Pytania bez odpowiedzi...

[Melisana Klosterfrau]

cześć,

 

jestem tu po raz pierwszy. Mam skromny bagaż doświadczeń - paraliże senne w dzieciństwie i towarzyszące im projekcje, jedna sytuacja gdy moje ciało astralne zaczynało się oddzielać od fizycznego, ale siłą woli to przerwałam z obawy że stamtąd już nie ma powrotu (byłam dzieckiem, nie wiedziałam na czym polega OOBE). Poza tym miewam spontaniczne LD, jak i sny, które być może powinnam uznawać za prorocze, bo sprawdzają się w krótkim czasie i z dosyć dużą dokładnością. Zdarza mi się także widzieć kule energii(?) - stawiam znak zapytania, bo do końca nie wiem co widzę. Przypomina to kolorowe orbsy(?), czasem są to niewielkie kuleczki srebrnego lub zlotego światła; w stanie relaksacji widzę jak cały pokój się nimi napełnia. Tyle o mnie.

Prawdziwym celem mojego posta jest chęć zadania Wam kilku pytań, na które szukam odpowiedzi. Mam nadzieję, że nikogo nie urażę - czysta ciekawość.

1. Czy wg Was człowiek w stanie wegetatywnym, który wg medycyny zachodniej nie posiada świadomości "ja" (na skutek uszkodzeń wrodzonych lub mechanicznych) może również opuszczać ciało i udawać się w podróż astralną? I czy dowiedzenie, że taka możliwość nie istnieje oznaczałoby, iż zjawisko eksterioryzacji jest generowane wyłącznie przez mózg śpiącego, więc w przypadku jego dysfunkcji nie ma miejsca?

2. Jak postrzegają rzeczywistość astralną osoby niewidome? Czy widzą w nim miejsca z realu, których na co dzień nie są w stanie zobaczyć? Czy osoby niesłyszące słyszą w astralu? Czy osoby poruszające się na wózkach odzyskują tam pełną sprawność fizyczną, czy też poprzez "srebrną nić" wiążącą ich z ciałem materialnym te ograniczenia z reala wciąż im towarzyszą?

3. Czy mój kot zobaczyłby mnie gdybym wyszła z ciała? Podobno koty należą do tej grupy zwierząt, która ma wgląd w 4 gęstość, czy to daje im możliwość "zajrzenia" do astrala? Czy w ogóle zwierzęta mogą podróżować poza ciałem?

4. Czy sen, w którym mam świadomość śnienia, ale nie potrafię kontrolować wydarzeń (narzucać scenariusza, generować przedmiotów i postaci), należy także zaliczyć do LD?

To chyba tyle... z góry dzięki za wszelkie odpowiedzi. Mam nadzieję, że nie uznacie mnie za totalnego głupola.

[OazaSpokoju]

ja się kiedyś zastanawiałam, czy gdyby ludzie byli nieśmiertelni nadal potrzebowaliby wiary w paranormalne, ale też nie dostałam odpowiedzi ;-)

Edited January 24, 2012 by cyganicha
ort.

[Guest Lilith]

to ja się wypowiem na pyt. nr 2

 

Myślę, że astral jest przez niewidomych postrzegany tak jak ich sny. Otóż świat ludzi niewidomych ogranicza się do odbierania poprzez wyostrzone zmysły, których my (świadomie) nie używamy do postrzegania - my zwalamy wszystko na wzrok. Niewidomi przecież też śnią. Biorąc pod uwagę ludzi niewidomych od urodzenia, którzy nie mają wykształconego żadnego obrazu wizualnego - oni śnią poprzez te zmysły, które kształtują ich rzeczywistość na jawie - poprzez dźwięki i zapachy. Niewidomi też mają 'obraz', ale widzą go słuchem, węchem i percepcją przestrzenną. I właśnie takie obrazy ukazują im się we śnie.

 

Podejrzewam, że i w podobny sposób taka osoba postrzegałaby astral. Hmm... Była kiedyś rozmowa na ten temat. Świat astralny jest nie tyle 'naoczny' co 'czuciowy'. Ktoś mnie kiedyś spytał, jak widzą nas duchy i jak widzą siebie nawzajem, skoro nie są materią. Tutaj potwierdziłam tylko tę teorię, że powyższe osoby nie 'widzą' oczyma, a 'widzą' poprzez czucie. One odczuwają siebie nawzajem.

 

Znasz to uczucie, gdy stoisz gdzieś sama, a ktoś się skrada ci za plecami, a ty choć go nie widzisz i nie słyszysz (nie masz fizycznego potwierdzenia jego obecności) - czujesz, że jest obok?

____________

 

Co do tych kotów - tak, koty widz świat duchowy. Tutaj też poddałabym w wątpliwość, czy widzą go 'naocznie', czy to jest raczej to 'odczuwanie gęstości'. Moim zdaniem to drugie.