Literatura o Runach i "ezorunach"

[Ismer]

Książki polskojęzyczne traktujące pośrednio i bezpośrednio o Runach i ezorunach.

Wpisuję co obecnie znalazłam, bez oceniania ich treści i wiedzy autorów...

Jeśli ktoś coś z tego czytał to proszę - niech podzieli się opinią, każdą: tak negatywną jak pozytywną 

 

Księga Run. Jak wykorzystać potęgę znaków runicznych, B. Tern

Pismo Runiczne, R. I. Page

Runy, praca zbiorowa autorstwa P. Horbowicz, G. Kreutzer, W. Maciejewski, D.Skrzypek.

Mitologia germańska. Opowieści o bogach mroźnej Północy, A.Szrejter

Demonologia germańska: duchy, demony i czarownice, A.Szrejter

Bestiariusz germański. Olbrzymy, potwory i święte zwierzęta,  A.Szrejter

Mitologia skandynawska w epoce Wikingów, L.Słupecki

Wróżby i wyrocznie pogańskich Skandynawów, L.Słupecki

Tajemnice sag i run, M.Adamus

Ścieżki i Bezdroża Runiczne, Tomasz Misterka + 2 talie kart kart D.Cecudy

Świat Run. Głębokie i bardzo osobiste wprowadzenie w tajemnice run, I.Warneck

Kompletny przewodnik runiczny, od magii po przepowiadanie przyszłości, L.Peschel

Runy duchowy rodowód, J.P.Ronecker

Magia Run - szepty znaków Odyna, A.Urbaniak

Magia Run, L.E. Stefański

Mądrość run, W.Zajczenko

Magia i mantyka run, J.Kolesow, A.Thorsten

Runy, najskuteczniejsze rytuały i zaklęcia magii skandynawskiej, F.Aswynn

 

Runy podglądanie przyszłości, zrozumienie siebie, przywracanie harmonii i zdrowia, A.Baggott 1999r

Sztuka wróżenia z run, M.Piasecka

Medytacyjna moc run, M.Piasecka

Runy magiczny dar Odyna, M.Piasecka

Przypowieści z Ziemi Run, M.Piasecka

Vademecum run, E.Kulejewska

Runy praktyczne i skuteczne, E.Kulejewska

Runiczne drogowskazy, E.Kulejewska

Runy i Ty, E.Kulejewska

Runy klasyczne, A.Chrzanowska

Misterium run, A.Chrzanowska

Runy armaniczne, A.Chrzanowska

Jak stosować runy na co dzień, A.Chrzanowska

Runy słowiańskie, A.Chrzanowska

Alchemia RUNY książka i karty, Mayroon (24 karty + 9 światów run)

Wykorzystanie potęgi run dla zdrowia, miłości i fortuny, S.Wdowiak, G.Szrajer

Runy i tarot, S.Wdowiak

Mądrość kart runicznych w codziennym życiu, S.Wdowiak

Runy. Rozkłady i interpretacje, S.Wdowiak

Moc znaków runicznych. Jak za pomocą run zachować zdrowie, pytać o los i poznawać siebie, L.Matela

Runy i ich zastosowanie + karty, L.Matela

Runy dla Ciebie, L.Matela

Runy - przyjazne znaki, W.Łukaszewski

Runy dla początkujących, W.Usarzewicz

Moc run, M.Strzałkowski

Magia run, M.Strzałkowski

Chcąc poznać i zrozumieć runy... Runy w życiu i terapii, M.Strzałkowski

Runiczne rozkłady wróżebne, M.Strzałkowski

Runy - magia w Twoich rękach, M.Staszewski.

 

A tu jest wcześniejsza wymiana poglądów:

http://www.ezoforum.pl/ezo-runy-wrozenie-i-znaczenie-kart/4405-literatura-ezoruniczna.html

 

PS.

Osobną kategorią są oryginalne teksty mitologiczne, sagi oraz Eddy. To stamtąd można się dowiedzieć najwięcej o runach historycznych.

W języku polskim została wydana "Edda starsza, poetycka i młodsza, prozaiczna" z cyklu "Sagi islandzkie", w tłumaczeniu Joachima Lelewela oraz Edda Poetycka w tłumaczeniu Apolonii Załuskiej-Stromberg.

Warto też poczytać staroislandzkie sagi, z których wiele można dowiedzieć się o życiu średniowiecznych wikingów.

 

Również w wielu książkach i na stronach internetowych znajduje się sporo przekładów różnych części Eddy, tak więc komu zależy na poznaniu prawdziwych Run, winien zapoznać się z tymi utworami oraz sięgnąć po poważniejszą, niż ezoruny, lekturę.

[Ejbert]

Księga Run. Jak wykorzystać potęgę znaków runicznych, B. Tern

Tajemnice sag i run, M.Adamus

Ścieżki i Bezdroża Runiczne, Tomasz Misterka + 2 talie kart kart D.Cecudy

Świat Run. Głębokie i bardzo osobiste wprowadzenie w tajemnice run, I.Warneck

Kompletny przewodnik runiczny, od magii po przepowiadanie przyszłości, L.Peschel

Runy podglądanie przyszłości, zrozumienie siebie, przywracanie harmonii i zdrowia, A.Baggott 1999r

Mądrość run, W.Zajczenko

Magia i mantyka run, J.Kolesow, A.Thorsten

Runy magiczny dar Odyna, M.Piasecka

 

Powyższe czytałem.

Czy ta spacja jest przypadkowa czy celowa? bo sądząc po doborze lektur po spacji są to te no, bardziej badziewiaste

Ich nie czytałem, przejrzałem niektóre w księgarni i odłożyłem z powrotem na półkę. Próbki Piaseckiej mamy na forum, generalnie nie jest to tak straszne jak np. Staszewski, ale z tego co słyszałem, to nie są jej runy, tylko ściągnęła od Thorssona (chyba do tej książki: Sztuka wróżenia z run).

Ta druga, co czytałem "Runy, magiczny dar Odyna" to lektura chyba dla dzieci, nie ma tam niczego głębszego, powiedziałbym, że tyle to można znaleźć szybciej w sieci. Szczegółowo nie opowiem, bo jak szybko ją kupiłem tak szybko się pozbyłem, nie korzystając z "wiedzy" tam zawartej.

 

Na pierwszy ogień powiem o Księdze Run B.Tern.

Książka - w części rekonstrukcyjnej znakomita. Zawiera to co niezbędne, by przygotować się do pracy z Runami. Jest to, jak mówi autorka: "obszerna rozprawa naukowo-lingwistyczna z elementami wróżenia". Tern sięga do źródeł archeologicznych, historycznych, lingwistycznych, etnologicznych i religijnych. Opiera się na studiach, badaniach i wnioskach konkretnych autorytetów w dziedzinie runologii. Wszystko o czym pisze jest udokumentowane - a bibliografia jest bogata.

W drugiej części książki opisała runy futharku starszego od strony naukowej oraz ezoterycznej. I chociaż nie jest ona zwolenniczką interpretacji ezoterycznej w takim wydaniu jakie mamy dzisiaj, to nawet te opisy starannie wyselekcjonowała korzystając z wiedzy i doświadczeń konkretnych autorów, jak również zawarła opis własnych,osobistych doświadczeń z runami.

Polecam tą książkę, choćby dlatego, iż jest to pierwsza traktująca o runach tak obszerna i spójna pozycja na polskim rynku i autorka podaje źródło każdej naukowej i ezoterycznej informacji, co jak dla mnie jest ważne, bo mogę sam sobie zajrzeć i ocenić na ile są to źródła wiarygodne.

Edytowane 17 Stycznia 2019 przez Ejbert

[Ismer]

Ejbert napisał:

Czy ta spacja jest przypadkowa czy celowa? bo sądząc po doborze lektur po spacji są to te no, bardziej badziewiaste

 

Bercik, można tak to ująć

Ale nie da się oddzielić wiedzy o Runach od ezorun, bo to za daleko już zaszło. Tak więc w każdej książce niespecjalistycznej (a specjalistyczne to np. rozprawy i opracowania naukowe, Eddy, mitologia) przede wszystkim autorzy kładą nacisk na dywinację i na opis znaczenia run od strony - nazwijmy to - "ezoterycznej".

Książka, która tego nie zawiera nie sprzedawałaby się po prostu, bo Runami historycznymi mało kto się interesuje, ludzi kręcą "wróżby". A że popyt kształtuje podaż, więc rynek dyktuje vox populi. Lud chce igrzysk - no to ma lud igrzyska, a że coraz mniej ma to wspólnego z prawdą - a cóż to kogo obchodzi? Interes się kręci i tyle.

Z drugiej strony magia i mantyka są częścią znaczenia Run, które przecież używane były do różnego rodzaju zaklęć, amuletów i talizmanów, jak też stanowiły wyrocznię. Inną co prawda niż to rozumiemy współcześnie, z pewnością nie służyły do odpowiadania na bzdurne i banalne pytania, lecz jest niezaprzeczalnym faktem, że rolę wyroczni pełniły.

Problem polega na tym, że ten kto nie rozumie ich znaczenia i odwołań do ich Bogów, a używa np. jako amuletu, to nieświadomie porusza siły (energie), które mogą mu zaszkodzić.

Jeśli chodzi o wróżenie, o "ezoruny" tu właściwie takiego problemu nie ma, bo jeśli runa traktowana jest jako znaczek informacyjny (uwaga: nie jako Runa, tylko jako znaczek graficzny widniejący na karcie i o czymś informujący) to dla wróżącego jest to jego własna wykładnia i może tu odnosić sukcesy, czyli trafnie odpowiadać. Nawet na banały. To jego sprawa, co rozumie widząc dany znaczek.

I wydaje mi się, że te dwa aspekty dywinacyjne trzeba rozdzielić, żebyśmy rozumieli, o co chodzi z Runami i z "ezorunami".

 

Co do książek - te z elementami ezorunicznymi też są lepszej lub gorszej jakości. Stąd właśnie ta spacja ale jest to mój subiektywny osąd, a i w tym nie postawiłabym znaku równości miedzy nimi wszystkimi.

Dlatego chciałabym, aby czytający te książki zaopiniowali je, bo co dla jednego jest do bani, dla drugiego może być odkrywcze.

 

Co do zaopiniowanej przez Ciebie książki - ja także uważam, że jest dobra, bo i sięga do źródeł, tłumacząc co skąd się wzięło i jakie może mieć znaczenie, no i dla mnie też jest ważne, że mogę sobie sama sprawdzić co jest w tych źródłach, które autorka przytacza i na ile dla mnie są one wiarygodne. Na początku nauki nie miałam takiej możliwości, wszystko w zasadzie przyjmować trzeba było na wiarę i sprawdzać doświadczalnie, ale - mając teraz porównanie (czyli możliwość sprawdzenia)- stwierdzam, że tamte wykłady nie mijały się ze źródłami historycznymi. A to dla mnie jest bardzo ważne.

Jednak znaczenie run zaprezentowane w tej książce nie zachwyciło mnie. Autorka jednak uprzedza, że część opisu to jej własna interpretacja a część, ta "ezoruniczna" jest zaczerpnięta z odpowiednich, wyselekcjonowanych przez nią źródeł.

[Ejbert]

M.Adamus "Tajemnice sag i run"

Książka dawno wydana, więc normalka, że nie wszystkie późniejsze odkrycia archeo są w niej uwzględnione. Ale opisy są super: konkret i strawność. Adamus mitologię podaje w takiej formie, że można ją zrozumieć bez 

A poza tym dużo jest o kulturze i obyczajach. Co do samych run to nie dowiemy się więcej, niż jest to już wiadome, zauważyłem też różnice czasowe i graficzne, np. on podaje że w starszym futharku, czyli tym 24 literowym (z którego korzystamy we wróżeniu) Algiz stoi na łapkach, czyli jest odwrócona. I nie wiem, czy to błąd druku czy jemu coś się z rozpędu po...gibało. Wszystkie źródła, które znam nie podają takiej grafiki Algiz, ale z kolei ja nie jestem runologiem. 

W sumie to ja to zacząłem łapać dopiero po przeczytaniu mądrzejszych książek niż "ezorunki". To rzeczywiście prawda, że przesłania run nie zrozumie się czytając Warnecka, Kolesowa czy Piaseckiej, o magii runicznej już nie wspominając - trzeba jednak sięgnąć do źródeł, do mitologii, do kultury Normanów. 

No i polecam tą książkę, szczególnie dla tych, którzy zawiesili się na skryptach, sigilach, bindrunach, ot tak, żeby wiedzieli, czego mogą się (nie)spodziewać używając run bez znajomości obyczajowości  

[Ejbert]

Magia Run, L.E.Stefański
Miałem niedawno okazję zapoznać się z treścią tej książki, więc na świeżo o niej opowiem. Lech Emfazy Stefański (1928 - 2010),  jak wiadomo, był wybitnym psychotronikiem, autorytetem w sprawach ezoterycznych. Ale i on od czegoś zaczynał i raczej jako żółtodziób runiczny napisał tą książkę, a właściwie skrypt, bo książka ukazała się w 2001 r dopiero. Ogólnie oceniam ją jako jako lekturę dobrą. Zawiera istotne wiadomości o runach historycznych (w stosunku do czasu oczywiście) - na rynku literatury nie było bowiem praktycznie żadnych informacji o jakichkolwiek runach.

A że pan Stefański poważnym człowiekiem był i byle goofna propagować nie chciał, to oparł się na materiałach źródłowych sprowadzonych do warszawskiej Czytelni Austriackiej z Biblioteki Uniwersyteckiej w Wiedniu. Nie byłby jednakże psychotronikiem, gdyby nie zamieścił w swoim opracowaniu znaczeń "ezoterycznych", które to znaczenia nie pochodzą ze źródeł historycznych. Można polemizować czy i na ile owe opisy dotyczące funkcji dywinacyjnej i magicznej run mogą mieć coś wspólnego z ich pradawnym znaczeniem, lecz uważam, iż nie ma wątpliwości co do szczerości jego intencji jak również co do tego, iż w jego pracy takie właśnie działanie miały, gdyż to był człowiek praktykujący a nie fantazjujący. Tak czy inaczej w tej książeczce zawarte są cenne wskazówki dotyczące magii runicznej, sposobu zadawania pytań oraz wróżenia i mimo pewnych kontrowersji co do znaczenia niektórych run w ich funkcji mantycznej i magicznej, z przekonaniem ją polecam. To i tak jest perła w stosunku do tego, co wciskają nam dziś "ezoruniści".

Zresztą... mam dziwne wrażenie, że ta publikacja jest kamieniem węgielnym dla następnych książek popełnianych przez innych autorów, a te z kolei - dla kolejnych.

Doprawdy, w tym co dziś czytam nie ma już niczego nowego, nawet ci, którzy piszą o - rzekomo - własnych przemyśleniach bazują na tym, co ściągnęli od innych.

Wiele też się dodaje z własnej niepohamowanej niczym fantazji, z błędnych skojarzeń symbolu, że nie wspomnę o wciskaniu runom tarotowych symboli (którymi nb. już  bo są juz wszędzie, chyba nawet w piwnicy u Kowalskiego... ), ale na szczęście tego w książce pana Lecha Emfazego nie ma. Są za to informacje rzetelne i dlatego warto ją przeczytać.

Edytowane 17 Stycznia 2019 przez Ejbert

[Ismer]

Runy duchowy rodowód. J.P. Ronecker.

 

Książka z pewnością warta przeczytania.
To lektura przedziwna, stanowiąca mieszankę informacji historycznych - mitologicznych, miejscami troszkę odbiega ta mitologia od powszechnie znanych standardów i bywa "wpasowana" w runiczną teorię autora, lecz jej niewątpliwą zaletą jest sięgnięcie do źródeł historycznych, do sag i Eddy.
Ronecker zwraca uwagę na szerszy wymiar run, czyli na rolę znaków runicznych  w rozwoju duchowym i czyni to w sposób, który nie powinien budzić dużego zgorszenia tradycjonalistów
Niewątpliwą zaletą tej książki jest omówienie każdej runy ogólnie oraz w podziale na poszczególne dziedziny życia, jak też w kontekście związanej z nią opowieści o bogach czy bohaterach.

Ronecker - poza opisami historycznymi - w swoim opracowaniu opierał się na literaturze traktującej runy "ezoterycznie" i choć jego opis run jest bardziej ezoruniczny niż tradycyjny, ale jest sensowny - to nie jest ezomezowa sieczka.
Zamieścił też kilka układów do wróżenia, generalnie nic specjalnego, czego nie można by znaleźć w innych lekturach czy w sieci, no ale nie o to przy runach chodzi - najważniejsze przecież są same runy i ich znaczenia, a te są opisane rzetelnie. Można się z nimi zgadzać lub nie, lecz uważam, że książka dla każdego - czy to wyznawcy rekonstrukcji czy ezorunisty - może być inspirującą lekturą. Zdecydowanie ją polecam. 
Na końcu książki jest słowniczek zawierający krótki opis postaci i pojęć germańskiej mitologii.

 

W dniu 17.01.2019 o 01:52, Ejbert napisał:

Zresztą... mam dziwne wrażenie, że ta publikacja jest kamieniem węgielnym dla następnych książek popełnianych przez innych autorów, a te z kolei - dla kolejnych.

Doprawdy, w tym co dziś czytam nie ma już niczego nowego, nawet ci, którzy piszą o - rzekomo - własnych przemyśleniach bazują na tym, co ściągnęli od innych

Jak się przeczyta tą książkę, to owo "dziwne wrażenie" jeszcze się spotęguje  Nie tylko bowiem od  Bluma, von Lista czy Thorssona nasze kserokopiarki ściągały  

[Ismer]

Mitologia germańska. Opowieści o bogach mroźnej Północy, A.Szrejter
Mitologia skandynawska w epoce Wikingów, L.Słupecki

to są książki, od których każdy szanujący się runista powinien zacząć, po to aby poznać środowisko bogów i ludzi, z których obszarów runy się wywodzą. A być może niektórym otworzyłyby się oczy na tyle szeroko, by nie musieli błądzić po meandrach serwowanych przez niektórych entuzjastów ezorun i zmierzali prosto do celu.  Albo, inaczej mówiąc, czerpaliby z prawdziwej tradycji tych znaków a nie z podsufitowych fantazyi
Jedna i druga książka traktuje o mitologi skandynawskiej. Niewątpliwie pod względem merytorycznym lepsza jest mitologia Słupeckiego, jest tam po prostu więcej informacji takich bardziej szczegółowych, z rozbiciem na różne warianty. Mitologia bowiem - każda, nie tylko skandynawska - różni się nieco w zależności od miejsca, w którym rozwijała się. Słupecki pisze w stylu naukowym - bardziej suchym i rzeczowym, Szrejter natomiast w stylu narracyjnym, popularnonaukowym, przygodowym. Zdecydowanie lepiej czyta mi się Szrejtera, lecz jeśli chodzi o głębszą wiedzę to Słupecki góruje. Dlatego do bardziej ogólnego zapoznania się ze światem mitów i postaci skandynawskich polecam Szrejtera, który zresztą zgrabnie potrafi scalić w jedno pewne różniące się od siebie podania, a do bardziej szczegółowego - Słupeckiego.

 

Pozostałe książki tych autorów:
Wróżby i wyrocznie pogańskich Skandynawów Słupecki
Demonologia germańska: duchy, demony i czarownice, A.Szrejter.
Bestiariusz germański. Olbrzymy, potwory i święte zwierzęta. A.Szrejter

 

Obecnie (2019 r)  jest dostępny dodruk książki Słupeckiego (ok. 30 zł) - warto skorzystać z okazji i zakupić ją, natomiast Szrejter jest nieprzyzwoicie drogi - minimum 100 zł i więcej za książkę to rozbójnictwo. Ale na wszystko jest sposób - można książkę wypożyczyć w bibliotece i ją sobie skserować, wychodzi znacznie taniej. Ja wprawdzie wolę mieć książkę oryginalną i nie pochwalam "piractwa", lecz jeśli cenę dyktują lichwiarze (wydanie z 2016 jest już niedostępne, a kosztowało ok. 40 zł), to za przeproszeniem, niech się gonią,

[Osobogo]

To ja powiem o tym, czego nie polecam. To jest książka L.Mateli "Runy i ich zastosowanie", która do arcydzieł z pewnością nie należy, autor zawarł tu informacje zaczerpnięte z innych publikacji. O runach i znaczeniu we wróżbie jest tu niewiele a to co jest to jest tak ogólnikowo ujęte, że odechciewa się runicznej wróżby

Najwięcej miejsca zajmują takie zagadnienia ja gimnastyka runiczna, "mudry runiczne" !!! i inne, powrzucane są info o miejscach mocy, geomancji, kamieniach, energiach puszcz i lasów. Jest też tam nieco o terapeutycznym wpływie run, wymienione są runy cyberoptyczne w trójwymiarowych medytacjach runicznych  runy i numerologia... no mydło i powidło, ale jak dla mnie to stek bzdur. Pewnie można coś fajnego wyłuskać i z tego, ale jak dla mnie to jest jak szukanie złota w wyczerpanym złożu - może coś się jeszcze znajdzie, ale czy warto wkładać wysiłek w tak mizerny rezultat? 
Ta książka wpadła mi przy okazji w ręce, wiem że Matela napisał inne jeszcze o runach, a ta ma być niby o zastosowaniu run w różnych dziedzinach. Powiem szczerze, że nawet ja, laik i dyletant nie odważyłabym się tak beztrosko skorzystać z "mocy run" sposobami prezentowanymi w tej książce. Tu i tam teraz sobie poczytuję o runach i fajnie, że nie nadziałam się na ten poradnik wcześniej. 

[Aquilla]

W dniu 6.03.2019 o 20:49, Osobogo napisał:

runy cyberoptyczne w trójwymiarowych medytacjach runicznych 

 a co to takiego? gimnastyka, medytacja, mudry, jakieś gadżety systemowe to już zdążyłam się z tym zetknąć, ale cyberoptyka??? i czemu to służy?

[Osobogo]

Będę musiała przepisać z książki, bo sama nie wiem, tzn. tak mnie to zainteresowało jak żabę pierniczki i nie pamiętam 

W tygodniu wrzucę  

[Osobogo]

Cytuję z książki:

"Nie bez znaczenia jest również oddziaływanie znaków runicznych na psychikę człowieka. Jak nas uczy C.G.Jung, nieświadomość jest rezerwuarem potężnych energii. a specjalnie do tego przeznaczone znaki symboliczne, takie jak runy, potrafią takie energie uwalniać. Warto więc, aby również znaki runiczne stały się przedmiotem naszej medytacji. Tego rodzaju medytacja może być znacznie wzbogacona dzięki umieszczaniu run w specjalnych trójwymiarowych obrazach. Widzenie stereoskopowe, zwane również cyberoptyką, stało się w ostatnich latach bardzo modne [wyd. książki - 1998 r]. Okazuje się, że doświadczenie percepcji trójwymiarowej głębi jest bardzo fascynującym przeżyciem. Jeśli komuś nie uda się zobaczyć trójwymiarowego obrazu za pierwszym razem, może osiągnąć to stosując odpowiednie ćwiczenia. Trud włożony w ćwiczenia rekompensuje zachwyt towarzyszący "przebywaniu" w trójwymiarowej przestrzeni.

W obrazach stereoskopowych ukryty rysunek zakodowany jest w powtarzających się motywach. Jedno oko patrzy na punkt obrazu na jednym z motywów, natomiast drugie obserwuje identyczny punkt, ale na sąsiednim motywie. Musimy zatrzymac wzrok w takiej pozycji dostatecznie długo, aby nasz mózg mógł odczytać trójwymiarową informację zakodowaną w często dość abstrakcyjnym układzie punktów, kresek i obrazów. Niektórzy zobaczą ukryty trójwymiarowy obraz po kilku sekundach, a innym, do wejścia w stereoskopową głębię potrzeba będzie kilku dni prób. Cwiczenia są bezpieczne. Jedynie osoby cierpiące na poważne wady wzroku winny je skonsultować z okulistą. Nie poprzez nadmierny wysiłek a poprzez relaksację i odprężenie obraz staje się widoczny. Uzyskujemy tym lepsze efekty im bardziej jesteśmy wyluzowani i odprężeni.

Możemy skorzystać z jednego z czterech sposobów widzenia trójwymiarowych obrazów. I tu następuje opis tych sposobów, ale nie będę opisywać, bo to nieistotne, głównie chodzi o uzyskanie widzenia tej trójwymiarowości.

Któreś z opisanych ćwiczeń prędzej czy później przyniesie oczekiwany efekt. Próbujmy powoli oddalać trzymany obraz, a tym samym wchodzić w coraz większą głębię trójwymiarowości.

W Polsce pojawiły się ostatnio pocztówki oraz książki z podobnymi efektami. My w proponowanych obrazach idziemy jednak znacznie dalej. Nie chodzi o zobaczenie króliczków w trzech wymiarach, a o prawdziwy rodzaj medytacji przy pomocy cyberoptycznej percepcji.

W reprodukowanych obrazach ukryte są symbole medytacyjne, które potrafią oddziaływać na najgłębsze warstwy psychiki. Dzięki nim możemy wyzwolić ogromne energie wewnętrzne, a także pobudzić nasze życie duchowe. Poprzez ćwiczenia zawarte w tej książce czytelnik uczy się rozwijać swoje wewnętrzne poznanie oraz zdobywa doświadczenie, jak korzystać z tajemniczych energii znaków symbolicznych."

 

Następnie jest opis symboliki tych cyberoptycznych run (jest ich 8 - Dagaz, Fehu, Hagall, Ingwaz, Iwaz, Jeran, Odala, Perdo) - to, co możesz osiągnąć kontemplując daną runę, opis runy i efekt medytacyjny jest taki, jak rozumie runę autor.

Np. Wejście w trójwymiarową głębię znaku Jeran "umocni cię w konsekwentnej realizacji Twoich zamierzeń", a "kontemplując trójwymiarowy znak Hagal zapewnisz harmonię ciała i umysłu i ochronę przed atakami z zewnątrz". Z kolei "medytacja trójwymiarowego znaku Fehu uodparnia i wzbogaca" zaś medytacja Iwaz "pozwoli Ci cieszyć się sukcesem i zapewni ochronę".

 

Nie mam zdania co do działania tych obrazów, bo ich nie widziałam - do książki dołączone były ilustracje, lecz w tym egzemplarzu co wpadł mi w ręce nie było ich.

 

[McPhee]

Mądrość  Run" Witalij Zajczenko

Dla mnie to lektura bardziej ogólna, uważam, że z błędami jeśli chodzi o niektóre nawiązania do mitologii i obyczajów. Miejscami pierniczenie, takie lanie wody, ogólniki z których nic konkretnie nie wynika, w znaczeniu opisu interpretacyjnego. Dobrą stroną jest to, że mimo wszystko opisy są bardziej rozbudowane, nie jednowyrazowe.  Zamieścił on także teksty poematów, tłumaczenie nie wiem czyje, chyba własne (dodam, że książkę tłumaczyła A.Chrzanowska...), może dziwaczne, np. "Ur wynurzył się z obłoków i zginął dojrzały plon, wywołując gniew tłumu", co tłumaczy, że "ur" w staroislandzkim oznacza drobny grad, ale w rezultacie nie odbiega od przekazu tego poematu. Można coś fajnego z tego się dowiedzieć mimo powierzchowności. O części ezoterycznej nie będę mówić, bo jej nie uznaję w runach (tarot, kolor, planeta, żywioł  itp. ezowspółczesne wynalazki wciskane na siłę runom) poza tym każdy podaje je inaczej, więc na pewno nie można brać tego na poważnie. Poza samymi runami jest trochę o historii, o wikińskich bogach, o przygotowaniu run, ale w sumie nic ważnego i niestety opisane pod kątem współczesnej magii czy też tzw. "wykorzystania run", no ale to plaga czasów, w jakich żyjemy i nie należy się spodziewać, że ezoruniści będą się zagłębiać w mroki historii wyroczni runicznej, bo zresztą takiej nie ma. I dlatego chyba ci wszyscy ""runiści" przyzwyczajeni do schematów tarotowych i innych, usiłują wcisnąć runom to, czego one po prostu nie mają, nie potrafiąc pojąć, że runy są odrębnym systemem i doskonale potrafią obejść się bez tych atrybutów, mówiąc to co mają do powiedzenia w inny i ciekawszy sposób.

Tak czy inaczej jest to jedna z książek, którą można przeczytać bez bólu głowy i wybrać dla siebie to, co w niej wartościowe. Ale na pewno nie powinna być jedyną podstawą do nauki znaczenia run i lepiej najpierw zapoznać się z wiarygodnymi źródłami na temat run, żeby wiedzieć co jest tu bajką a co ma ręce i nogi  

Nie ma bibliografii, co dla mnie jest wadą, bo lubię wiedzieć, kto od kogo ściąga  

[Ejbert]

Runy. Podglądanie przyszłości, zrozumienie siebie, przywracanie harmonii i zdrowia. Andy Baggott. 

 

Nie jest w tej książce za wiele, ale też nie jest ezorunicznie, chociaż takie akcenty przewijają się przez całą książkę. Ale można z niej wyciągnąć całkiem sporo klasycznych, tradycyjnych znaczeń i to w ciekawym ujęciu, czyli okiem Andy Baggota. Facet wydaje się być wiarygodny, do run podchodzi poważnie, z szacunkiem, nie służą mu one do komercji, czyli do chciwego  kręcenia kasy bez inwestycji w wiedzę. Jest on uzdrowicielem, szamanem praktykującym w tradycji celtyckiej i wcześniejszej, promuje zdrowie i zajmuje się technikami uzdrawiania ciała i duszy. Polecam lekturę, mimo iż jest prosta w przekazie, ale często prostota zawiera w sobie dużo przydatnych informacji i myślę, że jest to dużo lepsza książka niż produkcja p. Mateli czy p. Chrzanowskiej.

 

Tu jest strona Andy'ego: Andy Baggot 

[Gość Nice]

W dniu 11.11.2018 o 13:44, Ejbert napisał:

Księga Run. Jak wykorzystać potęgę znaków runicznych, B. Tern

Mam ją w formacie papierowym (e-book chyba nie istnieje), zamówiłam, kiedy zobaczyłam tę listę książek na forum. Zgodzę się, ze większością powiedzianym przez Ejberta, podoba mi się naukowe podejście do sprawy, szczególnie, że uwielbiam i etnologie (w historycznym zakresie) i lingwistykę. Książka leży na moim biurku, i przyznam się, że była dla mnie świetnym podręcznikiem (na razie zostawiłam temat z runami), podobało się, że można popatrzeć na interpretacje run pod kilkoma względami, wybrać ten, najbardziej zgodny z sobą. Też zalecenia co do pracy na końcu książki.

Także dziękuję bardzo wam za polecenia