Administrator Ta odpowiedź cieszy się zainteresowaniem. Ismer Napisano 7 Sierpnia 2021 Administrator Ta odpowiedź cieszy się zainteresowaniem. Udostępnij Napisano 7 Sierpnia 2021 Do rodziny ślazowatych – Malvaceae należy między innymi: rodzaj Althaea (prawoślaz), rodzaj Malva (ślaz), rodzaj Lavatera (ślazówka) i rodzaj Hibiscus (ketmia). Prawoślaz lekarski i ślaz (malwa) mają ten sam kierunek działania farmakologicznego. 1). Ślaz leśny czyli dziki - roślina dwu- lub trzyletnia dorastająca do 100 cm wys.; łodyga podnosząca się, w górze owłosiona, rozgałęziona; liście 5-7-dłoniastoklapowane; kwiaty umieszczone w kątach liści; działki kielicha podługowate w liczbie 3; płatki korony - purpurowo-różowe z ciemnymi prążkami lub fioletowe, głęboko wcięte; owoc - rozłupnia. Kwitnie od lipca do września. Roślina pospolita; 2). Ślaz zaniedbany czyli pospolity - bylina do 50 cm wys.; łodyga podnosząca się; liście owłosione, okrągławe lub nerkowate, długoogonkowe, 5-7-klapowe, brzegiem kartowane, w nasadzie sercowate; kwiaty w kątach liści, szypułkowe, po kilkę, bladoróżowe lub białe; owoc - rozłupnia złożona z rozłupek tworzących charakterystyczny krążek. Kwitnie od czerwca do września. Roślina pospolita. Surowcami są: kwiat i liść ślazu leśnego - Flos et Folium Malvae sylvestris oraz ziele lub liść ślazu zaniedbanego - Herba vel Folium Malvae neglectae. Surowce suszy się w temp, do 40 st. C. Napar, macerat i odwar ze ślazów działają osłaniająco (powlekająco), zmiękczająco (np. na masy kałowe, strupy), przeciwzapalnie, przeciwbiegunkowo, żółciopędnie; regulują wypróżnienia. Ślaz dziki – Malva sylvestris Linne = Althaea silvestris Alefeld rośnie dziko w Polsce i wydaje kwiaty purpurowo-różowe. Dostarcza kwiat i liść lub całe ziele. Kwiaty różowe lub białe posiada ślaz zaniedbany – Malva neglecta Wallroth – Althaea vulgaris Alefeld = Malva vulgaris Fries, także pospolity w naszym kraju. Liść malwy należy do surowców śluzowych. Pochodzi z gatunku Malva sylvestris L. lub Malva neglecta Wallroth. Zawiera ok. 8% śluzów i 15-17% soli mineralnych. Wodne wyciągi (macerat, napar) działają osłaniająco, powlekająco, przeciwzapalnie, przeciwkaszlowo; regulują wypróżnienia, łagodzą podrażnienia gardła, przełyku, żołądka i jelit. Zastosowane na skórę działają typowo nawilżająco, ochronnie i przeciwzapalnie. Doskonałe są okłady na oczy z naparu z liści malwy (stany zapalne, podrażnienie, suchość spojówek, zmęczenie, zwiotczenie powiek wskutek zmęczenia). Wskazaniami do stosowania naparu i maceratu z liści malwy są: choroba wrzodowa, nieżyty przewodu pokarmowego, zaparcia, zespół jelita drażliwego, kaszel, chrypka, zapalenie krtani; stany zapalne żołądka, zażywanie leków, które uszkadzają lub mogą uszkodzić śluzówkę przewodu pokarmowego, np. salicylanów, sulfonamidów, antybiotyków. Syrop ślazowy sprawdza się w nieżytach górnych dróg oddechowych i przy chrypce. Łagodzi kaszel i podrażnienie gardła. Zewnętrznie: suche wypryski, suchość skóry, łojotok (nawilżanie odruchowo zmniejsza ilość wydzielanego łoju), trądzik różowaty, atopowe zapalenie skóry, stany zapalne oczu, podrażnienie narządów płciowych, świąd odbytu (płukanki, okłady, nasiadówki, irygacje, lewatywa). Płukanie włosów w naparze z liści ślazu pomocne w zwalczaniu łupieżu suchego, suchego zapalenia skóry owłosionej i suchości włosów. Kwiat malwy – Malvae Flos pochodzi z Malva sylvestris (rodzina Malvaceae). Kwiat malwy zawiera od 6 do 9% śluzów polisacharydowych, antocyjany 6-7%, głownie malvidynę (77%) i delfinidynę (19%), nieco petunidyny i cyjanidyny. Kwiat malwy działa podobnie jak liść, przy czym obecność antocyjanów sprawia, że preparaty z kwiatów malwy działają silniej przeciwzapalnie i poprawiają przepływ krwi przez drobne naczynia krwionośne (włosowate). Ponadto preparaty z kwiatów silniej uszczelniają ścianki naczyń krwionośnych. Dlatego kwiat malwy można wykorzystać w leczeniu trądziku różowatego, stanów zapalnych naczyniówki oka i zapalenia spojówek oraz białkówki (okłady + doustne przyjmowanie). Syrop ślazowy – Syrupus Malvae 1/2 szklanki rozdrobnionych kwiatów lub liści malwy zalać 1,5 szklanki chłodnej wody, odstawić na 6-8 godzin, potem podgrzać do wrzenia, odstawić na 45 minut, przecedzić. Na każdą 1 część uzyskanego wyciągu dać 1 część miodu i 1 część cukru trzcinowego, lekko podgrzewając mieszać do rozpuszczenia i połączenia składników. Można dodać 0,5 części rumu lub 0,5 cz. nalewki anyżowej, albo trochę olejku anyżowego (1 ml/szklankę syropu), wymieszać. Doustnie przy przeziębieniu, chrypce, kaszlu kilka razy dziennie po 1 łyżce syropku. Wodny wyciąg z malwy 2 łyżki rozdrobnionych liści lub kwiatów zalać 1 szklanką wrzącej wody, parzyć 20-30 minut, przecedzić. Pić kilka razy dziennie po 1/2-1 szklance naparu. Można też przygotowywać dwustopniowo taki wyciąg, podobnie jak do syropu (najpierw zimna woda, potem doprowadzić do wrzenia), co wydaje się korzystniejsze. Napar: 2 łyżki kwiatów, ziela lub liści zalać 1 szkl. wrzącej wody; odstawić na 30 minut; przecedzić. Pić kilka razy dz. po 100 ml (ok. 6 razy w ciągu doby); niemowlęta - 1- 3 łyżki naparu 4-6 razy dz. Jeżeli chcemy uzyskać odwar to należy 2 łyżki suszu ślazowego pogotować w 200 ml wody przez 5-8 minut. Macerat: 4 łyżki liści lub ziela ślazu zalać 200 ml wody przegotowanej o temp. pokojowej; odstawić pod przykryciem na 8 godzin, po czym przecedzić. Pić jak napar. Rp. Napar lub odwar ślazowy - 100 ml Odwar z lukrecji - 100 ml Odwar z korzeni babki - 100 ml Odwar z korzeni żywokostu - 100 ml Odwar z siemienia lnianego - 100 ml Napar lipowy - 100 ml Płyny wymieszać. Pić 4-6 razy dz. po 100-150 ml; niemowlęta - 1 łyżka 3-4-6 razy dz.; dzieci - 50-100 ml kilka razy w ciągu dnia. Wskazania: nieżyt układu oddechowego, kaszel, przeziębienie, choroby zakaźne, zaparcia, biegunka, zaburzenia trawienne, stany zapalne Jelit i żołądka, choroba wrzodowa, nadkwaśność treści żołądkowej, zażywanie leków syntetycznych, bóle brzucha. Można też stosować do przemywania skóry suchej i wrażliwej (płyn przechowywać w lodówce nie dłużej jednak jak 7 dni), trądzikowej, pomarszczonej i z dużą ilością wągrów. Polecam też zastosować okłady na twarz i szyję przez 40 minut. Stosować do lewatyw (100-250 ml płynu o temp. 37o C) przy stanach zapalnych odbytu, bańki odbytowej, jelita grubego, przy zaparciach i biegunkach oraz niestrawności i hemoroidach. Używać również do płukania umytych włosów, które są suche i łamliwe oraz z łupieżem tłustym i suchym. Rp. Ziele (kwiat) ślazu - 2 łyżki Kwiat bławatka - 1 łyżka Kwiat lub ziele pierwiosnka - 1 łyżka Ziele świetlika - 1 łyżka Kwiat lipy - 1 łyżka Ziele fiołka tr. - 1 łyżka Wymieszaj. Przyrządzić i dawkować jak napar ślazowy. Wskazania: kaszel, chrypka, katar, stany zapalne i zakażeniowe dróg oddechowych, pyłkowica, choroba wrzodowa, nieżyt jelit i żołądka, przeziębienie, choroby zakaźne, stany zapalne układu moczowego, skąpomocz, kamica moczowa. Stosować do okładów na oczy przy stanach ropnych i zapalnych. źródło: dr. H.Różański 8 Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Administrator Ta odpowiedź cieszy się zainteresowaniem. Ismer Napisano 7 Sierpnia 2021 Autor Administrator Ta odpowiedź cieszy się zainteresowaniem. Udostępnij Napisano 7 Sierpnia 2021 Prawoślaz lekarski - Althaea officinalis (Malvaceae). Bylina do 1,5 m wys.; liście jajowate, 3-5 klapowe, brzegiem karbowane; kwiaty różowe, pięciopłatkowe, umieszczone w kątach liści; owoc - rozłupnia; cała roślina szaro owłosiona. Kwitnie do lipca, w górach i na pogórzu - do sierpnia. Roślina rzadko rośnie w stanie dzikim. Dla celów farmaceutycznych i leczniczych jest uprawiana. Surowiec Surowcem jest korzeń, sam kwiat oraz ziele (liście), korzeń i liść są sprzedawane w aptekach i w sklepach zielarskich. Folium Althaeae oficjalnie to środek przeciwkaszlowy i osłaniający. Stosowany w naparach, w dawkach jednorazowych 2-6 g, dawkach dobowych 2-6 g (do naparzania i sporządzania maceratu). Liść powinien być zbierany przed kwitnieniem rośliny i wysuszony w temperaturze pokojowej. Korzeń prawoślazu jest pozyskiwany w lipcu lub jesienią. Skład chemiczny Surowce zawierają śluzy (ok. 5 -10%, w korzeniach nawet 35%), przeciętnie korzeń zawiera 10-20% śluzów, kwiaty i liście 5-10% śluzów; pektyny - 8-12 %, skrobię - do 38%, sacharozę - do 11 %, tłuszcze - do 2%, betainę - do 4%, asparaginę - do 2%, kwasy fenolowe (np. kw. kawowy), saponiny, flawonoidy, skopoletynę połączoną z kumaryną i in., śluz prawoślazowy składa się z: kw. galakturonowego (18-28 %), arabinozy - 17-21%, ksylozy - do 4%, która nie występuje w korzeniu, galaktozy - 32-40%, ramnozy - 7-21% i glukozy - 13-15%. W kwiatach obecne są antocyjany. Działanie Wodne wyciągi z surowców działają powlekająco (osłaniająco), zmiękczająco, przeciwkaszlowo, przeciwzapalnie, żółciopędnie (betainy, saponiny, fenolokwasy); regulują wypróżnienia. Wskazania: nieżyty układu oddechowego (kaszel, stany zapalne, katar itd.), biegunka, zaparcia, choroba wrzodowa, hemoroidy, zażywanie leków, które mogą lub uszkadzają śluzówkę przewodu pokarmowego, np. aspiryny, sulfonamidów, leków przeciwreumatycznych. Z surowców powinno się sporządzać maceraty na zimnej lub ciepłej wodzie. Napary też są wartościowe, ale nie wykazują już takich właściwości śluzowych. 2-3 łyżki rozdrobnionego surowca należy zalać 1-2 szklankami wody przegotowanej chłodnej, pozostawić na 4-6 godzin, mieszając co pewien czas. Przecedzić. Pić łyżkami lub łykami, co 2 godziny, przy podrażnieniu przewodu pokarmowego, chrypce, kaszlu, zapaleniu gardła, nieżycie żołądka i jelit, zaparciach, owrzodzeniu błony śluzowej przewodu pokarmowego, oparzeniach (także chemicznych) jamy ustnej, przełyku i jelit. Prawoślaz jest skuteczny w leczeniu zgagi i nadkwasoty żołądka. Łagodzi ostry i suchy kaszel. Maceratem (przefiltrowanym) można przemywać oczy przy ich zanieczyszczeniu kurzem lub piaskiem, urazie mechanicznym (do okładów dla złagodzenia objawów uszkodzenia), na podrażnione i zapalnie zmienione oczy, np. od ekranu telewizora lub komputera.Wg J. Biegańskiego kataplazm z liści rośliny szybko usuwa jęczmień na powiece. Maceratu używa się również do lewatyw przy zapaleniu odbytu, do płukania pochwy przy stanach zapalnych i po urazach. Stosowany jest też do okładów na rany trudno gojące się i na suche wypryski. Naparem i maceratem można okładać twarz, szyję i dekolt przy suchym zapaleniu skóry, po oparzeniach słonecznych i po solarium. Macerat i napar nawilżają skórę i błony śluzowe, zmiękczają naskórek, zmniejszają wydzielanie łoju (skóra która jest dobrze nawilżona i odżywiona w sposób naturalny przestaje wydzielać nadmierne ilości łoju). W maceracie moczyć paznokcie i włosy wysuszone zabiegami i lakierami oraz zmywaczami. Włosy płukane w naparze lub maceracie staja się odporne na nadmierne wysychanie. Stwierdzono, że wyciągi wodne z prawoślazu maja działanie przeciwzapalne i antyseptyczne. Podane pozajelitowo obniżają poziom glukozy we krwi. Surowce śluzowe są zalecane do spożywania dla osób otyłych i mających problemy z nadmiarem cholesterolu i lipidów we krwi. Śluzy dają odczucie sytości, zmniejszają łaknienie. Zmniejszają również zdolność absorbowania lipidów z jelit. Regulują wypróżnienia. Śluzy prawoślazu stymulują układ odpornościowy przewodu pokarmowego (GALT). W aptekach dostępny jest syrop prawoślazowy. Można go również samodzielnie sporządzić z maceratu z korzeni lub liści i miodu. Do syropu można dodać wybrany olejek eteryczny, np. tymiankowy, eukaliptusowy. Zamiast miodu do maceratu można dodać sok malinowy albo roztwór nasycony cukru. Napar: 3 łyżki liści, ziela lub 4 łyżki kwiatów zalać 2 szkl. wrzącej wody; odstawić na 30 minut; przecedzić. Pić co 3 godziny po 50 ml; niemowlęta ważące 3-4 kg - 2 ml, 5-6 kg - 3 ml, 7-8 kg - 5 ml, co 3-4 godziny. Dzieciom podaje się 30-50 ml naparu co 3-4 godziny. Odwar: 3 łyżki korzeni zalać 2 szkl. wody; gotować 5 minut; odstawić na 20 min.; przecedzić. Pić jak napar. Macerat: 3 łyżki korzeni, liści lub ziela zalać 200 ml przegotowanej wody o temp. pokojowej; przykryć i wytrawiać 8 godzin; przecedzić. Pić jak napar. Syropek prawoślazowy - Sirupus Althaeae: 6 łyżek korzeni lub ziela prawoślazu zalać 500 ml wody; gotować 10 minut nie uzupełniając wyparowanej wody; odstawić na 30 minut; przecedzić. Do wywaru wlać 200 ml miodu naturalnego i wsypać 100 ml cukru oraz wlać 100 ml wódki lub wina czerwonego, albo białego, wymieszać. Na końcu dodać 4 goździki i dwie szczypty cynamonu oraz imbiru; odstawić na 2 dni w ciemne i zimne miejsce, po czym przecedzić przez gazę. Zażywać 4—6 razy dz. po 1-2 łyżki. Syropek prawoślazowo-podbiałowo-lniano-anyżowy: 4 łyżki korzeni lub ziela prawoślazu, 2 łyżki kwiatów lub liści podbiału, 4 łyżki siemienia lnianego i 3 łyżki owoców anyżu (zmielonych!) zalać 500 ml wody; gotować 10 minut; odstawić na 30 minut i przecedzić. Do wywaru wlać 200 ml miodu, 100 ml wódki lub wina i wsypać 100 ml cukru, wymieszać. Zażywać co 4-6 godzin po 1-2 łyżki. Prawoślaz jest także rośliną jadalną. W Anglii jadano gotowany, smażony z cebulą lub kandyzowany w miodzie korzeń. Wywaru z niego używano do produkcji tradycyjnych angielskich słodyczy (marshmallows). Jadalne zarówno na surowo jak i gotowane mogą być młode liście, kwiaty i młode zielone owoce (te ostatnie można też marynować). Barwnik z kwiatów ciemnofioletowych używany jest do barwienia win, likierów, środków spożywczych i jako wskaźnik w analizach chemicznych. Odwar z płatków barwi odpowiednio zaprawioną wełnę na kolory: czerwony, fioletowy, szary. Wodne wyciągi osłaniają błony śluzowe jamy ustnej i żołądka ale także pobudzają miesiączkowanie, toteż należy ostrożnie stosować malwę, zwłaszcza korzeń (a także korzeń hibiscusa, który obniża płodność kobiet) przy planowaniu ciąży. źródło: dr. H.Różański i notatki z wykładów. 1 7 Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Administrator Ta odpowiedź cieszy się zainteresowaniem. Ismer Napisano 7 Sierpnia 2021 Autor Administrator Ta odpowiedź cieszy się zainteresowaniem. Udostępnij Napisano 7 Sierpnia 2021 Kwiat czarnej malwy – Flos Malvae arboreae Kwiat czarnej malwy Flos Malvae arboreae znany jest obecnie najbardziej z półek sklepów herbacianych i spożywczych. Dodawany jest do herbatek owocowych i smakowych, aby nadać im ciekawą barwę (ciemno granatową). Podobną rolę pełni kwiat ketmii, czyli hibiscusa, który dodaje jeszcze kwaskowaty smak. Kwiat czarnej malwy od dawna był polecany przy zaburzeniach miesiączkowania, zaburzeniach hormonalnych (hormony płciowe), upławach oraz dolegliwościach w okresie przekwitania (pękanie naczyń krwionośnych, nadciśnienie, wzdęcia, bóle w podbrzuszu). Surowiec pochodzi z gatunku Althaea rosea (L.) Cav.. z rodziny ślazowatych – Malvaceae. Składnikami czynnymi kwiatu czarnej malwy są antocyjany: delfinidyna, petunidyna, malvidyna, malvina; fitoestrogeny flawonowe, śluzy (10-12%), pentozy (cukry), kwasy uronowe, alkohole cukrowe, flawonoidy (kemferol, kwercetyna, mirycetyna), garbniki, fenolokwasy i pektyny. Wodne wyciągi z kwiatów mogą być stosowane w naturalnej kosmetyce, do pielęgnowania skóry (wpływ nawilżający, osłaniający, przeciwzapalny) oraz błon śluzowych (powlekająco, osłaniająco, przeciwzapalnie). Zmęczone i piekące oczy po okładach z naparu z kwiatów czarnej malwy stają się nawilżone, wypoczęte i odżywione. Napar ten łagodzi podrażnienie i stan zapalny. Polecam go do leczenia objawów pieczenia oczu po dłuższej pracy przy komputerze, stanów zapalnych naczyniówki i spojówek, podrażnień po urazach mechanicznych i chemicznych, do leczenia oparzeń oczu przez promienie UV (solaria, lampy ultrafioletowe do sterylizacji). Wodne wyciągi z kwiatów czarnej malwy podane doustnie leczą nieżyt przewodu pokarmowego i dróg oddechowych, pomagają w leczeniu kaszlu i zapalenia krtani. Pomagają w leczeniu chrypki i łagodzenia nieprzyjemnego objawu drapania w gardle. Flawonoidy i antocyjany malwy działają stabilizująco na śródbłonki naczyń krwionośnych. Poprawiają krążenie oczne, mózgowe i w kończynach. Dawni zielarze polecali kwiaty malwy przy bolesnych, skąpych, jak i nadmiernych krwawieniach miesiączkowych, a także w nieregularnych miesiączkach, bezpłodności, zapaleniu macicy i przydatków. Tak naprawdę, to czy kwiat czarnej malwy przedłuży miesiączkowanie czy też je skróci zależy od etiologii zaburzeń. Przy kruchości naczyń krwionośnych nastąpi wzmocnienie i uszczelnienie śródbłonków naczyń krwionośnych. Jeżeli przedłużanie miesiączki jest spowodowane obniżoną odpornością mechaniczną naczyń, wówczas czarna malwy skróci krwawienie. Jeżeli miesiączki były krótkie z powodu niedoboru estrogenów, oraz stanów skurczowych mięśni gładkich naczyniowych wówczas czarna malwa może przedłużyć czas krwawienia (estrogenne właściwości i rozkurczający wpływ na naczynia). Kwiat czarnej malwy działa estrogennie, dlatego można zalecić go w II fazie przekwitania. Dawkowanie: 1-2 łyżki kwiatów malwy na 1 szklankę wrzącej wody, zagotować, odstawić na 30 minut, przecedzić. Pić rano i wieczorem po 1 szklance przez 2 tygodnie, potem po 1 szklance 1 raz dziennie rano lub wieczorem na czczo. Podobne właściwości lecznicze przypisywane są samym kwiatom mniszka – Flos Taraxaci, kwiatom czeremchy – Flos Pruni padi, kwiatom tarniny – Pruni spinosae i kwiatom koniczyny – Flos Trifolii. W przypadku mniszka, surowiec pozyskiwany jest z gatunku zbiorowego Taraxacum officinale Web., z rodziny złożonych Compositae. Kwiaty mniszka zasobne są we flawonoidy (apigenina, luteolina, chryzoeriol, izoramnetyna), neo-wiolaksantynę, luteinę, taraksantynę, politerpeny, triterpeny (beta-amyryna), fitosterole (taraxasterol, stigmasterol, sitosterol), kwasy fenolowe (kawowy, ferulowy), kumaryny (skopoletyna). Dawkowanie naparu z kwiatów mniszka jest podobne jak w przypadku czarnej malwy. źródło: dr. H.Różański 1 7 Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Administrator Ta odpowiedź cieszy się zainteresowaniem. Ismer Napisano 7 Sierpnia 2021 Autor Administrator Ta odpowiedź cieszy się zainteresowaniem. Udostępnij Napisano 7 Sierpnia 2021 Zaślaz. Rodzaj zaślaz – Abutilon obejmuje około 100 gatunków. Należy do rodziny malwowatych – Malvaceae. Najbardziej popularne to: zaślaz mieszańcowy – Abutilon hybridum, który powstał po skrzyżowaniu gatunków południowoamerykańskich; kwitnie na żółto, biało, pomarańczowo, czerwono i liliowo, obejmuje szereg odmian; zaślaz pospolity - Abutilon theophrasti Medikus, pochodzący z Azji (Chiny); zaślaz płożący – Abutilon megapotamicum ( Sprengel) St.-Hil. & Naudin pochodzący z Urugwaju i Brazylii. Do celów leczniczych nadają się tylko gatunki i mieszańce o liściach zielonych. Odradzam stosowanie odmian i mieszańców z barwnymi plamkami, cętkami na liściach, bowiem te pochodzą najczęściej od wirusów i wiroidów, towarzyszących komórkom i genom tej rośliny. W tradycyjnej medycynie chińskiej wykorzystywane są nasiona Abutilon theophrasti – Abutili Semen, chin. Dongkuizi, suszone w promieniach słońca. W handlu dostępne są nie tylko suszone nasiona, ale również suche ekstrakty z nasion zaślazu (5:1, 10:1, 20:1). Niekiedy surowiec jest pod nazwą Malvae semen, ale wtedy nie ma pewności co do gatunku i może on pochodzić z Malva verticillata L. lub Malva crispa L. Składnikami czynnymi są polisacharydy kwaśne, obojętne i peptydoglikany, ponadto flawonoidy. W tradycyjnej medycynie chińskiej nasiona rozdrabniano i gotowano w wodzie przez 20 minut. Dawka dzienna 3-15 g, standardowo 5 g. Uzyskany odwar z przepisanej ilości nasion wypijano porcjami w ciągu dnia. Zioło działa na jelito cienkie, grube i pęcherz moczowy. Zalecano je przy skapomoczu, bolesnym i przerywanym oddawaniu moczu, przy zapaleniu pęcherza moczowego i gruczołu krokowego, krwiomoczu, biegunce, obrzękach, kamicy moczowej, skłonnościach do czyraczności, stanach zapalnych gruczołu piersiowego, skąpej laktacji, zaparciach, wreszcie przy zmętnieniu rogówki. Zmiany skórne i zapalnie zmienione piersi okładano odwarem i często obmywano. Ja ze swojej strony polecam ten surowiec jako środek śluzowy, łagodzący, przeciwzapalny, nawilżający, lekko rozwalniający i lekko gorzki, poprawiający pasaż treści pokarmowej. Obok nasion polecam wykorzystywać również liście suszone przy nieżycie górnych dróg oddechowych, zgadze, refluksie, uporczywym kaszlu, zaburzeniach perystaltyki jelit, wzdęciach i zaparciach. Z liści sporządzać należy odwar, podobnie jak z nasion. Zatem łyżka rozdrobnionego surowca na szklankę wody w zupełności wystarczy. Gotować 10-20 minut, przecedzić. Wypić w ciągu dnia w 4 porcjach. uwaga: Chińczycy zamiast ekstraktu z nasion zaślazu przysyłają często wyciąg suchy z ziela ślazu, określonego nazwą angielską Cluster Mallow, zatem jest to Malva verticillata L., zwana również Chinese Mallow. Zatem jeśli nie wyhodujemy sobie rośliny lub nie znajdziemy wiarygodnego dostawcy surowca – trzeba mieć na uwadze brak kontroli nad tym czym tak naprawdę leczymy siebie lub pacjenta (chodzi o ekstrakt lub sproszkowany surowiec). Jeżeli surowiec (nasiona) jest cały to oczywiście jesteśmy w stanie go zbadać farmakognostycznie i sklasyfikować gatunkowo. źródło: dr. H.Różański 1 7 Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Rekomendowane odpowiedzi
Dołącz do dyskusji
Możesz dodać zawartość już teraz a zarejestrować się później. Jeśli posiadasz już konto, zaloguj się aby dodać zawartość za jego pomocą.
Uwaga: Twój wpis zanim będzie widoczny, będzie wymagał zatwierdzenia moderatora.