Coś przeszkadza mi w rytuałach.

[Skowyt]

Kiedy wszystko jest już prawie gotowe, a cały rytuał jest już starannie zaplanowany, nagle pojawia się coś, co wszystko pierdzieli. Np. rytuał miał się rozpocząć o zachodzie słońca, zbliżałem się już do miejsca z którego miałem świetny widok na zachód. Miałem zacząć lada moment, wtedy zadzwonił telefon, zapomniałem go wyłączyć, to był mój brat, przeciągnął rozmowę tak, że przegapiłem zachód. Dzisiaj też planowałem pewien eksperyment, brałem właśnie kąpiel, kiedy sąsiadka zalała mi kuchnie. Woda spłynęła na piecyk gazowy, który zgasł i nie zapali się puki nie wyschnie, a ja czekam z szamponem we włosach aż zagotuje się woda w czajniku, żebym mógł się opłukać. Zapewne znowu nie zdążę na 20:08.

To nie są jedyne przypadki, było ich więcej. Zaczynam się zastanawiać dlaczego tak się dzieje. Zbyt często to się zdarza i to w takim momencie, że trudno to uznać za zbieg okoliczności. Skutek jest taki, że te zdarzenia dezorganizują cały ryt.

 

 

Może Wy macie jakieś pomysły. Jestem otwarty na propozycje.

[Guest]

A może nie masz robić tych rytuałów?

[Czarny]

A może Bogowie stroją sobie żarty?

 

Jest też szansa, że to zwykły przypadek.

[Guest User2]

Wątpię, że przypadek.

 

W mojej ocenie masz po prostu nie robić tych rytuałów, za wcześnie.

[Guest Papa Midnite]

Zawsze można było nie odbierać telefonu i wykonać rytuał.Tak samo w sytuacji z sąsiadką.Wybrałeś przyziemne rzeczy więc odpowiedź jest oczywista.

[Skowyt]

Napisałeś Papa Midnite, że wybrałem przyziemne rzeczy. Tak, to prawda. Zdałem sobie sprawę, że nie ważne dlaczego tak się działo, ważne jest to, że kiedy coś się komplikowało postępowałem niewłaściwie. Nie byłem konsekwentny.

Do planowanego rytuału przystąpiłem tydzień po napisaniu pierwszego postu. Cały obrządek miał trwać blisko 3 godziny, przy czym musiałem przejść przez kawał lasu. Gdy zbliżałem się już do wyjścia z gąszczu skręciłem w złą ścieżkę (było ciemno). Po pewnym czasie zorientowałem się, że zabłądziłem, mogłem się cofnąć, ale nie zdążyłbym na miejsce o zaplanowanej godzinie. Zobaczyłem delikatnie żarzące się niebo na zachodzie, wiedziałem już mniej więcej w którą stronę mam iść. Przyznam jednak, że trochę się przestraszyłem, gdy drzewa zaczęły się zagęszczać. Panowała cisza, przede mną korytarz drzew. Zwizualizowałem wtedy dwie tarcze, które pulsowały i przenikały się nawzajem. Chwyciłem też ściętą gałąź i ruszyłem dalej (po chwili poczułem się jak Gandalf, uzbrojony w magię i kostur:_wysmiewacz:). Wiedziałem, że idę we właściwym kierunku, ale bałem się, że nie zdążę. Dotarłem jednak na czas (nawet kwadrans przed czasem), reszta rytuału przebiegła bez zakłóceń. Byłem zadowolony, a nawet dumny z siebie, że udało mi się wybrnąć z tej sytuacji, a co najważniejsze pokonałem samego siebie i swój strach. To tak w skrócie.

 

 

Dzięki wszystkim za odpowiedzi!

[Mr.Magick]

Nie ma co od razu tarczami sie chronic,czasami wystarczy po prostu wspolpracowac z duchami przyrody,okazac szacunek...i dac mala ofiare,wtedy beda one przychylnie do Ciebie nastawione,i poprowadza tam gdzie chcesz.

[marcus-95]

czy masz w domu zwierzęta? jeśli tak to one zakłucają magiczną przestrzen lub pomieszczenie jest mocno zanieczyszczone