Historia chrześcijaństwa

[adrzej1]

Każdy ma jakąś historię. Jest ona ważna, bo z niej wynika teraźniejszość i przyszłość. Zasada ta dotyczy ludzi, ale także instytucji. Jedną z takich instytucji jest kościół rzymskokatolicki. Od wieków wpływa na losy Świata. Jaka jest jego historia? Czego uczy?

 

Historia kościoła rzymskokatolickiego, jest kontynuacją chrześcijaństwa – religii założonej przez Jezusa Chrystusa w I wieku naszej ery, a która w wyniku odstępstwa od nauk Jezusa i politycznych działań biskupów, oraz cesarza Konstantyna przekształciła się w religię powszechną – katolicką. Później katolicyzm podzielił się na odłamy protestanckie i szereg denominacji katolickich, z których największe znaczenie nabrała ta, mająca siedzibę w Rzymie, a później w Watykanie.

 

Choć data powstania kościoła powszechnego – katolickiego jest doskonale znana, to większość katolików daje się zwieść zapewnieniom hierarchów o założycielstwie Jezusa Chrystusa. Jednak nauczanie Jezusa znacznie różni się od nauczania papieskiego. Podobnie metody nauczania. Różnią się tak bardzo, że nie można mówić o kontynuacji.

 

Ponieważ Kościół zachęca do poznawania swej wiary przypominamy niektóre daty z historii kościoła rzymskokatolickiego, ale nie byłaby ona pełna bez wprowadzenia od narodzin Jezusa Chrystusa i działalności w I-IV wieku naszej ery, oraz wydarzeń w innych religiach, które wyłoniły się w wyniku podziałów w chrześcijaństwie.

 

 

 

Dane do naszego zestawienia pochodzą z różnych źródeł, również z Internetu i nie wszystkie są zweryfikowane – nie należy więc traktować ich jako pewnego źródła wiedzy, ale raczej jako punktu wyjścia do poszukiwań w źródłach encyklopedycznych

W miarę pozyskiwania nowych danych, zestawienie będziemy rozszerzać.

 

 

2 rok przed naszą erą - Narodziny Jezusa Chrystusa. Nastąpiło to w okolicach 1 października. Dokładna data nie jest znana, natomiast doskonale jest znana data śmierci – 14 Nissan 33 roku. Ponieważ Jezus żył 33,5 roku – daje nam to taką datę (uwzględniając brak roku „0”).

 

12 r - Zdarzenie w świątyni, podczas święta Paschy – jedyna wiarygodna informacja o młodzieńczym Jezusie.

 

29 r - wiosna - Działalność Jana Chrzciciela – mającego przygotować Żydów na przyjście Mesjasza

 

29 r - jesień - Chrzest trzydziestoletniego Jezusa. Wiek 30 lat, to wiek dojrzałości (według prawa Mojżeszowego), dopiero teraz Jezus mógł nauczać publicznie i nie być potraktowany, jak smarkacz, który się mądrzy. Chrzest w wodzie nie był praktykowany przez Żydów. Przynależność do społeczności była określana obrzezaniem wykonywanym w ósmym dniu życia chłopca – fizjologicznie jest to moment najmniejszego odczuwania bólu. Pierwowzoru chrztu pod postacią całkowitego zanurzenia w wodzie, można upatrywać w kąpieli oczyszczającej jaką nakazywał Bóg Żydów Jehowa. (2 Królów 5:6,10) (...)oto posyłam do ciebie Naamana, mojego sługę, żebyś go uleczył z trądu (...) Jednakże Elizeusz wysłał do niego posłańca, mówiąc: „Trzeba, byś poszedł i wykąpał się w Jordanie siedem razy, żeby ci wróciło twoje ciało; i bądź czysty”(...). Jan Chrzciciel również nawoływał, do „oczyszczenia” umysłu, na nauki Mesjasza.

 

31 r - Zakończenie powoływania 12 uczniów, którzy towarzyszyli Jezusowi. Określono ich mianem „apostołów”. Po oddaleniu i śmierci Judasza, dla uzupełnienia dwunastu, wybrano Macieja – miało to miejsce w okresie pomiędzy wniebowstąpieniem Jezusa (40 dzień po śmierci), a dniem Pięćdziesiątnicy. Choć Maciej nie został wskazany przez Jezusa, to był w gronie uczniów towarzyszących Jezusowi, a wybór nastąpił drogą „rzucenia losów” – czyli metodą stosowaną przez Żydów, dopuszczoną prawem Mojżeszowym, bo w tamtych czasach na wynik losowania wpływał Bóg. Paweł (wcześniej znany jako Szaweł / Saul) ponieważ został powołany przez samego Jezusa, również jest zaliczany do apostołów.

 

31 r - Jezus wygłasza „Kazanie na górze” – w którym streszcza wymagania swego Ojca – Boga Jehowy.

 

32 r - Śmierć i zmartwychwzbudzenie Łazarza. Śmierć Łazarza nie budziła wątpliwości – już „śmierdział” (Jana 11:39) (...)Marta, siostra zmarłego, powiedziała do niego: „Panie, zapewne już cuchnie, bo to czwarty dzień”.(...). Co ciekawe, ani Łazarz, ani inne przywrócone do życia osoby (Biblia donosi o siedmiu zmartwychwstaniach) nie mówią co spotkało ich „na tamtym świecie”. Jest to zgodne z naukami Biblii, która twierdzi, że „dusza umiera” (Ezechiela 18:4) (...)Dusza, która grzeszy, ta umrze.(...) - zobacz przypis w Biblii Tysiąclecia, oraz, że po śmierci „nie ma działania” (Kaznodziei 9:10) (...)Wszystko, co twoja ręka ma sposobność zrobić, rób całą swą mocą, bo nie ma pracy ani snucia planów, ani poznania, ani mądrości w Szeolu — w miejscu, do którego idziesz.(...).

 

33 r 14 Nissan – śmierć Jezusa. Nissan był pierwszym miesiącem w kalendarzu żydowskim i przypadał na czas dzisiejszego marca / kwietnia – kalendarz żydowski jest oparty na rytmie księżyca – w związku z tym miesiące nie mają swych stałych terminów, a w roku jest dokładany dodatkowy miesiąc wyrównujący rok do rytmu słonecznego.

 

33 r - Dzień Pięćdziesiątnicy. Na grupę 120 apostołów i uczniów, zostaje zesłany duch święty, a po płomiennym przemówieniu Piotra przyłącza się 3 tysiące osób, tym samym powstaje pierwszy zbór naśladowców Jezusa. Pięćdziesiątnica, to święto Tygodni związane z zakończeniem zbiorów jęczmienia, przypadające na 6 Siwan – maj / czerwiec.

 

33 lub 34 r - Śmierć Szczepana – pierwszego chrześcijańskiego męczennika. W jego ukamienowaniu ważną rolę odegrał faryzeusz Szaweł (Saul) – który później stał się apostołem Pawłem.

 

ok. 41 r - Spisanie pierwszej księgi Pism Greckich (Nowego Testamentu) ewangelii wg. Mateusza.

 

ok. 61-64 r - Paweł w Pierwszym Liście do Tymoteusza, pisze o odstępstwie jakie wkrada się do zborów chrześcijan. Polegało na wprowadzaniu elementów tradycji żydowskiej, oraz nauk z filozofii greckiej i babilońskiej - (1 Tymoteusza 1:18-20) (...)Ten nakaz poruczam tobie, dziecko, Tymoteuszu, zgodnie z zapowiedziami, które wskazywały bezpośrednio na ciebie, abyś podług nich dalej toczył szlachetny bój, mając wiarę i dobre sumienie, które pewni ludzie odrzucili, a ich wiara uległa rozbiciu niczym okręt. Należą do nich Hymeneusz i Aleksander, których wydałem Szatanowi, żeby przez skarcenie nauczyli się nie bluźnić.(...) . W innych listach zapowiedziano nadejście odstępstwa – zobacz 2 Tes 2:3; 2Pt 2:1-3; 1Tm 4:1-3; 2Tm 2:16-19, które zdominuje prawdziwą wiarę.

 

64 r - Pożar Rzymu. Cesarz Neron, by stworzyć scenerię do wygłoszenia jednego ze swoich utworów literackich, kazał podpalić Rzym. Odpowiedzialnością za to, zostali obarczeni chrześcijanie. Początek wielkich prześladowań chrześcijan.

 

Krótko po 65 r - Śmierć Pawła w Rzymie. W 65 roku Paweł pisze swój ostatni list (Drugi do Tymoteusza), w którym zapowiada swoją szybką śmierć – ginie męczeńsko z rozkazu cesarza Nerona. Często łączy się obecność i działalność Pawła w Rzymie, z Piotrem, ale nie istnieją wiarygodne dowody na obecność Piotra w Rzymie. W przeciwieństwie do Pawła, mamy niewiele informacji o działalności Piotra, który działał w Azji Mniejszej, Jerozolimie, a później został skierowany „na wschód” – do Babilonu – zobacz 1Pt 5:13, gdzie napisał swoje listy.

 

66 r - Atak wojsk Rzymu na Palestynę. Wybuchło powstanie żydowskie, wojska rzymskie pod wodzą Cestiusza Gallusa otoczyły Jerozolimę i przypuściły szturm na mury miasta. Wkrótce później z nieznanych powodów wycofały się.

 

70 r - Ponowny atak i oblężenie Jerozolimy. Na początku kwietnia (Nissana), gdy Jerozolima pełna była pielgrzymów na święto Paschy, Tytus wkroczył do Palestyny i otoczył Jerozolimę blokując możliwość ucieczki z miasta, lub dostarczenia zaopatrzenia. W wyniku oblężenia głód był tak wielki, że jedzono nie tylko siano i zwierzęce skóry, ale nawet dzieci.

 

70 r - Zdobycie Jerozolimy, zburzenie Świątyni. Po niecałych pięciu miesiącach (30 sierpnia) rzymianie zdobyli Jerozolimę i zburzyli świątynię. Według niektórych danych zginęło milion ludzi, a 97 tysięcy dostało się do niewoli. Tym samym nastąpiło spełnienie się jednego z proroctw Jezusa, w którym zapowiedział zburzenie Jerozolimy i świątyni, a swym wiernym naśladowcom, nakazał ucieczkę z Jerozolimy, gdy będzie to możliwe – stało się to po pierwszym oblężeniu, przerwanym w nieoczekiwany sposób. To proroctwo ma się spełnić jeszcze raz „przy końcu dni”. Data zburzenia Świątyni jest doskonale udokumentowana, dlatego stanowi pewnik w rozważaniach historycznych i datowaniu wydarzeń biblijnych.

 

ok. 96 r - Apostoł Jan spisuje Objawienie (Apokalipsę), w finale której zawiera ostrzeżenie przed fałszowaniem Słowa Bożego – zobacz Obj. 22-18.

 

ok. 98 r - Spisanie ostatniej księgi Pism Greckich (Nowego Testamentu) listów Jana.

 

ok. 100 r - Śmierć ostatniego apostoła – Jana. Jako jedyny apostoł (był „umiłowanym” uczniem Jezusa) zmarł śmiercią naturalną, a nie męczeńską.

 

II w - Wynaleziono wodę „święconą”. Pojawiają się pierwsze metody jej święcenia i wzmianki o jej używaniu do „wypędzania duchów”.

 

II w - Święty Klemens z Aleksandrii spisuje swoje poglądy: „Każda kobieta powinna być przepełniona wstydem przez samo tylko myślenie, że jest kobietą”.

 

178 r - Rzymski filozof Celsus poświadcza fałszowanie i modyfikowanie treści Ewangelii, które i tak, w jego opinii, dalej są pełne sprzeczności. („Przepisywali i przerabiali Pisma Święte z ich pierwotnej postaci i usunęli wszystko, co pozwalało [rewizjonistom] na odparcie zarzutów”) [Alethes logos/ Orygenes]. Fałszowanie Pism, moglo być tylko świadome. Proces przepisywania (druku przecież jeszcze nie znano) był obarczony możliwością popełnienia pomyłek pisarskich. Dlatego kopiści byli niezwykle skrupulatni, liczyli litery i stosowali inne zabiegi, aby kopia była wierna dokumentowi wzorcowemu.

 

II w - Wyznawcy chrystianizmu zaczynają głosić nauki o wiecznym dziewictwie Maryi. Wcześniej nikt o tym nie słyszał.

 

III w - Przez wprowadzenie ordynacji ustanawia się „stan duchowny”. Chrześcijanie zostali podzieleni na duchownych i laików - przedtem wszyscy byli równi, będąc jednocześnie wyznawcami i kapłanami.

 

220 r - Przyjęto dogmat o konieczności wykonania pewnych czynności kościelnych, niezbędnych do zbawienia. Chrzest okazał się niewystarczający.

 

250 r - Wprowadzono naukę o wiecznych mękach. Staje to w sprzeczności z Bogiem Miłości i Miłosierdzia, który mówi o sobie – (Jeremiasza 7:31) (...)I powznosili wyżyny Tofet w dolinie syna Hinnoma, aby palić swych synów i swe córki w ogniu, czego nie nakazałem i co nie zrodziło się w moim sercu’(...) - to o czcicielach Baala, którzy składali ofiary z ludzi, a nawet z dzieci. Bóg Ojciec, Stworzyciel ma cechy które wykluczają wieczne męki – (Hioba 34:12) (...)Zaiste, Bóg naprawdę nie postępuje niegodziwie i Wszechmocny nie wypacza sądu.(...), (Powtórzonego Prawa 32:4) (...)Skała — doskonałe są wszystkie jego poczynania, bo wszystkie jego drogi są sprawiedliwością. Bóg wierności, u którego nie ma niesprawiedliwości; jest on prawy i prostolinijny.(...)

 

IV w - Św. Augustyn (twórca pierwszej doktryny filozoficznej kościoła katolickiego) naucza, że niewolnictwo to stan zgodny z naturą (odwrotnie niż prawnicy i myśliciele rzymscy) i przekonuje niewolników chrześcijańskich, że ich położenie jest zgodne z wolą Bożą. Jednocześnie karci „nieuświadomionych” chrześcijan stanu niewolnego powołujących się na Stary Testament (który przewidywał wyzwolenie po sześciu latach niewoli). Panom zaś mówi o doczesnym pożytku z Kościoła, który w taki sposób wpływa na świadomość niewolników (In Psalmos 124, 7).

 

312 r - Bitwa pod mostem mulwijskim, w której Cesarz Konstantyn zwyciężył i zabił Maksencjusza. W sennej wizji przed bitwą, Konstantyn ujrzał znak krzyża – według innych źródeł podczas polowania zobaczył jelenia z krzyżem pomiędzy rogami i napis „W tym znaku zwyciężysz”. Rok później wydał edykt zrównujący religię chrześcijańską z religiami pogańskimi. Krzyż został implementowany do religii chrześcijańskiej prawdopodobnie w III wieku, wraz z pogańskimi wyznawcami, którym pozwolono wprowadzić elementy swojej starej wiary. Jezus jako Żyd, zginął według prawa Mojżeszowego na palu – pojedynczym słupie, palu (zapis w ewangeliach – „stauros”) – (Powtórzonego Prawa 21:22) (...)„A jeśli ktoś popełni grzech zasługujący na wyrok śmierci i zostanie uśmiercony, i zawiesisz go na palu(...), zobacz Ezdrasza 6:11, Rodzaju 40:19, Estery 7:10. W czasach Jezusa kara śmierci była wykonywana przez powieszenie na krzyżu, zarówno w kształcie litery „T”, „X”, jak i klasycznym jaki jest przypisywany śmierci Jezusa. Krzyż jest znanym od tysiącleci pogańskim znakiem religijnym, symbolizującym boga Tammuza, lub Słońce. Pierwsi chrześcijanie posługiwali się jako znakiem rozpoznawczym (a nie przedmiotem kultu) symbolem ryby.

 

313 r - Edykt mediolański ogłoszony przez cesarza Konstantyna (część zachodnia cesarstwa) i cesarza Licyniusza (część wschodnia cesarstwa) znosił prześladowania chrześcijan i zrównywał wszystkie religie. Dało to podstawę do pozyskania chrześcijan jako sprzymierzeńców politycznych.

 

314 r - Uchwalono ekskomunikę dla dezerterów. Dotąd kościoły chrześcijańskie zabraniały zabijania nawet w obronie koniecznej. Było to zgodne z naukami Jezusa, który nakazywał całkowitą neutralność, a nawet nie wdawanie się (w nawet słuszne) utarczki – zalecał raczej „nadstawianie drugiego policzka” – zobacz Mateusza 5:39.

 

321 r - Rzymski Cesarz Konstantyn nakazuje święcić niedziele zamiast dotychczasowej soboty. Sobota, była dniem wolnym w tygodniu żydowskim, natomiast niedziela była dniem poświęconym bogu Niezwyciężonemu Słońcu.

 

325 r - Sobór nicejski. W wyniku głosowania 300 biskupów sprowokowanych naukami księdza Arrio z Aleksandrii (który głosił że Jezus nie jest Bogiem, tylko bóstwem niższej klasy) ustala się, że przysłany na ziemię Jezus i Bóg, który go przysłał, to ta sama osoba. Zostaje wprowadzona wiara w Dwójcę Świętą. Jezus z Betlejem ma zastąpić dotychczas czczonego Mitrę. Wniebowzięcie Mitry w okresie równonocy wiosennej staje się chrześcijańskim świętem Wielkanocy. Narodziny Jezusa (6 stycznia), by wyprzeć z rynku konkurencyjnego Mitrę, zostają przesunięte na 25 grudnia kiedy to obchodzono dzień narodzin Mitry. W Rzymie na Wzgórzach Watykańskich, chrześcijanie przejmują świętą grotę Mitry, czyniąc z niej siedzibę Kościoła katolickiego (późniejszy Lateran). Nowe kościoły stawiane są w miejscach kultu Mitry. Podziemne sanktuaria Mitry można dziś zwiedzać min. pod kościołem Santa Prisca i San Clemente. Występowanie wyraźnych podobieństw do mitryzmu, ojcowie kościoła tłumaczą działalnością diabla. Podstawą kultu Mitry była wiara w nieśmiertelność duszy, oraz w 10 podobnych do żydowskich przykazań. Mitrze poświęcano chleb i wino lub wodę, oraz ofiary ze zwierząt, a jego wyznawcy łączyli się w gminy, na czele których stali ojcowie. W odróżnieniu od chrześcijan wyznawcy Mitry nie uważali niewolnictwa za stan zgodny z wolą Bożą, lecz skutek przemocy. Sobór nicejski (Nicea w Azji Mniejszej – teren dzisiejszej Turcji) jest uważany za początek działalności kościoła powszechnego – katolickiego.

 

357 r - Rzym wprowadza podatek od wyzwalanych niewolników. W odpowiedzi biskupi wydają zakaz wyzwalania niewolników stanowiących własność Kościoła. Kapłani wprawdzie nadal wieszczą niewolnikom perspektywę szczęśliwego życia pozagrobowego, ale mogą na nie liczyć tylko niewolnicy posłuszni i ulegli. Kary dla nieposłusznych niewolników przewidywało Objawienie Piotra (w II i III w. uważane przez odstępczych już chrześcijan za pismo kanoniczne), które zapowiadało, że tacy „będą niespokojnie gryźć się w język i cierpieć od wiecznego ognia” (Ap. P 11). Wmieszano w taki nakaz naukę apostołów, którzy pouczali niewolników, aby odnosili się do swych panów tak jak do samego Boga, aby okazywali im „pokorę i bojaźń” (Didache 4, 11). Jednakże niewolnictwo o jakim piszą apostołowie wynikało z dobrowolnego poddania się właścicielowi, który był bardziej pracodawcą, niż panem. W prawie Mojżeszowym przedstawiono pogląd Boga na niewolnictwo – wobec hebrajskich niewolników, którzy popadli w niewolę w wyniku długów, lub z innych powodów niezależnych od siebie, zakazywał nadużywania władzy i niesprawiedliwego traktowania, a w siódmym roku, lub roku jubileuszowym odzyskiwał wolność i otrzymywał odprawę.

 

364 r - Na synodzie w Laodycei Kościół zabronił świętowania soboty. „Chrześcijanie nie powinni judaizować i próżnować w sobotę, ale powinni pracować w tym dniu; (..) Jeśli jednak będą judaizować w tym dniu, zostaną odłączeni od Chrystusa” (kodeks kanoniczny Kanon XXIX) (C. J. Hefele, History of the Councils of the Church).

 

380r - po wstąpieniu na tron cesarski Teodozjusza I, chrześcijaństwo staje się oficjalną religią Imperium, zaś Kościół organizacją polityczną, zawsze popierającą działania Cesarzy. Kościół rzymski staje się podporą istniejącego ustroju politycznego, społecznego i gospodarczego, mimo że przez wielu chrześcijan było to uznane za odstępstwo od zasad głoszonych przez Jezusa i tradycję apostolską.

 

381r - Na soborze w Konstantynopolu cesarz Teodozjusz do „Dwójcy Świętej” dołącza trzecią osobę „Ducha Świętego” ustanawiając Trójcę Świętą. Pojęcia trójcy bogów są znane od tysiącleci – w Babilonie i Asyrii - „Wszechświat był podzielony na trzy regiony, a każdy z nich stał się domeną jakiegoś bóstwa. Niebo należało do Anu. Enlil otrzymał ziemię. Ea został władcą wód. Razem stanowili triadę Wielkich Bogów”. W hinduizmie - „Siwa jest jednym z bogów Trójcy. Mówi się o nim, że jest niszczycielem. Dwaj inni bogowie to Brahma, stwórca, i Wisznu, zachowawca. (...) Chcąc wskazać, że te trzy procesy niczym się nie różnią, połączono tych trzech bogów w jedną postać”. W Egipcie - Horus, Ozyrys, Izyda.

 

382 r - Synod w Rzymie zwołany przez Damazego ustanawia zwierzchnictwo kościoła rzymskiego nad pozostałymi. Uchwała głosi: „kościół rzymski został wywyższony ponad wszystkie kościoły przez Boga”. Dotąd nie istniał jeden, wielki Kościół katolicki, tylko wiele pomniejszych kościołów chrześcijańskich, nieraz konkurujących ze sobą. Cesarz zyskuje pośrednio władze nad wszystkimi chrześcijanami. Zasada zwierzchnictwa została podtrzymana w XX wieku.

 

385 r - Po raz pierwszy katoliccy biskupi polecili ściąć innych chrześcijan z powodów wyznaniowych. Miało to miejsce w Trewirze.

 

390 i 393 r - Synody w Hipponie i Kartaginie tworzą kanon Pisma Świętego.

 

391 r - W Aleksandrii w największej na Ziemi bibliotece, w której od stuleci przechowywano około 700 000 starożytnych zwojów, katolicy spalili „niechrześcijańskie” pisma i księgi. Wkrótce zamknięto starożytne akademie, skończyło się nauczanie kogokolwiek poza murami kościołów. Zastój spowodowany działaniami świętego kościoła zahamował rozwój cywilizacji i opóźnił postęp naukowy o tysiąc pięćset lat.

 

IV w - Pierwsza uroczystość Wszystkich Świętych zainicjowana przez kościół w Antiochii. Święta ku czci przodków / zmarłych są znane we wszystkich kulturach – nawet tych, które rozwijały się niezależnie od siebie – co oznacza, że musiały mieć pierwowzór jeden dla wszystkich kultur, podobnie jak potop, który pod postacią legend i opowieści również jest znany w różnych i niezależnych od siebie społeczeństwach. Źródłem święta upamiętniającego przodków może być zagłada jakiej doznała ludzkość w potopie, a dokładniej śmierć Nefilimów – potomków kobiet i aniołów – zobacz Rodzaju 6:1-5.

 

IV w - Początek okresu mordowania pogan i plądrowania ich świątyń przez chrześcijan podjudzanych przez biskupów, opatów i mnichów. W 347 r. Ojciec Kościoła Firmicus Maternus zachęca władców: „Niechaj ogień mennicy albo płomień pieca hutniczego roztopi posągi owych bożków, obróćcie wszystkie dary wotywne na swój pożytek i przejmijcie je na własność. Po zniszczeniu świątyń zostaniecie przez Boga wywyższeni”.

 

431 r - Sobór w Efezie potwierdza zasadę wiary w boską naturę Jezusa i uznaje że człowiek urodził Boga. Xristo Tokos - Matka Chrystusa - zostaje zastąpione na Teo Tokos - Boga Rodzica. W Piśmie Świętym nie ma jakiejkolwiek wzmianki o kulcie Marii matki Jezusa, ani za czasów Jezusa, ani później po jej śmierci. Sama Maria jest przedstawiona jako skromna kobieta, która towarzyszyła Jezusowi.

 

449 r - Cesarz Leon I umacniając swoją władzę nad chrześcijanami wprowadza prymat biskupa Rzymu nad innymi biskupami. Dotąd istniało wiele rozproszonych tez o prymacie, a każdy biskup większego miasta nazywany był papieżem, czyli „papa-ojciec”. Stoi to w sprzeczności z naukami Jezusa, który nakazywał jedność i równość pośród swoich naśladowców. On sam w niczym się nie wyróżniał, do tego stopnia, że aby go pojmać faryzeusze musieli przekupić kogoś, kto by go wskazał w tłumie.

 

V w - św. Augustyn twierdzi, że aborcja nie stanowi aktu zabójstwa. Aborcja zatem wymaga pokuty jedynie z powodu seksualnego aspektu grzechu. Augustyn pisze: „nie można jeszcze stwierdzić z całą pewnością, że istnieje dusza w ciele pozbawionym czucia, gdyż nie jest ono w pełni uformowane, a zatem nie obdarzone zmysłami”.

 

V w - W połowie V wieku dzień 15 sierpnia staje się świętem Matki Boskiej, a cesarz Maurycjusz ustanawia ten dzień świętem dla całego Cesarstwa.

 

593 r - Dla uzdrowienia finansów kurii poprzez sprzedaż odpustów, papież Grzegorz I wymyśla czyściec. Od tej pory Bóg na sądzie ostatecznym nie stawia dusz po prawicy i po lewicy lecz po prawicy, po lewicy i po środku. W czyśćcu dusze zmarłych cierpią, dopóki nie spłacą długu lub nie zostaną wykupione przez ofiary żyjących. Początkowo nieśmiało, rozpoczyna się handel zbawieniem.

 

VI w - Na synodzie w Macon biskupi głosowali nad problemem, czy kobiety mają dusze. Ustalili że jednak tak.

 

VI w - Za sprawą mnichów irlandzkich spowiedź „na ucho” zaczyna rozprzestrzeniać się po Europie. Do tego czasu spowiedź na ogół odbywano publicznie i to bardzo rzadko w ciągu całego życia. Kluczowym momentem spowiedzi jest odpuszczenie grzechów – to może uczynić tylko Bóg. Spowiedź stała się źródłem wiedzy o wstydliwych, a nawet tajnych sprawach władców i była wykorzystywana do manipulowania nimi.

 

VI w - Na mocy cesarskiego dekretu, wszyscy poganie zostali uznani za ludzi bez majątku i praw: „iżby ograbieni z mienia, popadli w nędzę”. Dekret ten dawał prawo bezkarnego mordowania i grabienia niechrześcijan.

 

600 r - Wprowadzenie łaciny do liturgii oraz „godzinek” do Matki Boskiej.

 

665 r - Dziewiąty sobór w Toledo wydaje postanowienie, które było źródłem dopływu niewolników dla Kościoła: „Kto tedy, od biskupa po subdiakona, płodzi synów z kobietą wolną lub niewolnicą, ten powinien podlegać karze kanonicznej; dzieci z takiego haniebnego związku nie tylko nie powinny otrzymać spadku po rodzicach, lecz na zawsze, jako niewolnicy, stanowić własność Kościoła, gdyż ci spłodzili ich w nagannych okolicznościach” (kodeks kanoniczny Kanon 10).

 

694 r - Siedemnasty sobór toledański uznaje wszystkich Żydów za niewolników. Ich kapitały ulegają konfiskacie, zostają im też odebrane dzieci od siódmego roku życia.

 

715 r - Wprowadzono modlitwy do świętych.

 

726 r - Z Dziesięciu Boskich Przykazań usunięto drugie, które dotyczy kultu wizerunków – rozpowszechnionego pośród narodów otaczających Izraelitów. Początek dekalogu brzmi (zobacz też w Biblii Tysiąclecia) (Wyjścia 20:1-7) (...)A Bóg powiedział wszystkie te słowa, mówiąc: „Jam jest Jehowa, twój Bóg, który cię wyprowadził z ziemi egipskiej, z domu niewolników. Nie wolno ci mieć żadnych innych bogów na przekór mojemu obliczu. „Nie wolno ci robić sobie rzeźbionego wizerunku ani postaci podobnej do czegokolwiek, co jest w niebiosach w górze, lub tego, co jest na ziemi na dole, lub tego, co jest w wodach pod ziemią. Nie wolno ci kłaniać się im ani dać się namówić do służenia im, gdyż ja, Jehowa, twój Bóg, jestem Bogiem wymagającym wyłącznego oddania, zsyłającym karę za przewinienie ojców na synów, na trzecie pokolenie i na czwarte pokolenie, w wypadku tych, którzy mnie nienawidzą, lecz okazującym lojalną życzliwość tysiącznemu pokoleniu w wypadku tych, którzy mnie miłują i przestrzegają moich przykazań. „Nie wolno ci używać imienia Jehowy, twego Boga, w sposób niegodny, bo Jehowa nie pozostawi bez ukarania tego, kto używa jego imienia w sposób niegodny.(...) Otwarło to drogę do handlu obrazami, szkaplerzami, krzyżami, posągami itp. Przykazań jednak musiało pozostać dziesięć. Kościół podzielił wiec ostatnie przykazanie, mówiące o nie pożądaniu ani żony, ani osła, ani wolu, na dwie części. Ostatnie przykazania brzmią – (Wyjścia 20:16-17) (...)„Nie wolno ci fałszywie świadczyć jako świadek przeciw twemu bliźniemu. „Nie wolno ci pożądać domu twego bliźniego. Nie wolno ci pożądać żony twego bliźniego ani jego niewolnika, ani jego niewolnicy, ani jego byka, ani jego osła, ani niczego, co należy do twego bliźniego”.(...)

Fałszerstwa dokonano, mimo, że Pismo Święte ostrzega wielokrotnie przed wprowadzaniem jakichkolwiek zmian – kończy się takim ostrzeżeniem (Objawienie 22:18-19) (...)Ja świadczę każdemu, kto słyszy słowa proroctwa tego zwoju: Jeżeli ktoś doda coś do tych rzeczy, Bóg doda mu plag zapisanych w tym zwoju; a jeżeli ktoś odejmie coś ze słów zwoju tego proroctwa, Bóg odejmie jego dział w drzewach życia i w mieście świętym — rzeczach opisanych w tym zwoju. (...)

 

769 r - Sobór na Lateranie ustanowił nowy dekret dotyczący wyboru papieży. O prawo wyboru może ubiegać się wyłącznie duchowny. Od elekcji całkowicie odsunięto osoby świeckie, a przede wszystkim oligarchów rzymskich.

 

787 r - Sobór Nicejski II zdominowany przez biskupów wschodnich, na którym podtrzymano kult wizerunków, określając jednocześnie zasady pisania ikon. Podkreślono, że czci się nie obraz, ale tego, którego obraz przedstawia.

 

835 r - Papież Jan XI ustanawia osobne święto ku czci Wszystkich Świętych, wyznaczając na dzień im poświęcony 1 listopada. Znamienne jest, że wiele kultur od tysiącleci obchodzi święta ku czci zmarłych właśnie w okolicy tej daty. Według chronologii biblijnej, w tym czasie rozpoczął się potop, w którym zginęli ludzie, ale także potomkowie kobiet i aniołów, którzy zstępowali na ziemię i płodzili z nimi dzieci. Rodzili się Nefilimowie – „mocarze na przekór Jehowie”. Ponieważ było to przekroczenie zasad Bożych, owi aniołowie nie mieli już powrotu do nieba, a ich potomkowie zginęli w potopie i właśnie na ich cześć powstało święto upamiętniające ich śmierć.

 

897 r - Synod trupi. Papież Stefana VII wykopuje z grobu jednego z ze swoich poprzedników (z którym rywalizował o papiestwo) i urządza mu kilkudniowy proces. Akt oskarżenia zawiera trzy zarzuty: krzywoprzysięstwo, niezdrowe ambicje, naruszenie kanonów. Za karę martwemu papieżowi Formozusowi kat odrąbuje trzy palce, następnie zrzuca trupa z tronu, przebiera w zwyczajne szaty i wlecze ulicami Rzymu, po czym wrzuca do zbiorowego grobu z biedakami. Po kilku dniach papież Stefan dochodzi jednak do wniosku, że to za mało i nakazuje ponowne wydobycie szczątków Formozusa i wrzucenie ich do Tybru. Kilka dni później Stefan umiera „nagłą śmiercią” a lud Rzymu wydobywa zwłoki Formozusa z rzeki.

 

X w - Odo z Cluny głosi: „Obejmować kobietę to tak, jak obejmować wór gnoju”. Cała Europa znajduje się pod panowaniem papieży. 95 procent ludności nie umie ani czytać, ani pisać; ludzie żyją w ciemnocie i brudzie; wodę uważano za szkodliwą dla zdrowia, a mycie się za grzech; kwitną przesądy i gusła. Załamuje się aktywność na polu medycyny, techniki, nauki, edukacji, sztuki i handlu. Trwa mroczny okres w historii Europy. Epidemie dziesiątkują ludność. Natomiast w Piśmie Świętym, do którego dostęp mają tylko hierarchowie Kościoła, są zapisy nakazujące zachowanie czystości – jest np. nakaz posługiwania się latrynami –

(Powtórzonego Prawa 23:12-13) (...)I masz mieć ustronne miejsce poza obozem, i tam będziesz wychodził. A wśród swych przyborów masz mieć kołek i gdy przykucniesz na zewnątrz, wykopiesz nim dołek i się odwrócisz, i przykryjesz swoje odchody.(...)

W Piśmie Świętym jest wiele nakazów zachowania czystości – zarówno ciała, umysłu, jak i otoczenia, również wiele zaleceń medycznych. Dzięki temu izraelici zachowali zdrowie nawet podczas czterdziestoletniej wędrówki po pustyni – kilka milionów ludzi z wyposażeniem i zwierzętami w skrajnie trudnych warunkach.

 

904 r - W kościele zaczyna się tzw. okres pornokracji, obejmujący 12 kolejnych papieży, który walnie przyczynia się do definitywnego rozpadu chrześcijaństwa na część wschodnią i zachodnią. Kilka kobiet na kilkadziesiąt lat opanowuje Lateran. Nie mogąc osobiście założyć korony papieskiej, rządzą Kościołem za pośrednictwem swych kochanków i synów, stając się de facto papieżycami. Za główną bohaterkę okresu pornokracji uważana jest Marozja Mariuccia, senatorka i patrycjuszka Rzymu ur. ok. 890 r., córka Teodory, kochanka Sergiusza III, matka Jana XI, babka Jana XII, ciotka Jana XIII, prababka Benedykta VIII (1012-24) oraz Jana XIX (1024-32). Częścią jej polityki były też zmiany mężów, przy czym dwaj z nich Gwidon i Hugon byli jej rodzonymi braćmi (kolejni papieże legalizowali te związki).

 

904 r - Papież Sergiusz III morduje swoich poprzedników (Leona V i Krzysztofa) i dzięki protekcji Teodory Starszej obejmuje papiestwo. Sergiusz wkrótce uwiódł córkę swej mecenaski i kochanki, piętnastoletnią piękną Marozję, która dała mu syna, jednego z przyszłych „ojców świętych” Jana XI.

 

911 r - Papież Sergiusz umiera „nagłą śmiercią” a jego miejsce zajmują kolejno trzej figuranci z nadania Teodory, a zarazem, jej kochankowie: Anastazy III (911-913), Lando (913-914) i Jan X (914-928). Po tym pontyfikacie głównie skrzypce w polityce papieskiej należą już wyłącznie do Marozji (jej matka zmarła).

 

955 r - Na tron papieski wstępuje osiemnastoletni Oktawian (wnuk Marozji), który przybrał imię Jana XII. Młody Oktawian, w przeciwieństwie do swych poprzedników, pełni w Rzymie zarówno władzę duchową, jak i świecką. Oktawian wierzy w boga Jupitera i boginię Wenus, a na szyi nosi woreczek z amuletami ochronnymi. Za jego pontyfikatu rozpusta i rozpasanie sięga zenitu. Z pałacu laterańskiego czyni dom publiczny dla „złotej młodzieży rzymskiej” (synów i córek patrycjuszy) oraz „czarnoksięską świątynię”. Za usługi kurtyzan i wróżek Jan XII płaci kielichami do mszalnego wina i innymi dewocjonaliami. Ma bzika na punkcie koni. W stajniach odprawia msze, dziesięcioletniego chłopca stajennego czyni diakonem. Niczym Kaligula, swą ulubioną klacz mianował senatorem. Jan XII ukoronował króla Niemiec Ottona I na cesarza. Zginął z ręki męża swojej kochanki.

 

966 r - Wprowadzenie chrześcijaństwa w Polsce. Chrześcijaństwo nie toleruje współistnienia innych religii, wierzeń i bogów. Stoi to w sprzeczności z tolerancyjnym politeizmem Słowian. Niszczone są wszelkie oznaki rodzimej wiary. Na miejscach palonych świętych gajów i burzonych świątyń stawiano kościoły, w dniach świąt tradycyjnych, wprowadzano święta kościelne, lokalne bóstwa zastępowano kultem świętych (np. Brygis - św. Brygida). Jak podaje biskup Thietmar: „W państwie [polskim] lud wymaga pilnowania na podobieństwo bydła, i bata na podobieństwo upartego osła (...) Jeśli stwierdzono więc, że ktoś jadł po Siedemdziesiątnicy mięso [wielki post], karano go surowo poprzez wyłamanie zębów. Prawo Boże bowiem świeżo w tym kraju wprowadzone, większej nabiera mocy przez taki przymus, niż przez post ustanowiony przez biskupów”. Do końca XVIIIw proces ten zakończył się wyparciem ze świadomości społecznej całej słowiańskiej tradycji religijnej, która częściowo została zniszczona, a częściowo przeformułowana i wchłonięta do systemu chrześcijańskiego. W drugiej połowie XX wieku następuje powrót pewnych grup ludzi do religii Rodzimej – wierzeń i rytuałów Słowian przedchrześcijańskich.

 

983 r - Wielkie powstanie słowiańskie przeciwko chrystianizacji. Oczywiście krwawo stłumione.

 

993 r - Papież Leon III zaczął kanonizować zmarłych.

 

1000r - Chrześcijanie wierzyli, że papież Sylwester I w roku 317, w podziemiach Lateranu (ówczesnej siedziby papieży) uwięził Lewiatana. Magia okrągłej liczby 1000 kazała spodziewać się nadzwyczajnych zdarzeń. Proroctwa Sybilli zapowiadały, że z przełomem tysiąclecia potwór wydrze się z więzienia i zniszczy ziemię i niebo. Przerażenie wzmagała zbieżność tych wizji z nowotestamentową Apokalipsą św. Jana. Znaku zapowiadającego katastrofę dopatrywano się również w osobie ówczesnego papieża, który uprawiał jakoby praktyki czarnoksięskie (budował zegary i instrumenty astronomiczne), a przy tym przybrał imię Sylwestra II, co budziło skojarzenie „jeden Sylwester uwięził smoka, drugi go wypuści”. Kiedy katastrofa nie nadeszła Papież zarządził wielką fetę, czas zabaw i dziękczynienia Panu za dobroć i ratunek dla świata. Tak powstał znany do dziś i obchodzony równie hucznie karnawał.

 

1015 r - Po doświadczeniach pornokracji, oraz aby rozwiązać problem przejmowania majątków kościelnych przez rodziny, wprowadzono przymusowy celibat dla duchownych. Dotąd duchowni mieli żony i dzieci.

 

1054 r - Michał Ceruliusz, patriarcha kościoła wschodniego i Leon IX (pośrednio) obrzucili się nawzajem klątwami.

 

1077 r - Papież Grzegorz VII ustanowił formalną „klątwę”, czyli wyklęcie przez instytucję Kościoła (nie mylić ze zwykłą klątwą).

 

1095 r - Urban II oferując Boskie zbawienie, wezwał rycerzy Europy do zjednoczenia i marszu na Jerozolimę, która jest pod okupacją islamu. Zainicjował w ten sposób pierwszą wyprawę krzyżową.

 

1096 r - Pod wpływem Urbana II wyrusza I wyprawa krzyżowa biedaków wiedzionych przez Piotra z Amiens. Liczba uczestników tej „ludowej krucjaty” jest szacowana nawet do 180 000 osób. Krzyżowcy znaczą swój szlak pogromami Żydów: w Wormacji, w Moguncji oraz w Kolonii, dopuszczają się rozbojów, rzezi i gwałtów, niczym nie różniąc się od wrogich saracenów. Około 1/4 nieszczęśników ginie z wycieńczenia i głodu. Część krucjaty kapituluje pod Xerigordon. Ci, którzy przeszli na islam, są sprzedawani w niewolę, opierający się pozbawiani są życia. W dniu 21 października pod Civetot doznają pogromu główne siły krucjaty. Z krucjaty do Konstantynopola uchodzi z życiem około 3000 ludzi.

 

1099 r - Masakra Muzułmanów i Żydów w Jerozolimie (w tym ok. 70 000 Saracenów). Kronikarz Rajmund d'Aguilers pisał: „Na ulicach leżały sterty głów, rąk i stóp. Jedni zginęli od strzał lub zrzucono ich z wież; inni torturowani przez kilka dni zostali w końcu żywcem spaleni. To był prawdziwy, zdumiewający wyrok Boga nakazujący, aby miejsce to wypełnione było krwią niewiernych” („Historia Francorum qui ceperunt Jeruzalem”).

 

XI w - Słowianie pomorscy (Szczecinianie) oświadczają biskupowi Ottonowi Mistelbachowi: „U was, chrześcijan, pełno jest łotrów i złodziei; u was ucina się ludziom ręce i nogi, wyłupuje oczy, torturuje w więzieniach; u nas, pogan, tego wszystkiego nie ma, toteż nie chcemy takiej religii! U was księża dziesięciny biorą, nasi kapłani zaś utrzymują się, jak my wszyscy, pracą własnych rąk” (Żywot świętego Ottona).

 

1109 r - Kolejna bitwa o Jerozolimę. Oto relacja naocznego świadka: „Wkrótce wszyscy obrońcy uciekli z murów poprzez miasto, a nasi ścigali ich, pędzili ich przed sobą, zabijając, wyrzynając, aż do świątyni Salomona, gdzie doszło do takiej rzezi, iż nasi brnęli po kostki we krwi... Niebawem krzyżowcy rozbiegli się po całym mieście, przywłaszczając sobie złoto, srebro, konie i muły; plądrowali pełne bogactw domy. Potem zaś, szczęśliwi, płacząc z radości, poszli nasi oddać cześć grobowi naszego Zbawiciela. (...) Pozostali przy życiu Saraceni wywlekali zmarłych z miasta i złożyli ich na stosach, których wysokość dorównywała wysokości domów. Nikt przedtem nie słyszał i nie widział podobnej rzezi wśród pogan”.

 

XII w - Uczony i filozof, święty Tomasz z Akwinu (twórca drugiej doktryny katolickiej) głosił, że zwierzęta nie mają życia po śmierci ani wrodzonych praw, oraz że „przez nieodwołalny nakaz Stwórcy ich życie i śmierć należą do nas”. Święty Franciszek twierdzi jednak coś innego.

 

1116 r - Sobór Laterański ustanowił spowiedź „na ucho”.

 

1147 r - Wyprawa krzyżowa na Słowian (krucjata połabska). Krucjata kończy się fiaskiem ale zapoczątkowuje proces którego efektem staje się eksterminacja i starcie z map tych narodów słowiańskich, które nie poddały się chrystianizacji.

 

1140 r - Ułożono i przyjęto listę 7 sakramentów świętych. Do tego czasu udzielano sakramentów w sposób nieuporządkowany (np. słowiańscy księża za jeden z sakramentów uznawali postrzyżyny – pogański obrzęd wprowadzenia chłopca do grona dorosłych. Odpowiednikiem postrzyżyn jest żydowska Barmicwa, czy katolickie bierzmowanie).

 

1140 r - Gracjan zestawił pierwszy kodeks prawa kanonicznego. Zbiór ten stosowano jako instruktażowy podręcznik dla księży aż do 1917 roku, kiedy to powstał nowy kodeks prawa kanonicznego. W kanonie „Aliquando” Gracjan stwierdza, że „aborcja jest zabójstwem jedynie wówczas, gdy płód jest uformowany”. Dopóki płód nie jest jeszcze w pełni ukształtowaną ludzką istotą, aborcja nie jest aktem zabójstwa. Stoi to w jawnej sprzeczności z zapisami w Piśmie Świętym – dla Boga człowiek jest wartościowy od poczęcia (Jeremiasza 1:5) (...)Zanim cię ukształtowałem w łonie matki, znałem cię,(...). Aborcja przez swoich zwolenników jest traktowana jako rodzaj antykoncepcji, natomiast w prawie Mojżeszowym za wywołanie poronienia (nawet przypadkowego) groziła śmierć (Wyjścia 21:22-23) (...)„A jeżeli mężczyźni biją się i wyrządzą krzywdę kobiecie brzemiennej, i wyjdą z niej dzieci, lecz nie nastąpi wypadek śmiertelny, to bezwarunkowo należy od niego zażądać odszkodowania zgodnie z tym, co na niego nałoży właściciel tej kobiety; i ma to dać za pośrednictwem sędziów. Ale jeśli nastąpi wypadek śmiertelny, to masz dać duszę za duszę,(...)

 

1204 r - Zaczęła działać Święta Inkwizycja. Słudzy Kościoła zamęczyli lub spalili żywcem miliony ludzi na całym świecie.-

 

1202-1204 r - IV krucjata zainicjowana przez Innocentego III, by wesprzeć krzyżowców w Palestynie. Na skutek polityki Henryka Dandolo, żołnierze Chrystusa zwrócili się przeciwko Bizancjum i zdobyli Konstantynopol, z zaciekłością grabiąc i wyrzynając mieszkańców (chrześcijan). Na koniec spalili miasto. Zrabowano niesłychane ilości złota i srebra a skala przemocy znów przekroczyła wszelkie ówczesne normy wojenne. Na zdobytym terenie utworzono efemeryczne państewko nazwane Cesarstwem Łacińskim. Przypieczętowało to rozłam między chrześcijaństwem wschodnim, a zachodnim.

 

1208 r - Innocenty III zaoferował każdemu, kto chwyci za broń, oprócz prolongaty spłat i boskiego zbawienia, również ziemię i majątek heretyków oraz ich sprzymierzeńców. Rozpoczęła się krucjata, której celem było wymordowanie Katarów. Szacuje się, iż krucjata pochłonęła milion istnień ludzkich, nie tylko Katarów, ale dotknęła większą część populacji południowej Francji. Dowodzący wojskami krucjaty, gdy mu się skarżono, ze trudno jest odróżnić wiernych od heretyków, odpowiedział: „Zabijać wszystkich. Bóg ich odróżni”.

 

1229 r - Papież Grzegorz IX zakazał czytania Biblii pod sankcją kar inkwizycyjnych!!

 

1231 r - Nakaz papieski zalecał palenie heretyków na stosie.

 

1234 r - Papież Grzegorz IX nakłania do krucjaty przeciw chłopom ze Steding, którzy odmawiają arcybiskupowi Bremy nadmiernej daniny. Pięć tysięcy mężczyzn, kobiet i dzieci ginie z rąk krzyżowców, a zagrody owych chłopów zajmują ich mordercy obdarzeni nimi przez Kościół.

 

1244 r - Na soborze w Narbonne zdecydowano, aby przy skazywaniu heretyków nikogo nie oszczędzano. Ani mężów ze względu na ich żony, ani żon ze względu na męża, ani też rodziców ze względu na dzieci. „Wyrok nie powinien być łagodzony ze względu na chorobę czy podeszły wiek. Każdy wyrok powinien obejmować biczowanie”.

 

1252 r - W bulli „Ad extripanda” papież Innocenty IV przyrównał wszystkich chrześcijan, ale niekatolików do zbójców i zobowiązał władców do tego, by tych „heretyków” mordowano najpóźniej w ciągu pięciu dni.

 

1263 r - Zatwierdzono przyjmowanie komunii pod jedną postacią.

 

1264 r - Ustanowiono uroczystość Bożego Ciała. Ponoć pretekstem do wymyślenia tego święta, było urodzenie dziecka przez papieża – kobietę podczas uroczystości religijnej.

 

1275 r - Pojawiły się dyskusje na temat płacenia daniny. W odpowiedzi papież ekskomunikował całe miasto - Florencję.

 

1313 r - Sobór w Zamorze ponownie zarządza zniewolenie Żydów i pod groźbą ekskomuniki żąda wykonania postanowienia przez władze świeckie. Antysemickie dekrety kościelne będą pojawiać się aż do XIX w.

 

1326 r - Niezgodność przesadnie bogatej organizacji Kościoła z głoszonymi przez nią ideami Jezusa Chrystusa, doprowadziła do ogłoszenia bulli papieskiej „Cum inter nonnullos”, w której uważano za herezję twierdzenia, jakoby Jezus i Jego apostołowie nie posiadali żadnej własności w postaci dóbr materialnych. Pismo Święte inaczej jednak informuje (Mateusza 8:20) (...)Ale Jezus rzekł mu: „Lisy mają jamy i ptaki nieba mają miejsca na odpoczynek, lecz Syn Człowieczy nie ma gdzie złożyć głowy”.(...)

 

XIV w - Wybucha epidemia czarnej śmierci - dżumy. Kościół wyjaśniał, że winę za ten stan rzeczy ponoszą Żydzi, zachęcając przy tym do napaści na nich. Zaczynają się pogromy Żydów. Epidemie są konsekwencją zacofania w jakie wprowadził Europę Watykan, mając na celu podporządkowanie sobie parafian (dosłownie nierozumnych). Stoi w rażącej sprzeczności z Pismem Świętym, które nakazuje przestrzeganie rygorystycznych zasad higieny. Zobacz Pwt 23:12, 13; Lb 19:11; Kpł 13:4, 5, 21, 26.

 

1349 r - W ponad 350 niemieckich miastach i wsiach giną niemalże wszyscy Żydzi, na ogół paleni żywcem. W ciągu jednego roku chrześcijanie wymordowali więcej Żydów niż niegdyś, w ciągu dwustu lat prześladowań, poganie wymordowali chrześcijan. To tylko jeden z wielu epizodów pogromów Żydów, gdyż podobne zdarzenia miały miejsce przez cały okres panowania chrześcijaństwa.

 

1377 r - Robert z Genewy wynajął bandę najemników, którzy po zdobyciu Bolonii ruszyli na Cessnę. Przez trzy dni i noce, począwszy od 3 lutego 1377 roku, przy zamkniętych bramach miasta, żołnierze dokonali rzezi jego mieszkańców. W 1378 roku, Robert z Genewy został papieżem i przyjął imię Klemensa VII. W tym samym roku papieżem Urbanem VI został Bartolomeo Prignano i Kościół miał dwóch zwalczających się papieży.

 

1450-1750 r - Okres polowania na czarownice. Straszliwymi torturami zamęczono setki tysięcy kobiet posądzanych o czary. Standardowe tortury obejmowały: wieszanie za ręce, biczowanie, łamanie stawów i kości kołem, przypiekanie, gotowanie w oleju, wbijanie kolców w oczy, wlewanie wrzątku do uszu, wyrywanie obcęgami piersi i narządów płciowych, sadzanie na rozżarzonym żelazie lub węglach. Dzieci można było również oskarżać o czary: dziewczynki po ukończeniu 9,5 lat, chłopców po ukończeniu 10 lat. Młodsze dzieci torturowano w celu uzyskania zeznań obciążających rodziców. W procesach o czary brane były pod uwagę „zeznania” dwulatków!

 

1466 r - Papież Paweł II, homoseksualista lub transseksualista, nazywany przez swojego poprzednika, Piusa II, „dobrą Marysią” a przez kardynałów „Naszą Panią Żałosną” rozpoczął krucjatę przeciwko husytom.

 

1475 r - Dla poprawienia finansów kurii oskarżany o kazirodztwo z siostrą i udział w homoseksualnych orgiach papież Sykstus IV opodatkowuje prostytutki.

 

1483 r - Giovanni Giacomo Sclafenati w wieku 32 lat zostaje najmłodszym kardynałem. Swoją nominację zawdzięcza romansowi z Sykstusem IV.

 

1484 r - Papież Innocenty VIII oficjalnie nakazał palenie na stosach kotów domowych razem z czarownicami. Zwyczaj ten był praktykowany przez trwający setki lat okres polowań na czarownice. Papieża zyskuje przydomek „ojca ojczyzny”. Mimo celibatu ma 16 dzieci.

 

1492 r - Kolumb odkrył Amerykę. Inkwizycja szybko postępuje śladami odkrywców. Tubylców, którzy nie chcieli nawrócić się na wiarę chrześcijańską mordowano. Gdy była taka sposobność, przed zabiciem oporni Indianie byli przymusowo chrzczeni. W tym czasie papież Aleksander VI urządza publiczne orgie z własną córką Lukrecją (Borgią) i synem Cezarem.

 

1493 r - Bulla papieska uprawomocniła deklarację wojny przeciwko wszystkim narodom w Ameryce Południowej, które odmówiły przyjęcia chrześcijaństwa. W praktyce kobiety i mężczyzn szczuto psami karmionymi ludzkim mięsem i ćwiartowanymi żywcem indiańskimi niemowlętami. Wbijano ciężarne kobiety na pale, przywiązywano ofiary do luf armatnich i puszczano je z dymem. Mordowano, gwałcono, okaleczano i rabowano. Gdy katoliccy „misjonarze” zawitali do Meksyku, żyło tam około 11 milionów Indian, a po stu latach już tylko półtora miliona. Szacuje się, że w ciągu 150 lat zabito co najmniej 30 milionów ludzi. Podczas pielgrzymki do Meksyku, papież Jan Paweł II nazwał ta zbrodnie przeciwko ludzkości „dziełem ewangelizacji i pokoju”, a prowadzącego (jezuita José de Anchieta) owo dzieło „nawracania” wyniósł na ołtarze.

 

1493 r - Papież Aleksander VI zaraża się syfilisem.

 

1501 r - Syn papieża Aleksandra VI (Cezar Borgia) wydaje w pałacu apostolskim „Bankiet Kasztanów”, znany także jako „Balet Kasztanów”, na którym, pięćdziesiąt nagich prostytutek i kurtyzan, na czworaka, zbiera waginami porozrzucane pomiędzy świecznikami kasztany. Impreza kończy się zbiorową orgią i seksualnymi zawodami gości i dworzan. Dla najlepszych ogierów przewidziane są nagrody.

 

1513 r - Papieżem zostaje Leon X, który po objęciu władzy zaapelował do kardynałów bardzo osobliwie: „Niech nasz pontyfikat będzie radosny”. Leon X wobec arystokratycznego towarzystwa zawsze pozostawał sobą: „Ileż korzyści przyniosła Nam i naszym ludziom ta bajeczka o Chrystusie, wiadomo.” (za: Horst Hermann, Książęta Kościoła. Między słowem pasterskim a godzinkami owieczek, Uraeus, Gdynia 2000, s.145)

 

1542 r - Papież Paweł III wzmacnia pozycję Inkwizycji. Inkwizycja otrzymuje nad całym katolickim terytorium taką samą władzę, jaką wcześniej cieszyła się w Hiszpanii.

 

1545-1563 r - Na Soborze Trydenckim ogłoszono, ze tradycja Kościoła jest ważniejszym źródłem objawienia od Słowa Bożego, a jedyne i wyłączne prawo interpretacji Pisma Świętego spoczywa w rękach kościoła rzymskokatolickiego. Uznano, że sakramenty są niezbędne do uzyskania zbawienia. Utworzono indeks ksiąg zakazanych, który przez 400 lat będzie krępować wolność myśli, sumienia i naukę. Na soborze Florenckim i Trydenckim zatwierdzono ostatecznie dogmat o czyśćcu. Praktyka sprzedaży odpustów od kar czyśćcowych rozkwitła w pełni. Obecnie Większość wyznań chrześcijańskich uważa nauczanie o czyśćcu za nie biblijne i je odrzuca.

 

1568 r - Hiszpański trybunał inkwizycji wydaje nakaz śmierci na trzy miliony Niderlandczyków, którzy - jak brzmi hasło wypisane na kapeluszach „gezów” - wolą być „raczej Turkami niż papistami”.

 

1572 r - We Francji 24 sierpnia w masakrze znanej pod nazwą Dnia Świętego Bartłomieja zamordowano 10 000 protestantów. Papież Grzegorz XIII napisał potem do króla Francji Karola IX: „Cieszymy się razem z tobą, że z Boską pomocą uwolniłeś świat od tych podłych heretyków”.

 

1584 r - Papież Grzegorz XIII w bulii „In coena Domini” zrównuje protestantów (chrześcijan) z piratami i zbrodniarzami, zezwalając katolikom na ich mordowanie.

 

1584 r - Giordano Bruno twierdzi, iż gwiazdy są innymi słońcami, wokół których mogą krążyć inne planety, a na nich żyć inne istoty. Za swoje poglądy zostaje spalony żywcem na stosie. Egzekucje opóźniono o dwa lata z rozkazu papieża Klemensa VIII. Papieżowi zależało, by stos na Campo dei Fiori stał się jedną z atrakcji dla pielgrzymów.

 

1585-1590 r - Krótka kadencja Sykstusa V zaowocowała zakazem wstępu do watykańskich archiwów dla świeckich uczonych. Na rozkaz papieża wyryto przed wejściem napis: „Kto tutaj wejdzie, będzie natychmiast ekskomunikowany”. Od 1 czerwca 1846 r. zakaz ten zostanie rozszerzony nawet na kardynałów, a wstęp będzie możliwy tylko za specjalną zgodą papieża.

 

1600 r - 17 lutego spalono na stosie Giordano Bruno, który głosił że wszechświat jest nieskończony i jednorodny (z czego wynikał pogląd, że ludzie nie są jedynymi inteligentnymi istotami w kosmosie). Religię uznawał za uproszczoną wersję filozofii, a liturgię za wynik zabobonu. Kościół skazał go za herezję doketyzmu.

 

1615 r - Trybunał inkwizycyjny zabrania głoszenia teorii heliocentrycznej. Ziemia jest płaska i unoszą ją na grzbiecie słonie - to poglądy Kościoła. Naukowe podejście Kościoła do świata odzwierciedlały poglądy świętego Augustyna: „Jest to niemożliwe, aby po przeciwnej stronie Ziemi znajdowali się ludzie, gdyż w Piśmie Świętym nie ma wzmianki o takim rodzie wśród potomków Adama”. Jednakże już w 3000 lat wcześniej zapisano w Piśmie Świętym – (Izajasza 40:22) (...)Jest Ktoś, kto mieszka nad okręgiem ziemi, której mieszkańcy są jak koniki polne(...) Użyte w tym wersecie hebrajskie słowo „chug” przetłumaczone na „okręgiem”, było rozumiane również jako przestrzenna bryła - kula, dlatego w przekładzie Moffatta brzmi on: „Zasiada nad kulistą ziemią”. Jest także mowa o grawitacji – (Hioba 26:7) (...)On rozciąga północ nad pustką, ziemię zawiesza na niczym;(...). Bezmyślnie dosłowne traktowanie niektórych zapisów (inne były interpretowane dowolnie, a jeszcze inne przerabiane według potrzeb) np. o sześciu dwudziestoczterogodzinnych dniach stwarzania, ulepieniu człowieka z gliny, uczynienie tego obowiązującą i niepodważalną doktryną sprawiło, że chrześcijańska Europa trwała w mroku niewiedzy, zacofania i chorób.

 

1633 r - Trybunał inkwizycyjny skazuje 70-letniego Galileusza za to, iż głosił zasady heliocentryzmu. Gdyby nie zawarta z Inkwizycją ugoda polegająca na publicznym wyrecytowaniu formuły odwołującej i przeklinającej swoje „błędy”, zostałby skazany na stos. Galileusz, uwięziony, do końca życia znajdował się pod nadzorem Inkwizycji.

 

1648 r - Na fali katolickiego antysemityzmu, wymordowano w Polsce ok. 200 000 Żydów. Dziś mówi się o wzorcowej tolerancji dla innowierców.

 

1650 r - W Nowej Anglii prawnie zakazano noszenia ubrań z „krótkimi rękawami, gdyż mogłyby zostać odsłonięte nagie ramiona”. Chrześcijanie zaczęli uważać, że wszystko, co zwraca uwagę na świat fizyczny jest bezbożne.

 

1789 r - Papież Grzegorz XVI gani wolność sumienia jako „szaleństwo”, „zaraźliwy błąd” i wypowiada się przeciwko wolności handlu książkami.

 

1791 r - Zgromadzenie Narodowe Francji uznało papieża, arystokratów i opornych kapłanów za największych wrogów narodu.

 

1793 r - Konwent Narodowy Francji uchwalił wniosek skierowany do Komitetu Oświecenia Publicznego „z propozycją wzniesienia pomnika proboszczowi Janowi Meslier – pierwszemu księdzu, który miał odwagę i siłę przekonania, aby wyrzec się błędów religijnych katolików. Meslier po swej śmierci zostawił parafianom dzieło swego życia testament duchowy, w którym wyznaje całą prawdę o religii, której był funkcjonariuszem. Meslier napisał: „Religia Rzymska w samej swojej istocie jest wrogiem radości i dobrobytu ludzi. Błogosławieni ubodzy! Błogosławieni, którzy płaczą! Błogosławieni są ci, co cierpią! Biada tym, którzy żyją w obfitości i radości! Oto rzadkie odkrycia, głoszone przez ten chrystianizm! (...) Myślę, drodzy parafianie, że dostatecznie zabezpieczyłem was przed tymi szaleństwami. Rozum wasz sprawi więcej jeszcze niż moje wywody. (...) Kończąc błagam Boga, tak przez tę sektę znieważonego, aby raczył nas przywrócić do religii naturalnej, której chrystianizm jest otwartym wrogiem, do tej świętej religii, którą Bóg włożył w serca wszystkich ludzi i która uczy: byśmy nie czynili bliźniemu, co nam nie jest miłe. A wtedy świat składać się będzie z dobrych obywateli, ze sprawiedliwych ojców, posłusznych dzieci i czułych przyjaciół”.

 

1795 r - 21 lutego Zgromadzenie Narodowe Francji ogłasza wolność kultów religijnych (pod wpływem pertraktacji z Hiszpanią i Toskanią) i rozdział Kościoła od państwa. W historii ludzkości zaczyna się nowa era. Do dziś Francja – niegdyś „wierna córa Kościoła” zachowuje swoisty dystans wobec religii, czasem na granicy prześladowań religijnych.

 

1836 r - Grzegorz XVI w nowym wydaniu indeksu ksiąg zakazanych uzależnia czytanie Biblii w językach narodowych od zgody Inkwizycji. Zakaz obowiązywał do 1897 r.

 

1846 r - 1 czerwca wydano zakaz wstępu do watykańskiego archiwum absolutnie wszystkim, nawet kardynałom, bez specjalnego zezwolenia papieża.

 

1852 r - Wprowadzono nabożeństwo majowe do Najświętszej Maryi Panny.

 

1854 r - Wymyślono Niepokalane Poczęcie Najświętszej Maryi Panny.

 

1855 r - Sprzeciw Kościoła wobec Konstytucji Stanów Zjednoczonych. Kościół głosił: „Wolność to bluźnierstwo, wolność to odwodzenie innych od prawdziwego Boga. Wolność to mówienie kłamstw w imię Boga”. Wcześniej, do Kongresu Stanów Zjednoczonych, Kościół wniósł projekt ustawy zabraniającej wydobywania z łona ziemi ropy naftowej, którą Bóg tam umieścił, aby „czarci w piekle mieli czym pod kotłami palić”.

 

1869 r - Pius IX podczas soboru watykańskiego potępia aborcję, od tamtego momentu uznawana ona jest za grzech śmiertelny.

 

1870 r - Wprowadzono dogmat o nieomylności papieża. Oczywiście dotyczy on oficjalnych wystąpień – tzw. ex cathedra.

 

1897 r - Papież Leon XIII dopisuje Biblię do „Indeksu ksiąg zakazanych”!!!

 

Początek XX w - Papież Leon XIII uzasadnia karę śmierci: „Kara śmierci jest niezbędnym i skutecznym środkiem dla osiągnięcia celu Kościoła, gdy buntownicy występują przeciw niemu i naruszają jedność duchową”.

 

Początek XX w - Pius X oświadczył dosłownie: „Religia żydowska była podstawą naszej religii, została jednak zastąpiona nauką Chrystusa i nie możemy uznać dalszej racji istnienia tamtej”.

 

1910 r - 1 września Pius X nakazał katolickim duchownym składać „Przysięgę Modernistyczną”, która każe wierzyć, że „Kościół (...) został bezpośrednio i wprost założony przez (...) Chrystusa”, oraz nakazuje potępiać „tych, którzy twierdzą, że wiara, przez Kościół podana, może stać w sprzeczności z historią” oraz „sposób rozumienia i wykładania Pisma św., który, pomijając tradycję Kościoła, analogię wiary i wskazówki Stolicy Apostolskiej, polega na pomysłach racjonalistycznych”. Przysięga miała zapobiec „zamętowi w umysłach wiernych, co do istoty dogmatów” wynikającego z postępującej edukacji społeczeństwa. Przysięgę zniesiono w 1967 r.

 

1917 r - Heretycy mogą odetchnąć ulgą. Po prawie 700 latach nowy "Codex Juris Canonici" znosi tortury! Duży wpływ na decyzję miało powstanie komunizmu w Rosji, którego Kościół się przestraszył.

 

1939 r - Papież Pius XII w liście do hierarchii kościelnej USA dopatruje się przyczyny „dzisiejszych nieszczęść” nie w faszyzmie, lecz m.in. w krótkich spódnicach pań.

 

1939 r - 20 października. Pius XII wyraża poparcie dla hitlerowskiej napaści na Polskę. Papież uznał ją za „walkę interesów o sprawiedliwy podział bogactw, którymi Bóg obdarzył ludzkość”.

 

1941 r - Tuż po agresji III Rzeszy na ZSRR z watykańskich drukarni wysłano do sztabu wojsk niemieckich duże transporty ukraińskich i rosyjskich modlitewników. Watykan podbite obszary ZSRR podporządkował nuncjaturze berlińskiej oficjalnie akceptując zagarnięcie tych ziem przez Hitlera.

 

1941 r - Watykan akceptuje antysemickie poczynania rządu Vichy i wyraża zgodę na uchwalenie tzw. „Statutu Żydów”. Wyrażono nadzieję, że nie ograniczy on prerogatyw Kościoła.

 

1945 r - Pius XII w orędziu wigilijnym staje w obronie głównych oskarżonych o zbrodnie przeciwko ludzkości. Kuria rzymska interweniuje w sprawie ułaskawienia 200 zbrodniarzy hitlerowskich, w tym m.in. katów polskiego narodu, Franka i Greisera. To niewielki epizod w szeroko zakrojonej akcji ratowania hitlerowców przed odpowiedzialnością karną. Watykan pomógł wielu zbrodniarzom hitlerowskim w ucieczce do Ameryki Południowej.

 

1946 r - Studenci wydziału prawa Uniwersytetu w Cardiff, rozważają, czy Pius XII powinien zasiąść na ławie oskarżonych przed Międzynarodowym Trybunałem w Norymberdze za całokształt prohitlerowskiej polityki Watykanu w okresie II wojny światowej. Kodeks kanoniczny wyklucza jakąkolwiek odpowiedzialność karną papieża.

 

1950 r - W petycji do Watykanu, Katolicy proszą o dogmatyzację fizycznego wniebowzięcia Maryi z ciałem materialnym. W odpowiedzi Watykan uchwala dogmat o wniebowzięciu Najświętszej Marii Panny, choć w Ewangeliach nie ma o tym słowa.

 

1954 r - Pius XII poucza: „To, co nie jest zgodnie z prawdą czy z normą obyczajową nie ma prawa istnieć”. Chodzi oczywiście o prawdę i moralność zgodną z nauczaniem Kościoła.

 

1962 r - Papież Jan XXIII wydaje dokument „Instructio De Modo Procendendi In Causis Sollicitationis” zakazujący ujawniania przypadków pedofilii wśród Księży, pod groźbą klątwy. Dokument nakazuje skłanianie ofiar do milczenia, także pod groźbą klątwy. Innymi słowy, jeżeli rodzice zgwałconego dziecka chcą ujawnić przestępstwo, wówczas grozi im (oraz dziecku) klątwa i wydalenie z kościoła.

 

1966 r - Watykan znosi indeks ksiąg zakazanych, bo przy rozwoju mediów i techniki, nie spełnia już zadania, a tylko naraża Kościół na śmieszność.

 

1968 r - Papież Paweł VI ogłasza encyklikę „Humanae vitae”, z której skutkami rodziny katolickie borykają się do dzisiaj. Jedynymi środkami regulacji urodzin dopuszczonymi przez kościół, pozostaje wstrzemięźliwość płciowa i metoda kalendarzyka, a każdy stosunek płciowy ma mięć na celu poczęcie życia. Encyklika papieska nie przeszkadza jednak Watykanowi na posiadanie udziałów i czerpanie zysków z produktów firmy „Instituto Farmacologico Serono”, która wypuszcza na rynek niezwykle dochodowy środek antykoncepcyjny o nazwie „luteolas”. W Piśmie Świętym nie ma żadnej wzmianki, aby współżycie w małżeństwie było zakazane, lub w jakikolwiek sposób miało być ograniczone – za wyjątkiem „czasu modlitwy” i fizjologicznej niedyspozycji kobiet – (1 Koryntian 7:4-5) (...)Żona nie sprawuje władzy nad swoim ciałem, tylko jej mąż; podobnie też mąż nie sprawuje władzy nad swoim ciałem, tylko jego żona. Nie pozbawiajcie się tego wzajemnie, chyba że za obopólną zgodą, na wyznaczony czas, aby poświęcić czas na modlitwę i znowu się zejść, tak by was Szatan nie kusił ze względu na wasz brak wstrzemięźliwości(...); (Kapłańska 20:18) (...)A jeśli mężczyzna kładzie się z kobietą, która miesiączkuje, i odsłania jej nagość, to obnażył jej źródło; ona też odsłoniła źródło swej krwi. Oboje więc zostaną zgładzeni spośród swego ludu.(...).

 

1971 r - FBI wpada na trop sfałszowanych przez nowojorskich gangsterów papierów wartościowych na sumę 14 milionów dolarów. Odbiorca okazuje się Bank Watykański. FBI ustala ze był to zabieg próbny przed docelowa operacja na kwotę 1 miliarda dolarów.

 

1975 r - Papież Paweł VI wyjaśnia w liście do arcybiskupa Coggana, że kobieta ma zakazany wstęp do stanu duchownego, ponieważ "wykluczenie kobiet z kapłaństwa jest zgodne z zamysłem Boga wobec swego Kościoła", choć specjalnie powołana Papieska Komisja Biblijna (składająca się z wybitnych biblistów) orzekła wcześniej, że nie ma przeciwwskazań. Zdanie papieża nadal jest ważniejsze od wniosków wypływających z lektury Biblii. Pawła VI poparł Jan Paweł II. Co prawda apostoł Paweł napisał (...)(1 Tymoteusza 2:11-14) Kobieta niech się uczy w milczeniu, z pełną uległością. Nie pozwalam kobiecie nauczać ani sprawować władzy nad mężczyzną, lecz ma zachowywać milczenie. Bo Adam został ukształtowany pierwszy, potem Ewa. Ponadto Adam nie był zwiedziony, lecz kobieta została całkowicie zwiedziona i popadła w występek.(...) (zobacz też 1 Kor 14:34) - oznacza to, że kobiety nie są upoważnione do przewodzenia zarówno w kościele, jak i w domu. Jednakże nie sprowadza to kobiety do podrzędnej roli, ale ma pełnić rolę „pomocnicy i uzupełnienia” – (Rodzaju 2:18) (...)„Człowiekowi nie jest dobrze pozostawać samemu. Uczynię dla niego pomoc jako jego uzupełnienie”(...), ma być otoczona szacunkiem – (1 Piotra 3:7) (...)Wy, mężowie, podobnie mieszkajcie z nimi stosownie do wiedzy, darząc je szacunkiem jako naczynie słabsze, żeńskie, gdyż i wy jesteście wraz z nimi dziedzicami niezasłużonej łaski życia, aby wasze modlitwy nie napotykały przeszkód.(...), a w oczach Boga jest równa mężczyźnie – (Galatów 3:28) (...)Nie ma Żyda ani Greka, nie ma niewolnika ani wolnego, nie ma mężczyzny ani kobiety; wy wszyscy bowiem jesteście jedną osobą w jedności z Chrystusem Jezusem(...). Pismo Święte podaje przykłady kobiet, które pełniły zaszczytne funkcje – Rzymian 16:1) (...)Zalecam wam Febe, naszą siostrę, która jest służebnicą zboru w Kenchrach(...), lub mądrą postawą uratowały życie – zobacz 1 Samuela rozdział 25.

 

1977 r - Papież Paweł VI wyjaśnia, ze kobieta ma zakazany wstęp do kapłaństwa, ponieważ „nasz Pan był mężczyzną”. Papież nie zauważył jednak wielu zapisów w których kobieta zastępuje mężczyznę, gdy ten nie postępuje właściwie – (Sędziów 4:4) (...)W tymże czasie sądziła Izraela prorokini Debora, żona Lappidota(...); czy choćby roli kobiet w życiu Jezusa. Choć apostoł Paweł napisał – (1 Koryntian 14:34) (...)kobiety w zborach niech milczą, bo nie pozwala się im mówić, lecz niech będą podporządkowane, jak to i Prawo oznajmia(...)., to jednak sam opisuje wiele kobiet, które współuczestniczą w dziele ewangelizacji, a nawet został na nie wylany duch święty – (Dzieje 1:14 i następne) (...)Wszyscy oni jednomyślnie trwali na modlitwie razem z niektórymi niewiastami oraz Marią, matką Jezusa(...).

 

1978 r - Papieżem zostaje Albino Luciani, człowiek niezwykle skromny, postępowy i uwielbiany przez masy, którego pontyfikat trwał tylko 33 dni. Zgadzał się na stosowanie środków antykoncepcyjnych, dopuszczał kapłaństwo kobiet, sprzeciwiał się celibatowi. Postanawia zniszczyć mafijne struktury watykańskich finansów, a następnie oczyścić Watykan i Kościół z oszustów i aferzystów. Sporządza listę 21 purpuratów watykańskich do natychmiastowego zdymisjonowania. Tuz przed rozpoczęciem zaplanowanych czystek umiera 28 września po „zjedzeniu niestrawnego posiłku” (zostaje otruty). Nie przeprowadzono sekcji zwłok. Jego testament ginie w tajemniczych okolicznościach. Znany jako Jan Paweł I. Nie jest to pierwsze skrytobójstwo urzędującego papieża.

 

1980 r - Beatyfikacja jezuity José de Anchieta, który twierdził: „Miecz i żelazny pręt to najlepsi kaznodzieje”. Podczas beatyfikacji masowego mordercy Indian, papież Jan Paweł II nazwał go apostołem Brazylii, wzorem dla całej generacji misjonarzy i siebie samego. Nie pierwszy to przypadek wyniesienia zbrodniarza na ołtarze.

 

1992 r - Papież Jan Paweł II ogłasza, że potępianie Galileusza za głoszenie heliocentrycznego poglądu, iż Ziemia krąży wokół Słońca (a nie na odwrót), było błędem. Na rehabilitację Galileusza czekano 359 lat.

 

1993 r - Watykan uznaje istnienie państwa Izrael.

 

2000 r - 13 marca Kościół przyznaje, że w ciągu wieków popełnił wiele grzechów w dziedzinie praw człowieka i wolności religijnej. O przebaczenie proszeni są m.in. Żydzi, kobiety i ludy tubylcze. Za prośbą o przebaczenie, nie idą żadne czyny, które mogłyby naprawić lub upamiętnić wyrządzone krzywdy. Za to wizerunek Kościoła poprawia się w oczach wiernych.

 

XXIw - uczonym teologom objawiła się miejsce pobytu nie ochrzczonych, a przedwcześnie zmarłych dzieci. Do tej pory przyjmowano, Pan przeznaczył im limbus puerorum, miejsce które nie jest ani niebem, ani piekłem, ani nawet czyśćcem. Teologowie po tysiącletnim śledzeniu ścieżek Rozumowania Pańskiego stwierdzili jednak, że brak jest podstaw do postulowania owej „otchłani dzieci”, a zatem należy umieścić je gdzieś indziej. Dzięki Bogu wybrali niebo.

 

2006 r - 2 lipca przewodniczący Papieskiej Rady do Spraw Rodziny kardynał Alfonso Lopez Trujillo mówi w wywiadzie dla dziennika Il Tempo, że aborcja „to zbrodnia bardziej przerażająca niż wszystkie wojny światowe. Czyli, że usuwanie zapłodnionej komórki jajowej jest gorsze niż np. mordowanie świadomych dzieci w obozach zagłady.