salvia divinorum Napisano 22 Września 2014 Udostępnij Napisano 22 Września 2014 Sadzona często przy kapliczkach i kościołach przypisywana jest Matce Boskiej. Herbatka z kwiatu lipy obniża gorączkę i wspomaga leczenie górnych dróg oddechowych dodawana do inhalacji/parówek.Działa napotnie i wukrztuśnie. Ma łagodne działanie moczopędne i przeciw nerwicowe. Pomaga w walce z miażdżycą. Przemywanie ciężkich się ran i wrzodów naparem lipy przyśpiesza ich gojenie. W kosmetyce tez ma zastosowanie ale nie mam wiedzy na ten temat. Zachęcam do podzielenia się Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Administrator Ta odpowiedź cieszy się zainteresowaniem. Ismer Napisano 9 Maja 2018 Administrator Ta odpowiedź cieszy się zainteresowaniem. Udostępnij Napisano 9 Maja 2018 Kwiat lipy – Flos (Inflorescentia) Tiliae w fitoterapii Kwiat lipy (kwiatostan), niem. Lindenblüten; ang. Lime Flower, można obrywać z każdego gatunku lipy. Oficjalnie surowiec pochodzi z lipy drobnolistnej – Tilia cordata Miller (Tilia parvifolia Ehrhart) i lipy wielkolistnej (szerokolistnej) – Tilia platyphyllos Scopoli (=Tilia grandifolia Ehrhart), z rodziny lipowatych – Tiliaceae. Kwiaty powinny być zbierane w początkach i w czasie kwitnienia, aby w trakcie suszenia nie zawiązywały się owoce. Lipy zaczynają kwitnąć w czerwcu. Lipa drobnolistna kwitnie 1-2-tygodnie później niż lipa szerokolistna. Lipa znana jest głównie ze swego działania antyprzeziębieniowego, przeciwgorączkowego i napotnego. Liście i pędy lipy zawierają fenolokwasy, flawonoidy i glikozydy o działaniu moczopędnym, wzmacniającym naczynia krwionośne, przeciwzapalnym i antyseptycznym. Obniżają ciśnienie krwi. Napar z kwiatów lipy – Infusum Flor. Tiliae 10% w dawce 2-3 szklanek dziennie wzmaga wydzielanie potu, szczególnie w przebiegu gorączki. Śluzy zawarte w naparze działają osłaniająco, zmiękczająco, przeciwkaszlowo i łagodząco na podrażnienia błony śluzowej przewodu pokarmowego i gardła. Flawonoidy, olejek eteryczny i glikozydy fenolowe lipy mają właściwości uspokajające i rozkurczowe. Lipa zwiększa diurezę. Z drewna lipowego produkowany jest węgiel leczniczy, stosowany w leczeniu biegunki, zatruć i niestrawności. Napar z lipy w kosmetyce jest używany jako środek przeciwzapalny, antyseptyczny, nawilżający i osłaniający, szczególnie przydatny w pielęgnowaniu i leczeniu skóry suchej, podrażnionej, z wypryskami. Poprzez zwiększanie uwodnienia skóry podnosi elastyczność i sprężystość skóry, zmniejsza łojotok i hamuje proces pękania i łuszczenia naskórka. Napar lipowy działa wybielająco na cerę. Płukanki w naparze lipowym zmniejszają suchość włosów, hamują powstawanie łupieżu suchego i zwiększają wytrzymałość włosów na uszkodzenia mechaniczne. Zmniejsza świąd skóry. Okłady na oczy z naparu lipowego polecam przy stanach zapalnych spojówki i powiek, przy uczuciu suchości i piasku w oczach, przy zmęczeniu, obrzęku oczu oraz przy cieniach i workach pod oczami. Doustnie należy przyjmować napar z kwiatów lipy przy chorobach przeziębieniowych, z gorączką, przy nieżycie dróg oddechowych, ponadto przy nieżycie żołądka i jelit jako środek łagodzący podrażnienia i spazmolityczny. Dodatek syropu z malin i miodu do naparu lipowego wzmaga jego działanie przeciwgorączkowe i wzmacniające. Miód lipowy jest cenny w leczeniu chorób alergicznych, grypy, przeziębienia, kaszlu i chrypki. Napar lipowy na mleku z miodem lipowym lub lawendowym ułatwia zasypianie. 1 szklankę takiego naparu spożyć przed snem. Lipę można podawać dzieciom. Spośród flawonoidów (ok. 1%) lipy wymienić można: rutynę, hiperozyd, kwercytrynę, glikozyd flawonoidowy kemferolu – tiliroside (tylirozyd), astragalin (astragalinę). Tylirozyd zbudowany jest z kwasu p-kumarowego (p-coumaric acid), z glukozy oraz z kemferolu (kaemferol). Zawartość olejku w kwiatach wynosi 0,02-0,1-0,38%. Olejek zawiera farnesol (farnezol), farnesyl acetate (octan farnezylu), geraniol i eugenol. Na uwagę zasługują proantocyjanidyny (proanthocyanidins). Śluzów jest około 10%. Garbniki (szczególnie w liściach i pędach – gałązkach z liściami i kwiatami) są typu katechin i gallokatechin. Do kwasów fenolowych obecnych w lipie należą: kwas kawowy, galusowy, chinowy i kwas chlorogenowy. Olejek eteryczny lipowy ma działanie antyseptyczne, wykrztuśne, rozkurczowe, napotne, przeciwbólowe i żółciopędne. Mieszanka złożona z kwiatów lipy i kwiatów rumianku (1:1) była w XIX i na początku XX wieku polecana w leczeniu kolki (napar: 2 g lipy i 2 g rumianku naparzyć i pić przy skurczach). Ponad 100 lat temu mieszankę złożona z kwiatu lipy, kwiatu bzu czarnego i kwiatu rumianku (1:1:1) parzono jak herbatę i podawano wraz z arakiem lub koniakiem i miodem jako środek napotny, rozgrzewający i wzmacniający. Owoce lipy roztarte z octem (papka) służyły w dawnych wiekach jako środek ściągający i krwiotamujący. Z owoców (a właściwie nasion) wytłaczano olej jadalny i leczniczy (rany). Węgiel z lipy był składnikiem prochu strzelniczego. Świeże łyko lipowe używano do leczenia oparzeń. Czasem zalecano kwiat lipy przy padaczce i puchlinie wodnej. Kąpiele z naparem lipowym pomagały przy nerwobólach. Napar dozowany doustnie uważany był za środek czyszczący krew. źródło: dr. H.Różański; notatki z wykładów 1 9 Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Rekomendowane odpowiedzi
Dołącz do dyskusji
Możesz dodać zawartość już teraz a zarejestrować się później. Jeśli posiadasz już konto, zaloguj się aby dodać zawartość za jego pomocą.
Uwaga: Twój wpis zanim będzie widoczny, będzie wymagał zatwierdzenia moderatora.