Anatol

[Marcin]

Dyskusja na temat znaczenia imienia :

 

Jest to imię greckie, oznacza wschód słońca. Anatol jest wielkim filantropem, działa odważnie, broniąc pokrzywdzonych. Postępuje zgodnie ze swoją intuicją, która prawie nigdy nie zawodzi go. Jest konserwatystą, a swych zasad broni uparcie. Swe uzdolnienia kierownicze wykorzystuje dla celów charytatywnych. Jako mężczyzna, wcześnie zakłada rodzinę, ale nadal poszukuje szczęścia w miłości. Swoją wierność rozmienia na drobne, ale najmocniej kocha żonę i dzieci. Jest dobrym gospodarzem. Nigdy nie wykorzysta prawidłowo swych uzdolnień artystycznych.

[werona]

ANATOL

 

Pochodzenie: greckie

Liczba imienia: TRÓJKA

Znaczenie: urodzony na Wschodzie

Znak zodiaku: Strzelec

Planeta: Słońce

Imieniny: 20 Marzec, 2 Maj, 3 Lipiec, 20 Listopad

 

Dusza towarzystwa o rzadko spotykanym poczuciu humoru, zjednującym mu przyjaciół. Marzyciel i fantasta, choć gdy trzeba zrobi wszystko, by nie zawieść pokładanych w nim nadziei. Życie rodzinne jest dla niego bardzo ważne, jest niezwykle oddanym mężem i ojcem.

[Natka2]

Anatol jest to człowiek odważny, broni pokrzywdzonych. Postępuje zgodnie ze swoją intuicją. Trzyma się uparcie swoich zasad. Ma uzdolnienia kierownicze. Jest dobrym mężem i ojcem. W pracy jest bardzo skrupulatny i metodyczny, ale niezbyt kreatywny. Ma wiele życzliwości dla ludzi, a jego dobroć często bywa wykorzystywana przez innych.

 

Imieniny Anatola

20 marca

2 maja

3 czerwca

3 lipca

20 listopada

 

Patroni i święci

Anatol z Laodycei (zm. ok. 282) – Ojciec Kościoła i święty katolicki

Anatol z Nicei – męczennik, święty katolicki

Anatol Starszy z Optiny – prawosławny święty mnich

Anatol Młodszy z Optiny

 

Zdrobnienia imienia Anatol

Anatolek, Tol, Tolas, Tolasek, Toleczek, Tolek, Toleslaw, Toli, Tolia, Tolkien, Tolson, Toluś

 

Przysłowia

„Zostanie spełniona każda wola kapryśnego Anatola”

 

Szczęśliwa liczba: 9

Szczęśliwy kamień: jadelit

Szczęśliwy kolor: zieleń groszkowa

 

Anatol w innych językach

fr., ang. – Anatole

niem. - Anatolius

hiszp., wł.- Anatolio

ros. – Anatolij

połud.-słow. – Anatol, Anatolije

 

Historia imienia Anatol

Imię męskie pochodzenia późnogreckiego. Grecki Anatólios to z formalnego punktu widzenia użyty w charakterze nazwy osobowej przymiotnik anatólios ,”wschodni” od rzeczownika anatolè „wschód słońca, strona świata, gdzie słońce wschodzi, wschód”. U Greków pod pojęciem geograficznym Anatole rozumiano Azję Mniejszą. Przymiotniki na -ios w nazwach osobowych oznaczały zazwyczaj niewolników pochodzących z danego miasta lub krainy. Zatem Anatólios to genetycznie rzecz ujmując niewolnik, człowiek wschodni, z Azji Mniejszej, Anatolijczyk. Rzymianie imię to przejęli w postaci Anatolius (co bywa czasem spolszczone na Anatoliusz).

W Polsce imię to nigdy nie było popularne, choć zdarzało się czasem na kresach, może pod wpływem prawosławnym, że częściej go używano (rosyjskie Anatolij). W nowoczesnych czasach (XIX, XX w.) mogło u nas wystąpić pod wpływem Anatola France’a, pisarza francuskiego, u którego nie było to imię chrzestne, lecz część pseudonimu literackiego.

Święci noszący to imię są albo postaciami mało znanymi w historii kościelnej i oddaje się im tylko kult lokalny, albo też, jakkolwiek pochodzą z epoki patrystycznej i rolę odegrali niemałą, nie są otoczeni trwałą czcią. Podajemy krótką charakterystykę dwóch z nich.

 

ANATOL, BISKUP LAODYCEI

(w Syrii) w III stuleciu. Pochodził z Aleksandrii, gdzie przez dłuższy czas wykładał nauki humanistyczne i filozofię. Wyświęcony na biskupa pomocniczego w Cezarei Palestyńskiej, został w roku 268 otrzymany przez chrześcijan Laodycei, przez którą przejeżdżał, i osadzony tam na stolicy biskupiej, świeżo osieroconej. Pozostawił po sobie niewiele prac z zakresu matematyki, chronometrii, sposobu obliczania czasu, świętowania Wielkanocy itp.

Chwalili go jako męża uczonego, ale czci mu nie oddawali. Natomiast martyrologie łacińskie zaczęły stosunkowo wymieniać go w dniu 3 lipca, myląc widocznie jego z Anatolem konstantynopolitańskim.

 

PATRIARCHA KONSTANTYNOPOLITAŃSKI

(449-458) Był również z pochodzenia aleksandryjczykiem, św. Cyryla. Na biskupstwo konstantynopolitańskie dostał się jednak dzięki poparciu następcy Cyryla, biskupa Dioskura oraz ministrów cesarskich. Wzbudziło to jednak nieufność papieża Leona I, tym zrozumialszą, iż toczyły się właśnie spory dogmatyczne wywołane przez Eustychesa i rodzący się monofizytyzm. Anatol poddał się żądaniom papieża i podpisał przysłane mu wyznanie wiary, ale w czasie walk i sporów zachowywał się to oportunistycznie, to dwuznacznie. Chwiejne też było jego stanowisko w czasie obrad soboru chalcedońskiego (451), ale nieufność papieża musiała spotęgować na nowo uchwała znana jako kanon 28, którego Leon Wielki nie aprobował, a który ogromne prerogatywy przyznawał patriarsze konstatynopolitańskiemu. Anatol zwykle kończył manifestowaniem prawowierności i subordynacji, ale zachowanie jego nigdy nie było jednoznaczne. Nigdy też nie zdobył pełnego zaufania papieża. W Kościele greckim czczono go mimo to jako świętego i wspominano w dniu 3 lipca, a nawet wbrew wszelkiemu prawdopodobieństwu przyznano mu tytuł męczennika.