Administrator Ta odpowiedź cieszy się zainteresowaniem. Ismer Napisano 28 Maja 2021 Administrator Ta odpowiedź cieszy się zainteresowaniem. Udostępnij Napisano 28 Maja 2021 Bodziszek - Geranium (Geraniaceae) Opis 1. Bodziszek cuchnący - Geranium robertianum - roślina o specyficznym, mocnym, przyjemnym zapachu; łodyga prosta, gałęzista, czerwonawa, w węzłach zgrubiała, odstająco gruczołowato owłosiona. Roślina dwuletnia dorastająca do 30-50 cm wys. Kwitnie od czerwca do września, kwiaty jasnopurpurowe. W Polsce bardzo pospolity na niżu i w górach do 1700 m n.p.m. Występuje w wilgotnych, cienistych lasach, w zaroślach, w ziołoroślach, na zboczach, przy rzekach, przy drogach, w sadach. 2. Bodziszek krwisty czyli czerwony - Geranium sanguineum - roślina wieloletnia dorastająca do 40 cm wys.; łodyga szeroko rozgałęziona, odstająco i długo owłosiona, kwiaty duże jasnopurpurowe lub fioletowe. Kwitnie od maja do lipca. Występuje w suchych zaroślach, w lasach, na słonecznych zboczach, przy drogach; pospolity w całym kraju. Do celów leczniczych nadają się także bodziszek łąkowy i bodziszek drobny. Wszystkie opisane bodziszki mają takie same właściwości lecznicze. Surowiec Surowcem jest ziele i korzeń - Herba et Radix Geranii. Są to surowce niefarmakopealne, czyli nie objęte przez naszą FP, nie można ich kupić w aptekach czy w sklepach zielarskich, trzeba je samemu zebrać ze stanu naturalnego lub z własnej uprawy. Ziele zbiera się w czasie kwitnienia, rozkłada pojedynczą warstwą na siatkach lub papierach (można je też zawiesić na sznurku), suszy w przewiewnym miejscu, w normalnej temperaturze, potem mieli i przesypuje do szczelnych opakowań. Korzenie wykopuje się wiosną lub jesienią. Skład chemiczny Ziele zawiera flawonoidy, olejek eteryczny, garbniki ok. 5%), gorycze (np. geraniinę), alkaloidy, glikozydy, kwasy organiczne (walerianowy, winowy, octowy, kawowy), witaminy, np. wit. C - 100 mg/100 g, sole mineralne, aktywne enzymy i barwniki. Korzenie zawierają aż 44% garbników. Działanie i zastosowanie Bodziszki działają przeciwkrwotocznie, przeciwzapalnie, odkażająco, moczopędnie, żółciopędnie, wykrztuśnie; wzmagają wydzielanie soków trawiennych, zwiększają apetyt, ułatwiają trawienie, leczą biegunki, uszczelniają naczyńka krwionośne; działają też uspokajająco. Wskazania Wzdęcia, niestrawność, choroba wrzodowa, odbijanie, uczucie pełności w brzuchu, nieprawidłowa perystaltyka jelit, skąpomocz, stany zapalne przewodu pokarmowego, nadmierne krwawienia miesiączkowe, upławy. Zewnętrznie (okłady, przemywanie, kąpiele, płukanki): stany zapalne jamy ustnej i gardła oraz pochwy i warg sromowych (nasiadówka;, łojotok, trądziki, ropnie, oparzenia, rany, owrzodzenia, nadżerki, liszaje, liszajce, przetłuszczające się włosy z tłustym łupieżem, nadmierna potliwość, opryszczki, wypryski. Napar: 2 łyżki ziela zalać 2 szkl. wrzącej wody; odstawić na 20 min.; przecedzić. Pić 3-4 razy dz. po 100 ml; dzieci: 1 r. ż. (ok. 9-10 kg) - 12 ml, 3 r. ż. (ok. 15 kg) - 20 ml, 7 r. ż. (ok. 24 kg) - 34 ml, 10 r. ż. (ok. 32 kg) - 45 ml, 15 r. ż. (ok. 54 kg) - 77 ml, 3-4 razy dz. Odwar z korzenia: 2 łyżki korzenia zalać 450 ml wody; gotować 10 minut; odstawić na 20 minut; uzupełnić brakującą ilość wody; przecedzić. Zażywać jak napar lub stosować zewnętrznie. Nalewka bodziszkowa - Tinctura Geranii: pół szkl. korzeni lub ziela zalać 400 ml wódki; macerować 14 dni; przefiltrować. Zażywać 3-4 razy dz. po 1-2 łyżeczki w 50 ml wody lub stosować zewnętrznie. Uwaga: dawek nie zwiększać; kobiety w ciąży nie mogą stosować bodziszka; nie podawać niemowlętom (poniżej 12 miesięcy). Rp. Mieszanka GACP Ziele bodziszka - 1 łyżka Kora lub liście olchy - 1 łyżka Kwiat nagietka - 2 łyżki Ziele rdestu (obojętnie którego) - 1 łyżka Surowce wymieszać} zalać 3 szkl. wody; gotować 3 minuty; odstawić na 20 minut; przecedzić. Pić 3 razy dz. po 150 ml; dzieci: 1 r. ż. - 19 ml, 3 r. ż. - 30 ml, 7 r. ż. - 50 ml, 15 r. ż. - 115 ml, 2-3 razy dz. Wskazania: ostra biegunka, niestrawność, zaburzenia trawienia, upławy (płukanka lub nasiadówka i Jednoczesne picie wywaru), mlekotok, nadmierne krwawienia miesiączkowe, krwawienia pozamiesiączkowe, zapalenie jamy ustnej, okostnej i gardła (płukać i jednocześnie przełknąć 3-4 łyki, ropień przyzębny lub po wyrwaniu zęba, ale po wyczyszczeniu. źródło: dr. H.Różański 2 7 Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Administrator Ta odpowiedź cieszy się zainteresowaniem. Ismer Napisano 28 Maja 2021 Autor Administrator Ta odpowiedź cieszy się zainteresowaniem. Udostępnij Napisano 28 Maja 2021 cz.2 Bodziszek – Geranium i iglica – Erodium w praktycznej fitoterapii Rodzaj bodziszek – Geranium obejmuje ok. 300 gatunków (rodzina bodziszkowate – Geraniaceae). Ziele (rzadziej sam liść lub kwiat) i kłącze z korzeniami bodziszków to surowce lecznicze, zaliczane do środków garbnikowych. Geranium robertianum L. – bodziszek cuchnący – ziele – Herba jest w Farmakopei Genewskiej – Pharmacopoea Genevensis z 1780 r. Pharmacopoea Parisiensis (Farmakopea Paryska) z 1758 r. wymienia jako surowce oficjalne: bodziszek cuchnący – Geranium robertianum L. (ziele), bodziszek gołębi – Geranium columbinum L. (liść), bodziszek czerwony (krwisty) – Geranium sanguineum L. (kwiat) W Farmakopei Paryskiej znalazłem też surowce Geranium cicutae folio, Moschatum oraz Geranium cicutae folio, minus, supinum. W wielu systemach z rodzaju bodziszek – Geranium wydzielono rodzaj iglica – Erodium. Warto dodać, że pod nazwą Geranium cicutarium L. kryje się obecnie Erodium cicutarium (L.) L’Heritier – iglica pospolita (w Gatunek Erodium moschatum (L.) L’Heritier stanowił źródło surowca Geranium cicutae folio, Moschatum, kolejne surowce natomiast pochodziły z gatunku o obecnej nazwie Erodium cicutarium (L.) L’Heritier (iglica pospolita) oraz prawdopodobnie z gatunku Erodium ciconium (L.) L’Heritier i Erodium pilosum (Thuillier) Jordan. Kwiaty wybranego gatunku zbierać w początkach i w czasie kwitnienia, suszyć w ciemności. Kłącza z korzeniami wykopywać wiosną lub jesienią. Ziele lub same liście ścinać przed i w czasie kwitnienia. Składniki czynne. W bodziszkach i iglicach występują kwasy fenolowe (galusowy, kawowy, elagowy, ferulowy, chinowy), gorycze (geranina 0,5-12%, zależnie od pory roku i gatunku; glikozyd fenolowy), flawonoidy (kwercetyna, kemferol), garbniki (10-28%, zależnie od pory roku, najwięcej wiosną, w kwietniu), alkaloidy i aminy (kofeina; histamina, cholina). Garbniki zbudowane są z kwasu galusowego i elagowego. przy hydrolizie dają czerwień geraniową (Geraniumrot) i fenolokwasy. Właściwości lecznicze: hipoglikemiczne (przeciwcukrzycowe), przeciwzapalne i ściągające, hamujące drobne krwawienia, przeciwwysiękowe; ochronne na miąższ wątroby i nerek; antybakteryjne, fungistatyczne, pierwotniakobójcze. Uszczelnia i wzmacnia naczynia krwionośne. Wymiata wolne rodniki i nadtlenki. Stabilizuje strukturę błon komórkowych. Hamuje nieżyt przewodu pokarmowego i gardła. Usuwa zmiany ropne z błon śluzowych i skóry. Zmniejsza wydzielanie łoju i potu przy zastosowaniu zewnętrznym. Pobudza odnowę komórek wątrobowych. Wiąże szkodliwe i zbędne produkty przemiany materii i ułatwia ich usuwanie. In vitro działa przeciwnowotworowo, hamując proliferację komórek tumorowych. Zastosowanie zewnętrzne: do okładów, płukanek, lewatywy, przemywania: stany zapalne spojówek i białkówki, ropne zapalenie powiek, nadmierne łzawienie oczu, zapalenie naczyniówki; stany zapalne odbytu i narządów płciowych, upławy, świąd odbytu, hemoroidy (sprawdzają się gęste odwary i ekstrakty); rany trudno gojące się, szczególnie te sączące; mokre wypryski; łuszczyca, opryszczka, liszaje, atopowe zapalenie skóry, pokrzywka, łojotok, trądzik różowaty i młodzieńczy, trądzik sterydowy, polekowy, kosmetyczny; łojotokowe zapalenie skóry. Zastosowanie doustne: cukrzyca, stany zapalne gardła i jamy ustnej, zapalenie przełyku i wpusty żołądka, stan zapalny ściany żołądka i dwunastnicy, zapalenie jelit, polipy jelita grubego, brodawczaki jelita, zapalenie wrzodziejące jelit, choroba wrzodowa; zespół jelita drażliwego, nieżyt przewodu pokarmowego; kandydoza i kryptokokkoza jelit, kolibakterioza; nowotwory. W XVIII i XIX wieku zalecano także przy zapaleniu oskrzeli i płuc, przy chorobach reumatycznych, zaburzeniach miesiączkowania. Dawki i preparaty: Wyciąg wodno-alkoholowy: 1 część rozdrobnionego ziela lub kłącza zalać 2 częściami alkoholu 40-70%, odstawić na 7 dni, przefiltrować. Ten sam surowiec ponownie zalać, ale tym razem gorącą wodą (2 części), gotować 10 minut, odstawić na 40 minut, przecedzić. Połączyć oba uzyskane wyciągi, wymieszać. Zażywać 3-4 razy dziennie po 1-2 łyżki. Przy biegunce co 3 godziny po 1 łyżce. Stosować też doprzemywania, płukanek, okładów (do pędzlowania w stanie nierozcieńczonym, do płukania i okładów, częstego przemywania zmian skórnych: 1 łyżka wyciągu na 1/2 szklanki wody ciepłej). Odwar – Decoctum Geranii: 1-2 łyżki rozdrobnionego surowca (kłącze/korzenie, ziele) zalać 1 szklanką wody; gotować 10 minut; odstawić na 30 minut, przecedzić. Pić 2-4 razy dziennie po 50-100 ml lub więcej w razie potrzeby, np. przy ostrym nieżycie przewodu pokarmowego 100 ml co 3 godziny. Ponadto do okładów na oczy, płukanek, irygacji pochwy, opłukiwania moszny i prącia przy stanach zapalnych i ranach, liszajach, wrzodzeniach, do lewatywy, opłukiwania odbytu, nasiadówek; opłukiwania warg sromowych. Napar – Infusum Geranii: 1 łyżkę kwiatów, liści lub ziela bodziszka zalać 1 szklanką wrzącej wody; parzyć 20 minut pod przykryciem; przecedzić. Pić po 100-200 ml 2-4 razy dziennie, zależnie od rodzaju choroby i potrzeby. Przy kaszlu i nieżytach przewodu pokarmowego częściej, ale w małych dawkach, np. co 2 h po 50-100 ml. Można podawać nawet małym dzieciom. Napar nadaje się też do użytku zewnętrznego. Napary z kwiatów bogate w antocyjany, proantocyjanidyny, wolne fenolokwasy i flawonoidy są efektywne w leczeniu stanów zapalnych oczu (naczyniówka, powieki, spojówki, rogówka) – doustnie i równocześnie w okładach Bodziszki są bezpieczne w stosowaniu. Wyciąg mocny z bodziszka Extractum Geranii fortis: 1 część rozdrobnionego kłącza lub ziela, świeżego lub suchego zalać 2 częściami mieszaniny: glicerol 0,5 części + wódka 40% 0,5 części + woda ciepła i przegotowana 1 cz. Odstawić na 7 dni, przecedzić, surowiec wydusić z ekstraktu. Wyciąg stosować do wyrobu maści (15-25%) na maśle, paście cynkowej, lanolinie, smalcu, eucerynie; do wyrobu globulek i czopków (per vaginum, per rectum), po 0,5 na dawkę (z masłem kakaowym, woskiem pszczelim masłem z masłosza); do wlewów doodbytniczych; do smarowania zmian skórnych. Doustnie po 5-10 ml 2-4 razy dziennie. źródło: dr. H.Różański 10 Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Administrator Ta odpowiedź cieszy się zainteresowaniem. Ismer Napisano 28 Maja 2021 Autor Administrator Ta odpowiedź cieszy się zainteresowaniem. Udostępnij Napisano 28 Maja 2021 Geranium pusillum Linne – bodziszek drobny w praktycznej fitoterapii. Bodziszek drobny (niem./szwajc. Kleiner Storchschnabel, fr. Geranium fluet, ital. Geranio minore, retorom. Gerani pitschen) – Geranium pusillum Linne, należy do rodziny bodziszkowatych – Geraniaceae. Zarówno w Polsce, jak i w Szwajcarii jest rozpowszechniony, miejscami pospolity na niżu i pogórzu. Zasiedla pola, przydroża, drogi śródleśne, przychacia. Kwitnie od maja do września. Dorasta do 50 cm wys. Łodyga wzniesiona, gałęzista, często pokładająca się lub rozesłana, owłosiona, pokryta włoskami gruczołowymi. Liście okrągławo-nerkowate 5-9-dzielne; odcinki jajowato-klinowate, nierówno wcinane. Kwiaty drobne, średnicy 2-4 mm, płatki różowe lub fioletowo-różowe, orzęsione, na szczycie nieco wcięte. Owoce owłosione, z dziobkiem ogruczolonym. Surowcem jest kwitnące i owocujące ziele bodziszka drobnego – Herba Geranii pusilli, zbierane od maja do sierpnia, suszone w ciemnym miejscu, w przewiewie, w temperaturze pokojowej. Surowiec wrażliwy na przegrzanie. Trwały tylko 1 rok. Rozdrabniać tuż przed przetworzeniem w ostateczny przetwór. Przechowywać w światłoszczelnych pojemnikach. Składniki czynne: olejek eteryczny bogaty w geraniol, linalol, terpineol, borneol; garbniki 6-12%, kwas galusowy, elagowy, ferulowy, kawowy, katechowy, p-kumarowy; flawonoidy (kemferol, kwercetyna), gorycze, fitosterole (sitosterol). Działanie fitotarmakologiczne: ściągające, przeciwbiegunkowe, wybitnie przeciwzapalne, antyalergiczne, przeciwrodnikowe, antybakteryjne, fungistatyczne, onkostatyczne. Zakłóca przemiany mewalonianu i dzięki temu obniża poziom cholesterolu we krwi. Dodatkowo hipocholesterolemicznie działają fitosterole i garbniki. Obniża stężenie glukozy w osoczu krwi. Hamuje obrzęk gruczołu krokowego. Ochrania miąższ wątroby przed stłuszczeniem. Hamuje kaszel i zbyt obfitą wydzielinę śluzową oraz ropno-surowiczą w drogach oddechowych. Wywiera działanie antyandrogenne. Wskazania: nadmierne stężenie cukru, lipidów i cholesterolu we krwi, przerost gruczołu krokowego; nieżyt układu oddechowego i pokarmowego, zmiany stłuszczenia wątroby, stany zapalne odbytu i narządów płciowych, ostre zapalenie spojówek i gałki ocznej; infekcje drożdżakowe przewodu pokarmowego; trudno gojące się rany, sączące owrzodzenia, nadżerki, liszaje; oparzenia; łojotok skóry, łojotokowe zapalenie skóry, łupież tłusty, łojotok włosów; nowotwory i polipy przewodu pokarmowego (stosować na czczo); cukrzyca, choroby alergiczne. Łagodzi objawy refluxu i choroby wrzodowej. Wywar: 2 łyżki świeżo rozdrobnionego surowca zalać 1 szklanką zimnej wody, doprowadzić do wrzenia i potem zagotowania pod przykryciem. Gdy zacznie się gotować od razu odstawić z ognia i trzymać pod przykryciem jeszcze 30 minut. Pić 2 razy dziennie po 1 szklance wywaru. W przypadku choroby nowotworowej i zapalenia dróg oddechowych oraz przewodu pokarmowego 1/2 szklanki wywaru 4 razy dziennie. Wywar stosować też do płukania narządów płciowych, jamy ustnej i gardła, do obmywania, okładów, np. oczu (okłady 30 minutowe). Pomocny wleczeniu nadmiernego łzawienia i zmian ropnych oczu. Przyspiesza gojenie sączących ran. Jest cenną rośliną kosmetyczną przy wypryskach, rozszerzonych porach, pękających naczynkach włosowatych, łojotoku, świecącej cerze zwiotczałej i z przebarwieniami oraz odbarwieniami. Wyrównuje koloryt skóry. Hamuje rozwój bakterii i grzybów. źródło: dr. H.Różański 1 9 Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Rekomendowane odpowiedzi
Dołącz do dyskusji
Możesz dodać zawartość już teraz a zarejestrować się później. Jeśli posiadasz już konto, zaloguj się aby dodać zawartość za jego pomocą.
Uwaga: Twój wpis zanim będzie widoczny, będzie wymagał zatwierdzenia moderatora.