"wściekły" niesterowny tramwaj w wiejskiej okolicy z tłumem ludzi w środku

[Lillid]

Proszę o interpretację nieco dziwnego snu.

 

Jechałam tramwajem po dziwnej nie-miejskiej okolicy w szary, pochmurny dzień (krajobraz podobny do obecnego, przedwiosenny nawet); droga, której towarzyszyły smętne łyse drzewa i zmarznięte zabłocone pola po bokach. Ze mną jechała spora grupa ludzi dorosłych i starszych (mam 19 lat i uważam się za pół-dzieciaka).

 

Przy jednym przystanku sporo ludzi wysiadło, a kiedy tramwaj ruszył, okazało się, że motorniczy jest na zewnątrz; tramwaj ruszył sam i jechał z coraz większą prędkością. Z naprzeciwka na tych samych torach widać było inną maszynę (była ciemno-niebieska); wszyscy spodziewali się zderzenia, jednak tuż przed domniemanym miejscem kraksy był zakręt w lewo, w którym "nasz tramwaj" znacznie zwolnił, choć nikt w tym czasie nie zdołał się z niego wydostać. Druga maszyna jadąca z naprzeciwka zwolniła i niemal zatrzymała się przed nami, o co mieliśmy wszyscy pretensje, gdyż liczyliśmy na to, że czołowe zderzenie z niewielką prędkością zatrzymałoby niesterowną maszynę.

 

Po minięciu zakrętu tramwaj znowu zaczął nabierać prędkości, ludzie tracili równowagę, wybuchła panika. Podeszłam do okna i chciałam je jakoś usunąć (szyba dawała się po kawałku "demontować", jakby była zrobiona ze szklanych cegiełek; nie pokaleczyłam rąk). Gdy dojechaliśmy do kolejnego zakrętu (też w lewo), tramwaj bardzo nieznacznie zwolnił, ale i tak uznałam, że "teraz albo nigdy" i wyskoczyłam przez zrobioną przez siebie dziurę. Upadłam na betonową drogę; czułam wstrząs w głowie i byłam pewna, że doszło w tym rejonie do uszkodzenia. Szukałam pomocy u jakiegoś starszego mężczyzny. Prosiłam go o pomoc w powrocie do domu.