Administrator Ta odpowiedź cieszy się zainteresowaniem. Ismer Napisano 13 Listopada 2019 Administrator Ta odpowiedź cieszy się zainteresowaniem. Udostępnij Napisano 13 Listopada 2019 Rodzaj kozieradka, ang. Fenugreek - Trigonella obejmuje około 80 gatunków. 1. Kozieradka pospolita, czyli koniczyna grecka - Trigonella foenum-graecum L. to roślina jednoroczna dorastająca do 60 cm. Dziko rośnie w Azji. Uprawiana w wielu krajach. W Polsce nasiona dojrzewają we wrześniu lub na początku października. 2. Kozieradka błękitna - Trigonella coerulea L. (Trigonella caerulea /Desr. ex Lam./ Ser.) - roślina jednoroczna dorastająca do 100 cm Roślina uprawiana, w Polsce niekiedy dziczejąca przy polach i gospodarstwach. Dziko (naturalnie) rośnie w Krajach Śródziemnomorskich. Roślina miododajna. Przy roztarciu w dłoniach roślina wydziela silny zapach. Pokrojem przypomina nostrzyk. Surowiec zielarski Surowcami leczniczymi są: nasiona i kwitnące ziele kozieradki - Semen et Herba Trigonellae (seu Foenugraeci). Ziele należy wysuszyć w temperaturze do 50 stopni. Surowiec wydziela silny przyprawowy zapach. Składniki biologicznie czynne Nasiona kozieradki zawierają: śluzy - do 40% (przeciętnie 28%) (mannogalaktany), saponiny sterydowe , witaminy (np. witamina PP, witamina H, karoten, witamina F, witamina B1), biopierwiastki – 4% (żelazo, fosfor, potas, wapń), tłuszcze - do 10%, białka - do 30%, gorycze, flawonoidy, kumaryny, olejek eteryczny (0,014%), fosfolipidy,aminy biogenne (cholina, trimetyloamina), metylobetaina kwasu nikotynowego (trigoneline = trigonelina, o charakterze alkaloidu - 0,4%), kwas fitynowy, alkohole cukrowe i cyklitole (inozytol), fitosterole, alkaloidy. Właściwości lecznicze Preparaty z kozieradki wykazują właściwości odżywcze, przeciwzapalne, żółciopędne, rozkurczowe, poprawiające samopoczucie, żółciotwórcze, pobudzające wydzielanie soku trzustkowego, żołądkowego i jelitowego, wzmacniające, usprawniające wchłanianie pokarmów, regulujące wypróżnienia, pobudzające regenerację wszystkich tkanek, aktywujące hemopoezę (kozieradka to naturalny aktywator procesów wytwarzania krwinek), mlekopędne, moczopędne, przeciwalergiczne, anaboliczne. Kozieradka obniża poziom glukozy we krwi zwiększając jej przenikanie do komórek. Wodno-alkoholowe wyciągi z kozieradki pobudzają miogenezę (rozwój tkanki mięśniowej), wzrost tkanki mięśniowej, chrzęstnej, kostnej i łącznej właściwej. Saponiny sterydowe kozieradki są prekursorami w syntezie horomonów sterydowych o działaniu anabolicznym (estrogeny, dehydroepiandrosteron, testosteron). Kozieradka nasila syntezę kortykosteroidów w nadnerczach. Zwiększa retencję azotu w ustroju, pobudza syntezę białek, dostarcza związki aminowe i aminokwasy, które mogą być wykorzystane w procesach anabolicznych (asymilacji). Działanie stymulujące wzrost organizmu związane jest z pobudzającym wpływem 4-hydroksy-izoleucyny na wydzielanie insuliny. Insulina pobudza syntezę białka. Lecytyna i inne fosfolipidy zawarte w kozieradce działają psychotonicznie i pobudzająco na motorykę mięśni. Wodno-alkoholowe przetwory z kozieradki zwiększają wydolność fizyczną (o 40-60%, zależnie od diety) i psychiczną (nawet o 50-70%). Dzięki zawartości fosfolipidów, choliny i betainy oraz sitosterolu kozieradka działa lipotropowo i przeciwmiażdżycowo. Zapobiega marskości wątroby, przyśpiesza procesy detoksykacji (odtruwania) i eliminacji toksyn z ustroju. Chroni wątrobę przed wpływem niektórych ksenobiotyków (leków, węglowodorów). Zapobiega także zastojom żółci i rozwojowi kamicy żółciowej. Preparaty kozieradkowe podane doustnie wywierają również wpływ przeciwkaszlowy i przeciwdepresyjny. Zastosowanie zewnętrznie (okłady, płukanki) działają przeciwzapalnie, przeciwobrzękowo, przeciwwysiękowo, przeciwświądowo, zmiękczająco, pobudzająco na regenerację. Kompresy i częste przemywanie wodnymi oraz wodno-alkoholowymi wyciągami z kozieradki działają przeciwtrądzikowo. Przyśpieszają resorpcję ropni i gojenie krostek. Zauważono także właściwości przeciwplamicze kozieradki (usuwa plamy po ropniach, stłuczeniach, ukąszeniach owadów). Obecnie w niektórych krajach kozieradka jest wykorzystywana do produkcji hormonów sterydowych. W wielu krajach kozieradka uważana jest za skuteczny afrodyzjak Zastosowanie Osłabienie fizyczne i psychiczne, wychudzenie, zanik mięśni, choroby reumatyczne i zwyrodnieniowe stawów, złamania kości, niedokrwistość, zaparcia, kamica żółciowa, stłuszczenie serca, nerek i wątroby, choroby alergiczne, kaszel, nieżyty układu oddechowego; stany zapalne powiek, spojówek i gałki ocznej (okłady + zażywanie doustne); troficzne choroby skóry (zewnętrznie + doustnie), owrzodzenia skóry, ropnie, przetoki ropne skórne, plamy na skórze, krwiaki, sińce, owrzodzenia błon śluzowych, stany zapalne jamy ustnej, gardła i narządów płciowych, oparzenia, rany, odleżyny; choroba wrzodowa, ostre nieżyty przewodu pokarmowego z bolesną biegunką i bólami brzucha; uprawianie kulturystyki bez wyraźnych efektów przyrostu mięśni; zaburzenia koncentracji i zapamiętywania, niedobór estrogenów, niedoczynność kory nadnerczy. Do lewatyw: zaparcia, hemoroidy, stany zapalne odbytu. Do irygacji i nasiadówek: stany zapalne pochwy i warg sromowych, świąd sromu Za granicą przetwory z kozieradki zalecane są przy impotencji (niemocy płciowej) oraz w okresie przekwitania (menopauzy), bowiem działają estrogennie. Ziele odpędza mole, nasienie jest stosowane jako przyprawa. Fitoterapia człowieka Kozieradka to typowy surowiec śluzowy, tuczący, wzmacniający, pobudzający procesy wytwarzania krwinek i hemoglobiny, zwiększający retencję fosforu w ustroju (zatrzymuje fosfor w organizmie). Wzmaga syntezę białek, podnosi stężenie związków wysokoenergetycznych w organizmie (ATP, fosfokreatyna). Zapobiega krzywicy, niedokrwistości i apatii u dzieci. Działa mlekopędnie. Śluzy powlekają i osłaniają błony śluzowe jamy ustnej, gardła i przewodu pokarmowego. Działają przeciwzapalnie i przeciwkaszlowo. Śluzy i pektyny kozieradkowe regulują wypróżnienia i wzmagają procesy odnowy nabłonka jelit. Kozieradka zastosowana zewnętrznie działa regenerująco na skórę i śluzówki (irygacje i nasiadówki ginekologiczne, lewatywy doodbytnicze, płukanki, okłady, przemywanie schorzałych miejsc). Jest też środkiem zmiękczającym. Pomaga w leczeniu owrzodzeń żylakowatych, ran, świądu odbytu, odleżyn. Zmielone nasienie kozieradki wymieszane z tranem lub maścią tranową na papkę jest znakomitym środkiem gojącym rany, oparzenia, odmrożenia i ropnie. Dawniej zalecano kozieradkę w wychudzeniu, blednicy, krzywicy, niedokrwistości, gruźlicy, kaszlu, podczas rekonwalescencji (okres zdrowienia po przebytej chorobie). W homeopatii kozieradka stosowana jest jako immunostymulator (podnosi odporność organizmu), lek na niedomagania śledziony, zapalenie jelit i żołądka. W medycynie weterynaryjnej kozieradka jest wykorzystywana jako środek wzmacniający, mlekopędny, stymulujący przyrosty masy ciała, osłaniający, przeciwzapalny i regenerujący. W produkcji zwierzęcej od starożytności kozieradka była stosowana do tuczenia zwierząt. Zalecana również dla zwierząt w okresie okołoporodowym (profilaktyka zaparć, biegunek, stresu, zapobieganie niedoborowi mleka). Kozieradka jest cennym surowcem anabolicznym i odżywczym (retencja azotu i fosforu, aktywacja syntezy białka), przyśpieszającym wzrost i rozwój zwierząt, wzmagającym przyrosty tkanki mięśniowej i tłuszczowej. Dawniej sporządzano naturalny stymulator wzrostu złożony z kozieradki, soli fosforanowo-wapniowych, odrobiny boru, oraz witaminy A, D i F. Istniały również specjalne mieszanki wyżej wymienionych składników oraz suszy roślin motylkowych i oleistych. W połowie XIX wieku zostały one wyparte z produkcji zwierzęcej (a raczej z praktycznego żywienia zwierząt) przez hormony oraz antybiotykowe stymulatory wzrostu. Mielone nasiona kozieradki były podawane lochom, klaczom i krowom w okresie okołoporodowym. Stosowano kozieradkę przy porażeniu porodowym, tężyczce pastwiskowej, nosówce, mięśniobólach, uszkodzeniach przewodu pokarmowego i jamy gębowej. Zewnętrznie (z olejem lnianym, tranem, dziegciem, świeżym masłem lub ichtiolem) do leczenia parchów, ropni, zołzy, nużycy, owrzodzeń, ran, stłuczeń (tutaj warto połączyć z olejem dziurawcowym lub z arniką, np. dla koni po kontuzjach). Jako składnik przeciwbólowy warto do maści dodać kamforę, mentol, diklofenak, salicylan metylu lub naproksen (1-2%). Młode zwierzęta słabo rosnące, osłabione, apatyczne otrzymywały wywar z kozieradki lub mielone nasiona kozieradkowe w mleku. Do mleka takiego warto dodać fruktozę, miód lub sacharozę. Kozieradka reguluje wypróżnienia u zwierząt, działa osłaniająco, powlekająco, regenerująco, przeciwzapalnie, antyseptycznie i wzmacniająco. Pobudza wydzielanie mleka. Kozieradka stymuluje wzrost dzięki zawartości saponin sterydowych, fitosteroli oraz 4-hydroksy-izoleucyny (aktywator wydzielania insuliny, a ta z kolei wzmaga syntezę białka). Działania niepożądane: u niektórych osób pod wpływem przetworów z kozieradki pot i łój przybiera kozi zapach. źródło: dr. H.Różański 1 9 Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Rekomendowane odpowiedzi
Dołącz do dyskusji
Możesz dodać zawartość już teraz a zarejestrować się później. Jeśli posiadasz już konto, zaloguj się aby dodać zawartość za jego pomocą.
Uwaga: Twój wpis zanim będzie widoczny, będzie wymagał zatwierdzenia moderatora.