anGie1 Posted April 26, 2009 Share Posted April 26, 2009 Wzywam wszystkie siły natury ! W ofierze rzucam swą duszę Wam do stóp! Wskrzeście Jego ciało! Zwróćcie Mu duszę! Tchnijcie życie na nowo ! Sprawcie by powrócił! By na nowo mógł dotykać, słyszeć, czuć, widzieć, oddychać... Choć chwilę! Chwilę, w której usiądzie jak dawniej z nami, z tymi co nie zapomnieli . Nie poczuje tego mrozu... Nie zobaczy błyskotek na choince ... Nie usłyszy życzeń... Pochyleni nad Jego grobem W ogłuszającej ciszy Zamarliśmy . Zatrzymaliśmy się w chwilach gdy był wśród nas gdy dzielił każdą chwilę z nami. Odtwarzamy każdą pojedynczą minutę. Teraz żyjemy wspomnieniami. Tym co nam pozostało. Ja nie chcę zapomnieć Twej promienistej twarzy Wciąż widzę Cię jak siedzisz tu przede mną Jak patrzysz Jak się śmiejesz. Wiemy że ciągle jesteś przy nas Bo Ty wiesz.. Wiesz, że tęsknimy W naszych sercach nigdy miejsca dla Ciebie nie zabraknie. Kawałek każdego bije tylko dla Ciebie. Jest tylko Twój. Przed oczyma mymi widzę Twą twarz Jakże zamarłą. Oczy zamknięte Dłonie splecione. Wyglądałeś tak, jagbyś miał zaraz wstać, uśmiechnąć się i powiedzieć, że to żart, że jesteś z nami... Ale tak nie było. Zamknęli Cie tam. W zimnych ciemnościach ziemi, tak daleko od domu Tak daleko od nas... Kolejny kawałek mego serca znikną pod milionami drobnych kryształków. Zakopane przy Tobie. Wraz z Twoim, ten kawałek przestał bić. Przestał istnieć w codzienności. Straciłam nie tylko Ciebie, zabrałeś ze sobą część mnie. Tę, która nigdy już nie wróci. Nie odrodzi się. Twa twarz w mych myślach zawsze będzie uśmiechnięta Nigdy nie zapomnę tej radości jaka biła od Ciebie potrafiłeś pocieszyć samą swoją obecnością a teraz nie ma kto gdy Ciebie zabrakło smutek wypełnia wszystko dookoła nie mam już siły ja w to nie wierze W myślach powtarzam Twe słowa chce usłyszeć Twój głos Chce zobaczyć jak się śmiejesz... Smutek jest moją weną Ale nigdy nie myślałam, że będę pisać o Tobie Nie chcę. Pragnę, aby kartki mego zeszytu były puste. Słyszeć stukające się nasze kieliszki. Pijmy Twoje zdrowie. Przepełnia mnie żal, kiedy myślę o Tobie jako o Wspomnieniu. I zmyła Ci ta woda uśmiech z promiennej twarzy… I zabrała ze sobą w tę daleką podróż… Podróż w nieznane, a tak nam bliskie. Tęsknota za Twą osobą wypełnia serca. Byłeś Słońcem. Każdy kolejny dzień pochmurnym. Żyjesz i żyć będziesz w naszych sercach i pamięci. Tego, co się w nas teraz gnieździ nie idzie ubrać w słowa... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.
Note: Your post will require moderator approval before it will be visible.