Aniela

[Marcin]

Dyskusja na temat znaczenia imienia :

 

To imię ma swój rodowód we włosko-łacińskim języku, a oznacza posłannictwo. Jego źródłosłów wywodzi się jednak od greckiego Angelus - poseł. Osoba posiadająca to imię jest miła i posiada sporo subtelności wdzięku. Dba niezwykle o miłą, ale za to często prostą powierzchowność. Jest charakteru dobrego, życzliwego dla drugich, ale słabego, niestałego. Jakże często kieruje się bardziej sercem niż rozumem. Dlatego często nie może zrealizować swojego posłannictwa, bowiem brakuje jej do tego silnej woli.

[werona]

ANIELA

 

Pochodzenie: łacińskie

Liczba imienia: SIÓDEMKA

Znaczenie: ta, którą opiekują się aniołowie

Znak zodiaku: Ryby

Planeta: Neptun

Imieniny: 4 Styczeń, 27 Styczeń, 28 Marzec, 30 Marzec, 1 Maj, 31 Maj, 10 Lipiec, 18 Listopad

 

Osoba marzycielska, delikatna. Jej emocjonalna osobowość sprawia, że przeżywa mocno wszystkie wzloty i upadki. Nie posiada zbyt silnej woli, dlatego łatwo ulega wpływom otoczenia. Jej atutami są wrażliwość i rzadko spotykany wdzięk osobisty. Może odnosić sukcesy jako aktorka.

[Natka2]

Aniela ma emocjonalną osobowość. Przeżywa wszystkie wzloty i upadki. Nie ma silnej woli, więc łatwo ulega wpływom. Jest miła, życzliwa dla drugich. Zazwyczaj kieruje się sercem, a nie rozumem. Jej atutami są wrażliwość i rzadko spotykany wdzięk osobisty. Może odnosić sukcesy jako aktorka.

 

Patroni i święci

Św. Aniela

Aniela Merici

 

Zdrobnienia imienia Aniela

Ancia, Angel, Ania, Anielcia, Anieleczka, Anielica, Anielka, Anielunia, Anielusia, Anielusieczka, Anielusiątko, Anieluś, Aniołek, Nel, Nela, Nelcia, Nelii, Nelka, Nelly, Nelusia, Neluś, Neluśka, Neśka, Nielka, Nulka, Nusia

 

Szczęśliwa liczba: 4

Szczęśliwy kamień: perła

Szczęśliwy kolor: błękitny

 

Aniela w innych językach

włoski – Angola

angielski – Angelica, Angelina

niemiecki – Angelika

węgierski – Angyalka, Angela

 

Historia imienia Aniela

Imię żeńskie dawniej w Polsce nieznane. Pojawiło się ono zapewne w XVIII wieku z włosko-łacińskiego Angela, może być ono rozumiane jako „posłanniczka”, ale jako imię chrześcijańskie wiąże się zapewne z kultem aniołów lub Anioła Stróża. To samo imię pisane Angela wymawia się często z -dż (Andżela), zapewne pod wpływem wymowy włoskiej lub angielskiej tego imienia. W XIX wieku imię Aniela było dość popularne wśród rzemieślników i na wsi. Formami potocznymi od Anieli są Anielka, Anielcia.

Święte i błogosławione, które nosiły to imię, są nieliczne. Uwagę zwrócimy na dwie, Anielę z Foligno i Anielę Merici.

 

ANIELA Z FOLIGNO

Urodziła się około r. 1248 w Foligno (Włochy). Po prowadzonym od młodości światowym życiu w wieku 40 lat zwraca się całkowicie ku pobożności i surowemu wyrzeczeniu. Nie są wiadome bliższe okoliczności tego nawrócenia. Wiadomo jednak, że po stracie męża, matki i dzieci, wyrzeka się majętności i żyje w odosobnieniu. Około r. 1290 stała się franciszkańską tercjarką i odbyła pielgrzymkę do Asyżu, gdzie przeżyła prawdziwy zalew łaskami mistycznymi.

We wrześniu 1308 roku poważnie zachorowała i w kilka miesięcy później, 4 stycznia 1309 r. zmarła. Wspomina się ją w dniu 4 stycznia.

 

ANIELA MERICI

Urodziła się między rokiem 1470 a 1475 w Desenazo (północne Włochy). Bardzo wcześnie rozpoczęła prowadzić życie modlitwy i pokuty, do czego niewątpliwie sposobiła ją atmosfera panująca w domu. Jednak nie było to życie sielskie, skoro w młodym wieku straciła najpierw siostrę, później rodziców. Zabrał ją wówczas do siebie wuj z Sałó. Do szkoły nie uczęszczała, wciągnięta zapewne w zwykłe zajęcia niewieście w domu. W tym zapewne okresie doznała wewnętrznego przeżycia, które w jakiś, bliżej nieokreślony sposób, ukazało jej drogę życiową i własne powołanie.

Nieznane są jej losy aż do r. 1516, gdzie odnajdujemy ją w Brescii jako aktywną franciszkankę, działającą w towarzystwie dei divino Amore, które przyczyniło się bardzo do reformy Kościoła. W 1524 r. wybrała się z pielgrzymką do Ziemi Świętej. W trakcie pobytu na Krecie całkowicie straciła wzrok, lecz schorzenie to po jakimś czasie ustąpiło. W rok później udała się na uroczystości jubileuszowe do Rzymu. Jednak po powrocie czekała ją tułaczka, na którą wyruszyło wielu mieszkańców Brescii w obawie przed wojskami Karola V. Aniela przebywała w Cremonie, pielgrzymowała do Varallo i jeździła do Mediolanu.

Powrót do Brescii to powrót do aktywnej działalności charytatywnej i wychowawczej. W krótkim czasie zaczęto nazywać ją Madre. Wraz ze swoją współpracowniczką, Barbarą Fontana, przenosi się od przyjaciół do domu przy kościele św. Afry. U jej boku zaczynają się gromadzić wdowy i dziewice. W 1537 r. rozpoczyna tworzenie fundacji, której jako patronkę obrała św. Urszulę. W 1537 r. po formalnych wyborach zostaje pierwszą przełożoną towarzystwa. Prowadzona nieustannie działalność wyczerpuje jej siły. Zgromadzenie przez nią utworzone liczy w tym czasie 150 członkiń. Czując zbliżającą się śmierć, z pomocą wiernego sekretarza zwraca się do Stolicy Apostolskiej o aprobatę papieską i jednocześnie sporządza testament.

Umiera 27 stycznia 1540 r., pochowana zostaje w pobliskim kościele św. Afry. Wspomina się ją w dniu 1 czerwca.