Ta odpowiedź cieszy się zainteresowaniem. Darkness Napisano 11 Grudnia 2012 Ta odpowiedź cieszy się zainteresowaniem. Udostępnij Napisano 11 Grudnia 2012 Szałwia lekarska Nazwa salvia pochodzi od łacińskiego słowa „salvare”, co oznacza leczyć, zbawiać, ratować. Ze względu na różnorodność związków czynnych liście szałwii są jednym z najbardziej wszechstronnych i najczęściej stosowanych leków roślinnych. Jest jedną z ważniejszych uprawnych roślin zielarskich o wielokierunkowym zastosowaniu leczniczym, kulinarnym i kosmetycznym. W starożytności była symbolem zdrowia i długowieczności. Egipcjanie dodawali ją do pokarmów, by zwiększyć liczebność populacji po epidemiach. Starożytni Rzymianie uważali ją za świętą, miała strzec ich zdrowia i cnót domowych. Grecy i Rzymianie stosowali ją naproblemy ze wzrokiem, utratę pamięci oraz ukąszenia węża. W średniowieczu stosowano ją jako lek na przeziębienia, gorączkę, choroby wątroby i zaparcia. Szałwia jest rośliną wieloletnią, pochodzi z Basenu Morza Śródziemnego, od kilku już wieków jest uprawiana w Polsce. Zakwita w drugim roku życia w maju i czerwcu, a w sierpniu wydaje owoce. Jest rośliną delikatną. Uprawy wymagają starannej ochrony przed mrozami, osłoniętego i słonecznego stanowiska oraz wilgotnej i zasobnej w wapń gleby. Do celów leczniczych wykorzystywane są liście szałwii. Już w pierwszym roku życia rośliny można zebrać 1/3 liści. W drugim roku ścina się pędy w początkowym okresie kwitnienia, kiedy zawierają najwięcej olejku eterycznego. Liście suszy się w miejscach ocienionych, przewiewnych, w temperaturze do 35 stopni C. Substancje lecznicze Główne związki rośliny to garbniki pirokatechionowe (3-7%), kwasy wielofenolowe, olejek eteryczny (tujon, cyneol, kamfora, pinen), sapogeniny trójterpenowe, związek goryczowy pikrosalwina, nieokreślony związek estrogeny, prowitamina A, witamina PP, B, C, sole mineralne. Działanie W doświadczeniach wykazano, że liście szałwii mają działanie przeciwpotne, przeciwzapalne, żołądkowe, dezynfekujące, oraz przeciwcukrzycowe. Przeciwpotne Działanie przeciwpotne występuje szybko, maksimum osiąga po 2–3 godzinach i trwa 3 dni. Wyciągi z surowca podaje się w nadmiernej potliwości różnego pochodzenia, np. potliwości w stanach gorączkowych, w nadczynności tarczycy, również potliwości na tle zaburzeń nerwicowych. Przeciwzapalne Działanie przeciwzapalne szałwia wykazuje po podaniu doustnym i po zastosowaniu zewnętrznym. Przeciwbakteryjne Hamuje też wzrost drobnoustrojów Gram–dodatnich i antybiotykoopornych, w mniejszym stopniu Gram–ujemnych, unieczynnia toksyny bakteryjne. na dolny układ pokarmowy Zmniejsza przepuszczalność ścian naczyń włosowatych i hamuje drobne krwawienia w przewodzie pokarmowym, pobudza wydzielanie soku żołądkowego i działa wiatropędnie, zarówno u dzieci jak i u osób dorosłych. Jest korzystna w leczeniu chorób wątroby przebiegających z upośledzonym wytwarzaniem żółci lub po toksycznym uszkodzeniu wątroby. Pod wpływem szałwii zostają przywrócone naturalne ruchy perystaltyczne okrężnicy i czynność skurczowa jelit, poprawia się trawienie i przyswajanie składników pokarmowych. Również w stanach nieżytowych i zapalanych w przewodzie pokarmowym, zwłaszcza, gdy przebiegają z nadmierną fermentacją, niedoborem soków trawiennych, z przekrwieniem błon śluzowych, stanem skurczowym i niezbyt obfitym krwawieniem. Pomocniczo, szałwię stosuje się jako składnik mieszanek ziołowych stosowanych w uszkodzeniach wątroby przez endogenne toksyny i chemioterapeutyki oraz w mieszankach przeciwcukrzycowych. na górny układ pokarmowy Zewnętrznie stosuje się w zapaleniu jamy ustnej, gardła, anginie, ropnym zapaleniu dziąseł, jest najbardziej znana właśnie do tego typu zastosowań. na skórę Stosuje się ją także przy zapaleniu skóry, czyrakach, ropniach, oparzeniach I stopnia, oraz trudno gojących się ranach w postaci okładów. na grzybice Jest skuteczna w leczeniu grzybic. kosmetyczne Działa tonizująco. Ponadto stwierdzono, że wyciągi z szałwii obniżają nieznacznie poziom cukru we krwi i mają praktyczne znaczenie w leczeniu lekkich początkowych przypadków cukrzycy. Jest to jednak działanie słabe i jedynie uzupełnia działanie innych leków przeciwcukrzycowych. Przeciwwskazania Długotrwałe picie dużych ilości naparów z szałwii może wywołać działania niepożądane takie jak: nudności, wymioty, otępienie. Choć nie ma badań potwierdzających działanie poronne nie zaleca się stosowania wewnętrznie kobietom w ciąży. Stosowanie naparu z szałwii powoduje zmniejszenie laktacji, nie jest polecany kobietom karmiącym. Nie poleca się stosowania naparów w ostrym nieżycie żołądka. Wśród przeciwwskazań do stosowania szałwii wymienia się także nowotwory pobudzane przez hormony estrogenne. Źródło: Szałwia lekarska - wszechstronny surowiec leczniczy - Poradnik zielarski 5 2 2 1 Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Administrator Ta odpowiedź cieszy się zainteresowaniem. Ismer Napisano 27 Listopada 2019 Administrator Ta odpowiedź cieszy się zainteresowaniem. Udostępnij Napisano 27 Listopada 2019 Szałwia lekarska – Salvia officinalis L. z rodziny wargowych Labiatae, znana jest głównie jako roślina o silnym działaniu odkażającym, przeciwzapalnym i ściągającym. Tymczasem ma ona również właściwości estrogenne, które mogą być wykorzystane w fitoterapii trądziku androgennego, niektórych objawów okresu przekwitania, jak i patologicznych zespołów niedoboru estrogenów. Surowcem farmaceutycznym pozyskiwanym z szałwii jest liść – Folium Salviae. W lecznictwie używane są także gatunki Salvia triloba (fruticosa), Salvia lavandulifolia i Salvia sclarea. Składnikami czynnymi szałwii są: olejek eteryczny 1,5-2,5% (alfa-tujon – do 50%, beta-tujon – 3-8% [salwiol = tujon = tanaceton], 1,8-cyneol = eukaliptol – 15%, kamfora – 8%), kwasy fenolowe ( kwas rozmarynowy 2-6%, kwas chlorogenowy, kwas kawowy), flawonoidy 1-3% (apigenina, luteolina), garbniki 13-40%, diterpen – karnozol = pikrosalwina 0,4%, triterpen – kwas ursolowy 2-3%, kwas oleanolowy, kwas fumarowy 0,1%, fitosterole, germanikol (triterpen), kwas karnozowy (diterpen), rosmanol (diterpen). Substancje czynne zawarte w szałwii zmniejszają wydzielanie mleka, potu i łoju. Wywierają działanie ściągające na błony śluzowe, przeciwzapalne, antybakteryjne, przeciwgrzybicze i przeciwskurczowe. Szałwia z jednej strony działa wiatropędnie, z drugiej jednak hamuje procesy gnilne i fermentacyjne, w trakcie których powstają. Dzięki temu szałwia zapobiega wzdęciom. Obniża poziom glukozy we krwi, działa więc przeciwcukrzycowo. Wyciągi z szałwii zastosowane zewnętrznie poprawiają koloryt skóry, przyśpieszają gojenie ran, leczą krostki i grudki, zmniejszają łojotok. Mają też właściwości przeciwświądowe. Olejek szałwiowy skutecznie leczy ukąszenia i ugryzienia przez owady, odstrasza pasożyty (komary, pchły, roztocze). Toniki sporządzone na naparze i nalewce szałwiowej zapobiegają zapaleniu mieszków włosowych po depilacji i goleniu. Włosy płukane w szałwii mniej przetłuszczają się i utrzymują dłużej przyjemny zapach. Odwarem i naparem z szałwii można opłukiwać narządy płciowe przy stanach zapalnych, płukać jamę ustna i gardło, uszy, ponadto przepłukiwać oczy (słaby napar) przy zapaleniu i infekcjach. Ekstraktem szałwiowym i nalewką szałwiową smarować (pędzlować) chorobowe zmiany (nadżerki, afty, bolesne ranki) na dziąsłach, języku i narządach płciowych. Szałwię można dowolnie mieszać z nagietkiem, krwawnikiem i rumiankiem (alkoholowe i wodne wyciągi, mieszanki ziołowe, maści), co zwiększa wzajemnie ich właściwości przeciwzapalne, antyseptyczne i gojące. Szałwia wymieszana z korą dębu, kłączem pięciornika, owocem tarniny, rdestem wężownikiem i (lub) przywrotnikiem leczy biegunki. Według komisji E dawki dobowe doustne wynoszą: liść w naparach 4-6 g; olejek 0,1-0,3 g; nalewka 2,5-7,5 g. Preparaty szałwii mogą być zalecane kobietom w każdej fazie przekwitania. Nie powinny natomiast być polecane kobietom ciężarnym ze względu na obecność tujonu. Olejek szałwiowy, wyciągi alkoholowe i wodno-alkoholowe z szałwii [z Salvia officinalis] działają niewątpliwie antybakteryjnie, fungistatycznie (hamująco na rozwój grzybów), wirusostatycznie, ściągająco, hamująco na wydzielanie potu i łoju. Wodne i wodno-alkoholowe wyciągi podane doustnie skutecznie leczą objawy nieżytu żołądka i jelit, hamują biegunkę. Fenolokwasy zawarte w szałwii maja właściwości antyoksydacyjne. Wyciągi alkoholowe z szałwii poprawiają samopoczucie psychiczne. Preparaty szałwiowe działają przeciwzapalnie. Szałwia wykazuje aktywność antyandrogenną i estrogenną, dlatego polecana jest w okresie przekwitania u kobiet oraz w leczeniu trądzików i łysienia na tle hiperandrogenizmu. Ze względu na hamowanie androgenów i silny wpływ przeciwzapalny nadaje się do leczenia przerostu gruczołu krokowego. Napar, rozcieńczona nalewka szałwiowa zastosowane na skórę i błony śluzowe wpływają przeciwzapalnie, przeciwropnie, przeciwwysiękowo, przeciwświądowo i ściągająco. Hamują rozwój mikroorganizmów patogennych. Wskazania: stany zapalne, nieżyty, stany skurczowe przewodu pokarmowego; stany zapalne jamy ustnej, gardła, dziąseł; stany zapalne narządów płciowych i odbytu; stany zapalne skóry i oczu; nadmierne pocenie się, łojotok, łupież tłusty, ropnie na skórze owłosionej, trądzik. Na skórę działa również antyandrogennie i estrogennie. Przerost gruczołu krokowego. Sposób użycia: doustnie, okłady, przemywanie, irygacje, nasiadówki, płukanki. Przeciwwskazania: Ciąża, laktacja. Nowotwory pobudzane przez hormony estrogenne. Przy dłuższym podawaniu przetworów z szałwii i w nadmiernych dawkach może dojść do zatrucia organizmu (otępienie, drgawki, nudności, bóle i zawroty głowy). Napar szałwiowy – infusum Salviae: 1-2 łyżki ziela lub liścia na szklankę wrzącej wody, przykryć, pozostawić na 20 minut, przecedzić. Pić 2 razy dziennie po 1 szklance w przypadku nadmiernej potliwości; 4 razy dziennie po 100 ml przy nieżycie przewodu pokarmowego i górnych dróg oddechowych. Do płukania co 2 godziny, do okładów i przemywania. Wywar, czyli zagotowany napar do lewatyw przy zapaleniu końcowego odcinka jelita grubego. Wywar do płukania prącia i moszny, okładów na prącie i mosznę przy stanach zapalnych i zranieniach, ropniach; do płukania pochwy i opłukiwania odbytu; wywar do okładów 15-20 minutowych na oczu przy zapaleniu spojówek, powiek, nadmiernym łzawieniu, opuchnięciu przy alergii na pyłki roślin. Do płukania włosów napar lub wywar, minimum 2 razy w tygodniu, po umyciu Olejek szałwiowy – Oleum Salviae: przy wymiotach, wzdęciach, niestrawności, bólach brzucha, nudnościach w czasie podróży, nieżycie układu oddechowego, nieprzyjemnym zapachu z ust, procesach fermentacyjnych w jelitach 4-5 kropli 1-3 razy dziennie n miodzie lub cukrze. Pomaga przy przeziębieniu, zapaleniu zatok i mokrym kaszlu. Guttae pro nasi – krople szałwiowe do nosa: 2 krople olejku na 10 ml roztworu soli fizjologicznej (dostępna w aptekach), wstrząsnąć. Zakraplać do nosa przy wirusowym nieżycie nosa, zakażeniach bakteryjnych zatok, katarze, alergicznym nieżycie nosa. Olejek wcierać w skórę, w miejsca ugryzienia przez owady, przy stłuczeniach, obrzękach po urazach, dla poprawy krążenia limfy i krwi w skórze i konczynach dolnych. Olejek szałwiowy wcierać w dziąsła przy paradontozie i stanach zapalnych. Nalewka szałwiowa – Tinctura Salviae: 100 g świeżego lub suchego rozdrobnionego surowca zalać 300 lub 500 ml alkoholu 40-60%, macerować 14 dni, przefiltrować. Zażywać 1-3 razy dziennie po 3-5 ml. 5 ml na 1/2 szklanki wody do płukanek, okładów i przemywania. Nierozcieńczona nalewka do pędzlowania aft, zajadów, opryszczki, owrzodzeń, zapalenie zmienionych dziąseł, ropni, ponadto do wcierania w miejsca kontuzjowane i ukąszone przez stawonogi. Podobnie działa intrakt – Intractum Salviae 1:3 lub 1:5. Spirytus szałwiowy mocny dla poprawienia krążenia krwi i limfy, odkażający i znoszący obrzęki kończyn oraz łagodzący dolegliwości reumatyczne, wreszcie do wcierania w umyte włosy przy łysieniu, łojotoku i infekcjach: Spirytus Salviae – 100 g świeżej lub suchej szałwii zalać 500 ml 70-95% alkoholu. Po 7dniach przecedzić. Dodać 10 ml olejku szałwiowego, wymieszać. Stosować do wcierania. Można zażywać doustnie przy nudnościach i zaburzeniach trawiennych po 5 ml. Znosi również objawy kołatania serca, orzeźwia, poprawia oddychanie w razie skurczów oskrzeli i zadyszki. Ze świeżej szałwii polecam sporządzać intrakty, wyciągi octowe, maści i ziołomiody. Doskonale smakuje napar ze świeżej szałwii zarówno na mleku jak i na wodzie. Napar mleczny słodzę miodem. Świeże przetwory z szałwii są silniejsze w działaniu antyseptycznym. Doskonale sprawdzają się przy katarze, przeziębieniu, zapaleniu oskrzeli, gardła, krtani i grypie oraz zaburzeniach trawiennych. Przed zaparzeniem lub wytrawianiem octem, oliwką, alkoholem należy poszarpać listki lub całe pędy szałwii na fragmenty lub pognieść je tłuczkiem. Oliwka z szałwii (wyciąg oliwny z szałwii) doskonale nadaje się do sałatek i mięs. W Polsce jest dostępna nalewka szałwiowa, liść szałwii suszony, tabletki zwierające ekstrakt suchy z szałwii, tabletki zawierające sproszkowany surowiec (mało wartościowy preparat, niepotrzebny), olejek eteryczny szałwiowy, żel szałwiowy. Ponadto są kosmetyki zawierające ekstrakt z szałwii, np. mleczka, szampony, toniki. źródło: dr. H.Różański 1 1 12 Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Administrator Ta odpowiedź cieszy się zainteresowaniem. Ismer Napisano 27 Listopada 2019 Administrator Ta odpowiedź cieszy się zainteresowaniem. Udostępnij Napisano 27 Listopada 2019 W lasach podgórskich i górskich Polski (południowa część) występuje (niekiedy masowo) ciekawy gatunek szałwii – szałwia lepka - Salvia glutinosa L. (rodzina wargowe – Labiatae = Lamiaceae). Ziele szałwii lepkiej zawiera 0,5-2% olejku eterycznego, bogatego w tlenek kariofilenu, spatulenol i humulen, linalol, muurolen, octan bornylu i burbonen. W zielu są zawarte: kwas karnozowy, kwas rozmarynowy, cynamonowy, labiatowy, kawowy i chlorogenowy; flawonoidy (luteolina, apigenina), fitosterole. Szałwia lepka ma inny skład i działanie lecznicze niż szałwia lekarska. Przede wszystkim szałwia lepka nie działa tak ściągająco i przeciwropnie jak szałwia lekarska. Nie hamuje wydzielania potu. Nie zawiera tujonu, cyneolu i kamfory. Działanie: przeciwzapalne, hamujące rozwój bakterii i grzybów; przeciwbólowe; rozkurczowe. Łagodzi uporczywy kaszel i chrypkę. Działa ochronnie na wątrobę, wzmaga odnowę hepatocytów. Obniża poziom cukru we krwi. Wskazania: - stany zapalne gardła i oskrzeli; zapalenie błony śluzowej żołądka i jelit; zespół jelita drażliwego (najlepiej łączyć z kozłkiem, sadźcem konopiastym, kozieradką); - stany zapalne trzustki (łączyć z kozieradką i balsamką – Momordica charantia lub z kolczurką – Echinocystis lobata, ponadto z czarnuszką – nigella), - cukrzyca (łączyć z balsamką – Bitter melon, rutwicą, kozieradką, pokrzywą lub kolczurką), - miażdżyca (łączyć z mirrą, z kwasem nikotynowym, balsamką, omanem, kurkumą i /lub/ czarnuszką), - uszkodzenie wątroby i reflux (łączyć z ostropestem, karczochem, witaminą B complex, lecytyną, choliną, metioniną, betainą, cystyną/cysteiną, ostrożeniem warzywnym, kurkumą, - czarnuszką, kocanką, szantą i rzepikiem). Dawkowanie: napar z łyżki ziela kwitnącego lub owocującego na szklankę wrzątku; 2 razy dziennie po 1 szklance naparu. Przy nieżytach układu oskrzelowego 4 razy dziennie po 1/2 szklanki naparu. Kuracja trwa 1 miesiąc, powtarzana co kwartał. Sproszkowane ziele szałwii lepkiej – Herba Salviae glutinosae: 1 łyżeczka 2 razy dziennie, na miodzie lub w kapsułkach. Nalewka na świeżym zielu – Tinctura Salviae glutinosae: 1 cz. świeżego siekanego ziela na 5 części ciepłego (ale nie gorącego!) alkoholu 40%; zażywać 2 razy dziennie po 1 łyżeczce w 100 ml wody. źródło: dr. H.Różański 1 1 1 11 Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Administrator Ta odpowiedź cieszy się zainteresowaniem. Ismer Napisano 27 Listopada 2019 Administrator Ta odpowiedź cieszy się zainteresowaniem. Udostępnij Napisano 27 Listopada 2019 Szałwia wieszcza – Salvia divinorum należy do rodziny Labiatae (=Lamiaceae). Pochodzi z Ameryki Środkowej. W rejonie Oaxaca w Meksyku Mazatekowie stosują szałwię wieszczą jako rytualny halucynogen. W medycynie ludowej Indian używana w leczeniu reumatyzmu, do uśmierzania bólu różnego pochodzenia, ponadto do łagodzenia przykrych objawów chorób wyniszczających. Z ziela szałwii wieszczej jest otrzymywany susz (do palenia, inhalacji), wyciąg suchy (palenie, zażywanie doustne) i wodny (picie). Świeże ziele (liście) jest również żute. Zawiera diterpeny dwucykliczne: salvinorin A-F, przy czym najwięcej jest salwinoryny A. Wyizolowana salwinoryna A jest bardzo silna w działaniu. Psychodeliczny efekt daje już w dawce 150-500 ug, zależnie od indywidualnej wrażliwości. Przyłącza się do K-opioidowych receptorów. Zawartość salwinoryny A w suchej masie liści: 1,5-3,7 mg/g. Salvia divinorum działa słabiej niż psylocybina. Na niektóre osoby oddziałuje bardzo słabo Wywołuje głównie halucynacje wzrokowe. Frakcja salvinorin jest hydrofobowa, czyli nie rozpuszcza się w wodzie. Maceracja i wytrząsanie świeżej rozdrobnionej rośliny wodą daje wyciąg emulsyjny zawierający rozproszoną frakcję. Dobrze rozpuszcza się natomiast w eterze, chloroformie, acetonie, spirytusie. Indeks farmakologiczny dla salvinorin jest bardzo wysoki. W USA i Europie zainteresowano się tą rośliną późno. W latach 60 XX w. badana była przez G. Wasson’a i Hofmann’a. Dopiero w latach 80 ustalono strukturę salwinoryn. Valdes wyizolował na początku lat 90 salvinorin A. Właściwości toksykologiczne frakcji salvinorynowej są bardzo mało poznane. Nie wiadomo jakie są skutki dłuższego zażywania przetworów z Salvia divinorum. Do dziś trwają spory na jakie receptory oddziałuje szałwia wieszcza. Jakie może poczynić nieodwracalne zmiany w neurotransmisji? Jak leczyć ewentualne spustoszenia w układzie nerwowym?. Pamiętajmy, że nawet jeśli władze poszczególnych krajów dopuszczą tę roślinę, społeczeństwo powinno otrzymywać wiedzę na temat potencjalnych skutków ubocznych jej zażywania, tak jak na temat tytoniu, alkoholu, aspiryny, Senecio jacobaea. Pomimo, że Salvia divinorum nie jest precyzyjnie zakazana do handlu i użycia, to jednak nieetyczne jest rozpowszechnianie i propagowanie tego surowca z powodu niedostatecznej wiedzy (bezpieczeństwa używania) na jego temat. Szczególnie mnie martwią ludzie zarobkujący na uprawie i przetwarzaniu tego surowca, a następnie jego sprzedawaniu wśród dzieci i młodzieży. źródło: dr. H.Różański 2 2 9 Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Rekomendowane odpowiedzi
Dołącz do dyskusji
Możesz dodać zawartość już teraz a zarejestrować się później. Jeśli posiadasz już konto, zaloguj się aby dodać zawartość za jego pomocą.
Uwaga: Twój wpis zanim będzie widoczny, będzie wymagał zatwierdzenia moderatora.