purpurowej - stosuje się go w zapobieganiu i leczeniu infekcji górnych dróg oddechowych. Zdania na temat skuteczności soku z jeżówki są podzielone. Istnieją badania naukowe, które wskazują, że jeżówka chroni przed przeziębieniem i skraca czas jej trwania, a także takie, które nie potwierdzają takiego działania. Stosowanie przetworów z jeżówki może, u osób ze skłonnościami do reakcji alergicznej, wywoływać wysypkę. - sok z ziela krwawnika - wykorzystywany w przypadku stanów zapalnych przewodu pokarmowego. Poprawia tez wydzielanie żółci. Może być także stosowany w przypadku drobnych krwawień w przewodzie pokarmowym. Stosowany zewnętrznie przyspiesza gojenie się ran. - sok z korzenia łopianu - stosowany m.in. ze względu na swoje właściwości odtruwające, - sok z korzenia mniszka lekarskiego - pobudza czynność wątroby i wydzielanie soku żołądkowego, - sok z kwiatów i liści podbiału - ma działanie wykrztuśne, stosowany jest w przewlekłych nieżytach dróg oddechowych, - sok z pokrzywy - działa odtruwająco, dostarcza minerałów, zwiększa ilość erytrocytów i hemoglobiny. Może być też stosowany w cukrzycy jako środek wspomagający - obniża stężenie glukozy w surowicy. 2 Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Hani@ Napisano 1 Grudnia 2013 Udostępnij Napisano 1 Grudnia 2013 Zewnetrznie i nie tylko Sok z nagietka lekarskiego leczy kurzajki, owrzodzenia, raka skory, pomaga zniknac przebarwieniom i plamom starczym. Na sok zbiera sie cala rosline z kwiatami, lodyga i liscmi, najlepiej w sloneczny dzien bo wtedy ma najwieksza moc . Nalezy przecierac skore kilka razy dziennie. Sok z glistnika jaskolcze ziele- leczy kurzajki, wrzody, guzy, raka skory( sokiem smaruje sie skore 5 razy dziennie), luszczyce ( 5 g soku wymieszany z 50 g tluszczu z jelit wieprzowych, smarowac dwa razy dziennie) Sok z mniszka lekarskiego- zewnetrznie leczy kurzajki, ale jego dzialanie jest slabsze niz soku z glistnika. Wewnetrznie zalecany jest do odtrucia organizmu, oczyszczenia krwi, 10 ml soku pije sie przed jedzeniem 3-4 razy dziennie, Sok z natki pietruszki- dziala moczopednie, poprawia ukrwienie nerek i ich oczyszczanie, usuwa toksyny z organizmu. Swiezy sok 10 ml pije sie z 60 ml wody, 2 razy dziennie Na lekkie rany i ugryzienia komarow pomagaja zmiazdzone liscie pietruszki. Sok z podbialu- na bolace uszy, kilka kropel soku z wycisnietych lisci podbialu nalezy wpuscic do ucha sok z rozmarynu- wewnetrznie stosuje sie na pobudzenie krazenia, obnizenie cisnienia, zaleca sie 10 ml soku, dwa razy dziennie, przed posilkami . Nie moze byc stosowany u kobiet w ciazy. Szczawik zajeczy – zewnetrznie, sok w czystej postaci uzywany jest do leczenia owrzodzen, a nawet raka. 1 Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
EkoNicolle88 Napisano 1 Maja 2014 Udostępnij Napisano 1 Maja 2014 Ja bardzo często robię sok z natki pietruszki z dodatkiem soku z cytryny jest bardzo orzeźwiający szczególnie dobry na upalne dni, a poza tym faktycznie działa moczopędnie idealny idealny a problemy z nerkami 1 Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Seid Napisano 27 Lipca 2014 Autor Udostępnij Napisano 27 Lipca 2014 Syropy (z łacińskiego Sirupi) to stężone roztwory cukru zawierające różnego rodzaju środki lecznicze. Trwałość syropu gwarantuje odpowiednio wysokie stężenie cukru. Musi ono wynosić co najmniej 64% - dzięki temu zahamowany jest rozwój drobnoustrojów i preparat się nie zepsuje. Wysokie stężenie sacharozy powoduje odciąganie wody z komórek bakteryjnych, w wyniku czego nie mogą się one dzielić. Przy niższych stężeniach istnieje możliwość rozwoju bakterii, które rozkładają sacharozę na glukozę i fruktozę - dalszy rozkład tych związków powoduje zakwaszenie syropu. Przy niższych stężeniach cukru konieczne jest dodatnie środka konserwującego - może nim być np. etanol w stężeniach 15-20% lub gliceryna. Syropy można otrzymać przez: 1) rozpuszczenie odpowiedniej ilości cukru w soku roślinnym lub innym przetworze (naparze, odwarze), 2) rozpuszczenie odpowiednich preparatów w syropie prostym. Syrop prosty otrzymuje się przez rozpuszczenie sacharozy w wodzie i doprowadzenie roztworu do wrzenia. Do ciepłego syropu dodaje się przetwory roślinne. Przed dodaniem naparu/odwaru lub innego preparatu do syropu lub przed rozpuszczeniem w nim cukru preparat warto przesączyć przez gazę. Dzięki temu otrzymany syrop będzie bardziej klarowny. W czasie gotowania należy pamiętać o tzw. szumowaniu czyli usuwaniu zanieczyszczeń z powierzchni gotującego się syropu. Syrop może się pienić podczas gotowania - najlepiej wypełnić garnek jedynie do 2/3 objętości. W razie mocnego pienienia należy zdjąć garnek z ognia, zmniejszyć płomień albo dodać nieco chłodnej wody lub alkoholu. Po przygotowaniu i ostudzeniu syrop rozlewa się do suchych buteleczek lub słoików i zamyka. Przykłady syropów: 1) Syrop prawoślazowy - prawoślaz zawarty w syropie działa zarówno na kaszel suchy jak i mokry. Zawarte w surowcu śluzy działają osłaniająco na śluzówkę górnych dróg oddechowych i redukują podrażnienia. Oprócz tego prawoślaz działa też wykrztuśnie ułatwiając usunięcie wydzieliny z dróg oddechowych. Syrop sporządza się przez rozpuszczenie cukru w maceracie z korzenia lub liści prawoślazu. 2)Syrop tymiankowy - również ma działanie wykrztuśne. Zwiększa wydzielanie śluzu w drogach oddechowych, pobudza nabłonek rzęskowy do pracy, a to powoduje odruch wykrztuśny. 3) Syrop wiśniowy - otrzymywany przez rozpuszczenie cukru w soku wiśniowym. Syrop ten, podobnie jak opisane powyżej, stosuje się w chorobach górnych dróg oddechowych. Rozrzedza on śluz, a przez to ułatwia jego odkrztuszenie. Poza tym obniża temperaturę ciała i działa antyseptycznie. Niektórzy zalecają także picie tego syropu w zaparciach oraz w celu odtrucia organizmu z toksyn. 4) Syrop z laktulozą - stosowany w chronicznych zaparciach. Po spożyciu laktuloza trafia do jelita grubego, gdzie zostaje rozłożona przez bakterie do CO2 i kwasów organicznych. Kwasy te "ściągają" do światła jelita wodę, a przez to ułatwiają wypróżnienie. Działanie syropu pojawia się po około 24-48h od spożycia. 5) Syrop malinowy - otrzymywany podobną metodą jak syrop wiśniowy. Jest stosowany w różnego rodzaju infekcjach, bo obniża temperaturę ciała i wzmacnia układ odpornościowy. 1 1 Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Rekomendowane odpowiedzi
Dołącz do dyskusji
Możesz dodać zawartość już teraz a zarejestrować się później. Jeśli posiadasz już konto, zaloguj się aby dodać zawartość za jego pomocą.
Uwaga: Twój wpis zanim będzie widoczny, będzie wymagał zatwierdzenia moderatora.