Modlitwa dziękczynna

[adrzej1]

Zauważ, że Jezus najpierw dziękował swemu Ojcu, zanim dokonywał swoich cudów.

 

"Jezus wzniósł oczy do góry i rzekł: Ojcze, dziękuję Ci, żeś mnie wysłuchał. Ja wiedziałem, że mnie zawsze wysłu****esz. Ale ze względu na otaczający Mnie lud to powiedziałem, aby uwierzyli, żeś Ty Mnie posłał. To powiedziawszy zawołał donośnym głosem: Łazarzu, wyjdź na zewnątrz! I wyszedł zmarły, mając nogi i ręce powiązane opaskami, a twarz jego była zawinięta chustą".

Jan 11:41-44

 

"Jezus więc wziął chleby i odmówiwszy dziękczynienie, rozdał siedzącym; podobnie uczynił z rybami, rozdając tyle, ile kto chciał. A gdy się nasycili, rzekł do uczniów: Zbierzcie pozostałe ułomki, aby nic nie zginęło".

Jan 6:11-13

 

Jeżeli chcesz osiągnąć Królestwo Niebieskie dziękuj, wierząc że ono już nastało i że przejawia się w Tobie w swej doskonałości. Nie ma bowiem jutra i nie ma wczoraj. Istnieje tylko wieczne teraz. Jesteś dzieckiem Boga i dziękuj mu za to dziedzictwo, za ten nadprzyrodzony przywilej. Otrzymałeś ducha światłości. Problem w tym, że nie potrafisz go w sobie rozpoznać.

 

Uwierz, że Świętość jest dostępna dla Ciebie już teraz

 

Dziękuj za miłość przenikającą i wypełniającą każdy atom Twojego ciała. Ona jest w Tobie w chwili obecnej. Wyobraź sobie siebie, dziękującego za to, że jesteś miłością. Dostrzeż ją w sobie.

 

„Jestem wdzięczny Panie, że jest we mnie Twoja miłość. Dziękuję, że rozpoznałem ją w sobie”.

 

Gdy dostrzeżesz w sobie miłość, będziesz dostrzegał ją wszędzie. Również ukrytą w innych ludziach, nawet gdy zachowują się względem Ciebie nieodpowiednio.

 

Możesz również dziękować za mądrość i moc, które już teraz są w Tobie, które w sobie stale dostrzegasz.

 

Pamiętaj jednak, że najważniejsza jest właśnie miłość. Z niej wszystko inne emanuje, wynika, powstaje. Mając w sobie miłość dostępujesz bram Królestwa Niebieskiego, życia doskonałego w jedności z Najwyższym, kochającym Ojcem.AMEN