Zła miłość.

[Gość anova]

Witam,

bardzo bym chciała, żeby ktoś mi pomógł albo przynajmniej wysłuchał.

W styczniu 2013 roku zakończyłam naprawdę toksyczną relację z pewnym mężczyzną. Kosztowało mnie to naprawdę masę nerwów, łez, smutku. Baaaardzo byłam zakochana, świata poza nim nie widziałm. Byłam poniżana i praktycznie całkowicie straciłam poczucie własnej wartości. Postanowiłam się odciąć i zerwać z nim kontakt, bez słowa. Oczywiście dzwonił, pisał, ale ja pozostawałam obojętna i się udało....Pozornie. Od tego czasu nie potrafię być z nikim. Nie wiem co się ze mną stało, ale wokół mnie była (i nawet teraz jest) masa mężczyzn, a ja każdego odtrącałam. Z nikim nie potrafiłam na dłuższą metę niczego stworzyć, zawsze wszystko kończyło się tym, że po prostu uciekałam i zrywałam kontakt. Jest to chore, bo bardzo bym chciała spotkać w końcu miłość i stworzyć dobry związek. Codziennie się nad tym zastanawiam, co ze mną jest nie tak. Interesują mnie tylko mężczyźni tzw. "nierealni", którzy albo są zajęci, albo mają dziecko. Straciłam już w sumie nadzieję, że kiedykolwiek natrafię na tego jedynego, bo mimo młodego wieku, boję się, ze ta bariera jest nie do pokonania. Myślałam nawet, żeby spotkać się z moim byłym spojrzeć mu w oczy i powiedzieć wszystkie swoje żale. Może powinnam to zamknąć w taki sposób? Chciałabym po prostu wiedzieć, czy to się kiedyś skończy.

[Davisa]

Myślę, że nie jesteś jeszcze gotowa na nowy związek. Dlatego odtrącasz przychylność mężczyzn. Powinnaś dojść do wewnętrznej równowagi, zacząć myśleć wreszcie o sobie, rozpieszczać się. Zacznij od drobiazgów (małe rzeczy, które cieszą - Ty wiesz, co to mogłoby być, choćby ulubione lody, samotny wypad do kina?)

Już sam fakt, że zakończyłaś niedobrą relację świadczy o tym, że jesteś silna i świadoma swojej wartości, a to bardzo ważna informacja dla Ciebie! :-) Po prostu przestałaś godzić się na pewne rzeczy, zachowania..

Postaraj się zrozumieć, że rany po toksycznych związkach goją się wolno, ale Ty jesteś na dobrej drodze:-) Dasz sobie radę i nie wątp w to.

[Gość anova]

Ja jestem tego samego zdania, ale wszyscy jakoś na mnie taką dziwną presję wywierają, że nie doceniam tego co mam, że potem już będę sama do końca życia, że jestem suką i takie tam, dlatego już sama zaczęłam myśleć, że może rzeczywiście mam za wysokie wymagania. A niestety zawsze interesują mnie tacy mężczyźni, z którymi na pewno by nic nie wyszło, dlatego to jeszcze bardziej mnie czasem przytłacza.

[Davisa]

A niestety zawsze interesują mnie tacy mężczyźni, z którymi na pewno by nic nie wyszło, dlatego to jeszcze bardziej mnie czasem przytłacza.

 

Prawdopodobnie wybierasz takich mężczyzn, ponieważ Twoja podświadomość podpowiada Ci, że nie odcięłaś się jeszcze od przeszłości. W głębi duszy możesz nie chcieć być z żadnym mężczyzną. Ale z drugiej strony, nie dziwne, że interesujesz się "zajętymi" mężczyznami,bo zapewne w Twoich oczach są wspaniałymi i pełnymi zrozumienia partnerami, którzy potrafią zadbać o kobietę i dać jej bezpieczeństwo - czyli są przeciwieństwem Twojego byłego. Dodaj do tego lęki, które zapewne masz po ostatnim związku i masz obraz siebie na dzisiaj.

Nie słuchaj innych ludzi, olej ich presje. Samotność bywa czasem błogosławieństwem, może uda Ci się zajrzeć głębiej w siebie.

Jestem taka "mądra", bo też mam za sobą toksyczny związek i wiem jak cholernie ciężko z tego wyjść i jak "oprawca" potrafi zatruwać życie, nie pozwala zapomnieć o sobie. Tacy mężczyźni jak ten Twój i mój mają w sobie coś charakterystycznego: oni nie kochają, tylko uzależniają od siebie. Na początku są zafascynowani kobietą, nieba przychylają, są zdolni do poświęceń, snują wielkie plany... Czujesz się tak, jakbyś naprawdę znalazła się w niebie. I to jest pierwszy krok uzależniania. Potem, żądny władzy, zaczyna wymagać od ciebie ogromnych poświęceń, no bo on taki wspaniałomyślny.. Ty musisz być tylko dla niego, jego własnością - zdążył już Cię przywiązać do siebie, więc kolejny krok to osłabianie Twojego poczucia wartości. Ty słabniesz, on rośnie karmiąc się Twoją bezsilnością i poczuciem beznadziei. Zaczyna gardzić Tobą, poniżać, zakazywać, wpajać Ci, że jesteś nikim bez niego. Każda realna próba odejścia kończy się jego błaganiem i płaczem mieszana z agresją, szantażem.

Czyż nie tak było? Zastanów się, jaka wyszłaś z tego związku? Poraniona i lodowata, dlatego zaczynasz zgadzać się z opinią innych ludzi i myśleć o sobie "suka", zaczynasz siebie oskarżać - to właśnie efekt toksycznej relacji. A w czterech literach miej, co inni myślą i mówią o Tobie.

Jeśli nie poukładasz swojego wnętrza, to kolejne związki będą się rozpadały z różnych powodów - albo uświadomisz sobie, że go nie kochasz, bo on taki bez "charakteru" albo podświadomie wybierzesz kolejnego drania. Będziesz "na siłę" szukała szczęścia, wchodziła w kolejne i kolejne aż w końcu stwierdzisz, że musi być z Tobą coś nie tak (właściwie już to stwierdziłaś). A na pewno otoczenie taką opinię wyda.

Ja latami wychodziłam z tego, bo nie uporządkowałam swoich emocji, siebie w środku. Jak wiązałam się z jakimś mężczyzną i kiedy "pies ogrodnika" dowiadywał się o tym, to albo mnie obrażał i wyzywał albo znów "przychylał nieba". I co ja robiłam? Zrywałam znajomość wcześniej czy później. Byłam wciąż na smyczy byłego, wciąż się go bałam. Zresztą, w każdym z tych nowych związków nie potrafiłam otworzyć się na partnera, nie było szans. nie potrafiłam się zakochać. I zupełnie niespodziewanie, całkiem niedawno poczułam się wolna, bo pojawił się w moim życiu ktoś, kto stopił lód. Jestem jeszcze przerażona, ale wdzięczna, bo czuję błogość i spokój, jakby nic się w przeszłości złego nie wydarzyło.

Nie jest mi łatwo tak oficjalnie na forum o tym pisać, ale może w ten sposób pomogę jakoś Tobie i innym w podobnej sytuacji.

[Gość anova]

Jeśli chodzi o mojego eks, to wiem, że na szczęście na pewno nie będę miała już z nim styczności. Przebywam za granicą i raczej mam zamiar tutaj wrócić na stałe. Dalej nie wiem czy to dobra decyzja, ale chcę spróbować. Boję się po porstu, że już nigdy się nie otworze przed nikim i naprawdę skończe jak stara panna. To jest przykre, że w wieku 21 można mieć tak porytą psychikę przez jeden związek. Najlepsze jest to, że koło mnie jest masa ludzi, przyjaciół, znajomych, bo bardzo łatwo łapię kontakt z ludźmi.

[Davisa]

Chyba długa droga przed Tobą, ale młoda jesteś.

[Gość anova]

Mam nadzieję, że wręcz przeciwnie

[Davisa]

Na TVN-ie leci teraz film, może obejrzyj. Wprawdzie już druga połowa, ale może? ;-)

Powodzenia.