Ta odpowiedź cieszy się zainteresowaniem. Darkness Napisano 9 Grudnia 2012 Ta odpowiedź cieszy się zainteresowaniem. Udostępnij Napisano 9 Grudnia 2012 (edytowane) Szukałam jakiegoś wątku o ziołach niestety nic nie znalazłam więc pomyślałam że owy watek będzie dobrym pomysłem. Proponuje zamieszczać tu nazwy zioła i ich użyteczność leczniczą jak i magiczną Imbir jest jedną z tych roślin, bez których wiele narodów nie wyobraża sobie życia. Dla każdego Azjaty to podstawowy dodatek do potraw i bardzo skuteczne lekarstwo na przeziębienie (herbata z imbirem), mdłości (napar z imbiru) czy bóle miesiączkowe (plastry korzenia imbiru) Przyprawa ta do niedawna kojarzyła nam się z piwem i ciasteczkami z amerykańskich filmów. W polskiej kuchni, w sproszkowanej postaci, dodawała smaku jedynie flakom, pasztetowi z zająca i piernikowi. Od kiedy świeży korzeń imbiru jest coraz tańszy i łatwo go kupić nawet na bazarze, wszyscy możemy korzystać z jego właściwości. Dlaczego imbir jest zdrowy Intensywny aromat imbiru, ze świeżą, trochę słodką, a trochę drzewną nutą to zasługa zingiberolu - składnika olejku eterycznego. Natomiast substancje żywicowe m.in. gingerol i zinferon, odpowiadają za palący, lekko gorzki smak. Wszystkie te substacje mają lecznicze właściwości. Dzięki nim imbir m.in.: Ułatwia trawienie. Olejek zawarty w kłączu pobudza wydzielanie śliny i soku żołądkowego, działa żółciopędnie i rozkurczowo, leczy wzdęcia. Łagodzi mdłości (jest składnikiem leków przeciw chorobie lokomocyjnej), przeciwdziała wymiotom po narkozie i chemioterapii. Wzmaga apetyt. Zmniejsza agregację (zlepianie) płytek krwi, chroni więc przed tworzeniem się zakrzepów. Jest niezbędnym dodatkiem do menu osób z podwyższonym cholesterolem. Łagodzi bóle miesiączkowe. Warto też dodawać go do jedzenia, gdy tylko zauważymy pierwsze oznaki PMS. Leczy przeziębienia i przynosi ulgę chorym stawom, bo jest bogaty w substancje przeciwzapalne. Wchodzi w skład niektórych maści i plastrów rozgrzewających. Podczas masażu kilka kropli olejku imbirowego przynosi ulgę obolałym mięśniom. Leczy migreny - regularnie stosowany zmniejsza częstość i ilość ataków, łagodzi też towarzyszące im mdłości. Działa przeciwobrzękowo, bo zawarty w nim olejek eteryczny ma działanie moczopędne. Dba o jamę ustną. Ma działanie odkażające i odświeżające, pozostawia miły zapach w ustach. Leczy infekcje, pobudza wydzielanie śluzu. Warto płukać nim bolące gardło (do szklanki bardzo ciepłej wody wsypać 2 łyżeczki sproszkowanego imbiru). Zwiększa koncentrację i wydajność umysłową, bo poprawia ukrwienie mózgu. Odrobina sproszkowanego imbiru dodana do kawy, niweluje jej szkodliwe właściwości. Polepsza krążenie krwi, wspaniale rozgrzewa cały organizm. W medycynie chińskiej uchodzi za “gorący", powodujący ogień w ciele. Pobudza też organy płciowe. Tam, gdzie rośnie, czyli w tropikalnej Azji, używa się go jako afrodyzjak. W tropikalnej Azji imbir uprawia się od ponad 3000 lat, chociaż jego pochodzenie jest nieznane. Imbiru używano na Bliskim Wschodzie i w południowej Europie na długo przed Rzymianami. Portugalczycy przywieźli go do Afryki, Hiszpanie do Indii Zachodnich. To jedna z najstarszych roślin uprawnych. Komu nie wolno jeść imbiru Imbir to bardzo ostra przyprawa, mająca drażniące działanie. Unikaj imbiru, jeśli jesteś w ciąży lub karmisz, chorujesz na przewlekłą chorobę przewodu pokarmowego, np. wrzody żołądka lub dwunastnicy, cierpisz na refluks żołądkowy. Imbir w kuchni Popularny w Polsce suszony mielony imbir różni się smakiem od świeżego i nie można go używać wymiennie. Surowy imbir dodaje świeżości i pikantności owocom morza, polepsza smak mdłych potraw i tłustych mięs, np. kaczki czy wieprzowiny. Mielony najlepiej nadaje się do potraw słodkich, np. herbatników, ciast, sałatek owocowych. Pasuje też doskonale do pieczonych jabłek. Imbir surowy zawsze trzeba obrać, a najlepiej zeskrobać nożem skórkę tylko z kawałka, którego będziemy używać. W żadnej potrawie nie powinno się go łączyć z ziołami, bo te kłócą się z jego aromatem. Świetnie za to komponuje się z przyprawami korzennymi: zielem angielskim, liściem laurowym, goździkami, gałką muszkatołową i pieprzem. Uwaga: świeży najlepiej trzymać w lodówce, owinięty papierowymi ręcznikami i w plastikowych torebkach przetrwa kilka tygodni. Imbiru w proszku nie kupujemy na zapas, bo zwietrzeje. Małe opakowanie trzymamy w ciemnym i suchym miejscu. Imbir marynowany po otwarciu schowajmy w lodówce. Kandyzowany - w słoiczku, w chłodnym i ciemnym miejscu. Imbir dla urody Olejek imbirowy stosuje się w preparatach wyszczuplająco-modelujących, bo pobudza krążenie i przyspiesza spalanie tłuszczu, walczy z cellulitem. Pełen świeżości i egzotyki zapach imbirowy jest bazą wielu perfum. Imbirowa nuta często współgra z innymi przyprawami (pieprzem, kardamonem) i dodaje "mocy" męskim kosmetykom. Rodzaje imbiru W Polsce można kupić korzeń imbiru w całości i sproszkowany. W sklepach z orientalną żywnością dostępny jest imbir kandyzowany i marynowany - różowy i biały - który maczany w sosie sojowym jest dodatkiem np. do sushi. Warto poszukać aromatycznych cukierków i ciasteczek imbirowych. Na półkach sklepów z alkoholem znajdziemy wódkę i piwo imbirowe. Tego ostatniego nie mylmy jednak z “ginger ale”, popularnym napojem gazowanym stworzonym w Irlandii, u nas częściej występującym pod nazwą “canada dry". Na straganach w Chinach i Hongkongu oferowany jest imbir konserwowany - miękkie korzenia zatopione w zalewie z cukru. Źródło: internet Działanie lecznicze: Imbir jest silnym odkażalnikiem i antyseptykiem, pobudza wydzielanie soków trawiennych i żółci, przyspiesza procesy detoksykacji w wątrobie, poprawia krążenie skórne, mózgowe, wieńcowe oraz krążenie w kończynach. Przenika do potu i łoju działając odkażająco na gruczoły łojowe, ekrynowe i apokrynowe. Imbir działa silnie przeciwbakteryjnie, przeciwgrzybiczo, przeciwpierwotniakowo, przeciwroztoczowo, przeciwzapalnie, przeciwłojotokowo i pojędrniająco na skórę oraz błony śluzowe. Wcierany w skórę działa rozgrzewająco, przeciwwysiękowo i przeciwbólowo. Pomocny jest w leczeniu troficznych chorób skóry (związanych z zaburzeniami odżywczymi skóry), chorób wirusowych, grzybiczych i bakteryjnych. Warto wcierać go w skórę przy przeziębieniach, zmarznięciu, zimnicy kończyn, blednicy i reumatyzmie. Jest skuteczny w leczeniu trądzików, zwłaszcza w połączeniu np. z olejkiem dziurawcowym, arnikowym, nagietkowym czy kminkowym. Zapobiega wypadaniu włosów, łupieżowi, wspomaga leczenie łuszczycy. Jest znakomity do leczenia stanów zapalnych i ropnych skóry owłosionej. Ponadto może być stosowany do leczenia skaleczeń, otarć, obrzęków (np. po urazie mechanicznym), wyprysków i owrzodzeń w obrębie narządów płciowych. Imbir zmniejsza ból zapalny w takim samym stopniu, jak aspiryna, ibuprofen, czy inny niesterydowy lek przeciwzapalny, przy tym nie mając działań ubocznych. Imbir działa w ten sposób, ponieważ blokuje częściowo enzymy COX-2. Enzym cyklooksygenaza – COX, jest odpowiedzialny między innymi za powstawanie stanów zapalnych, a więc za to, że człowiek gorączkuje, odczuwa bóle itd. Od kilku lat wiadomo, że enzym ten istnieje w dwóch odmianach. Jedna z nich, COX-1, występuje w komórkach na stałe i jest niezbędna m.in. do poprawnego funkcjonowania żołądka i nerek. Chroni śluzówkę żołądka przed uszkodzeniami wywołanymi przez kwas solny i enzymy trawienne. Druga forma cyklooksygenaza, nazwana jest przez naukowców COX-2, odpowiada za ból, i inne objawy stanów zapalnych. Produkcja COX-2 uruchamiana jest jedynie w odpowiedzi na czynnik powodujący zapalenie. W zdrowych komórkach enzym ten nie występuje. Nie jest potrzebny. Preparaty z imbiru skutecznie i bez działań ubocznych, blokują enzymy COX-2. Może zadziwić nas fakt, że setki lat temu, aby oddalić sztorm od statku, marynarze żuli kłącza imbiru, a przeżutą masę wypluwali w kierunku nadchodzącej burzy. Rzekomo, to bardzo pomagało. Tak przynajmniej twierdzili żeglarze mórz Pacyfiku. Wyspiarze rejonu Indii i Pacyfiku, wiedzieli, co robić w opresjach morskich. Zupełnie inne zastosowanie dla imbiru znaleźli Chińczycy. Umieszczali imbir w grobach, jako pokarm dla zmarłych. ( Brak jednak danych, czy faktycznie zmarli konsumowali to kłącze!!!). Korzenie Imbiru hodowane są w celu przyciągania pieniędzy, a sproszkowaną rośliną posypuje się pieniądze, jak też kieszenie by przyciągnąć pieniądze. Imbir stosuje się także w czarach zapewniających odniesienie sukcesu lub dla lepszego powodzenia magicznego sukcesu przedsięwzięć. Jedzenie imbiru przed wykonywaniem czaru nadaje im większa moc. Edytowane 20 Października 2016 przez Ismer połączenie postów. 3 4 3 2 Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Administrator Ta odpowiedź cieszy się zainteresowaniem. Ismer Napisano 13 Listopada 2018 Administrator Ta odpowiedź cieszy się zainteresowaniem. Udostępnij Napisano 13 Listopada 2018 Imbir lekarski – Zingiber officinale Roscoe (Zingiberaceae) dostarcza cenny surowiec leczniczy – kłącze imbiru – Rhizoma Zingiberis. Kłącze imbiru zawiera olejek eteryczny (1,5-3,3%) bogaty w alkohol – zingiberol C15H25OH, weglowodór zingiberen C15H24, citreol, bisabolen, borneol, citral, cineol i kamfen. W kłączu są również fenyloalkany – gingerol. w ilości do 1,5% i szogaole (shoagol). Gingerol nadaje ostry smak surowcowi. Szogaole i gingerole wywierają działanie przeciwwymiotne, co zostało wykorzystane w lecznictwie. Ponadto hamują one syntezę leukotrienów, cyklooksygenazę I i II (COX-I, COX-II) silniej niż indometacyna. Należą również do inhibitorów lipooksygenazy (5-LO). Wyciągi z imbiru stosowane doustnie przez dłuższy czas (ponad 3 miesiące) zmniejszają dolegliwości bólowe, obrzęk i wysięk w przebiegu chorób reumatycznych. Zmniejszają także dolegliwości ze strony układu pokarmowego typu wzdęcia, zaburzenia trawienne, zaparcia, nudności. Zwiększają ruchomość stawów, poprawiają samopoczucie. Pobudzają krążenie krwi. Łagodzą objawy alergiczne. Od dawna znane są również właściwości przeciwbakteryjne, przeciwpasożytnicze i przeciwwirusowe wodnych i wodno - alkoholowych wyciągów z kłączy imbiru. Fitoncydy imbiru hamują rozwój rhinowirusów, Escherichia coli, Proteus vulgaris, Vibrio cholerae, Salmonella typhimurium, Staphylococcus aureus, Streptococcus viridans, wielu pierwotniaków i bezkręgowców pasożytniczych (wiciowce, pełzaki, płazińce, nicienie). Imbir można zażywać w wielu formach: Nalewka imbirowa – Tinctura Zingiberis: 1 część zmielonych kłączy na 5 części alkoholu 40-60%; macerować 7 dni, przefiltrować. Zażywać 3 razy dz. po 5 ml przed jedzeniem. Ponadto stosować do nacierania przy bólach nerwów, mięśni, stawów, przeziębieniach. Spirytus imbirowy – Spiritus Zingiberis: 1 część sproszkowanego imbiru zalać 5 cz. spirytusu salicylowego lub spirytusu czystego 70%. Wytrawiać 7 dni w szczelnym słoju. Przefiltrować. Stosować do wcierania w obolałe i opuchnięte nogi, w bolące stawy, ponadto wcierać przy mięśniobólach i nerwobólach. Opryszczki, owrzodzenia, pleśniawki pędzlować 4 razy dziennie. Proszek imbirowy – Pulvis Zingiberis – pół łyżeczki proszku na miodzie 3-4 razy dziennie. Komisja E zaleca dawki 2-4 g dziennie. Składnik tabletek i kapsułek przeciwwymiotnych i przeciwreumatycznych, np. Zingibir – tabl. Zingerek – kaps., Herbi-Kin, Avioplant – kaps., Lokomotiv – kaps. Ekstrakt imbirowy gęsty – Extractum Zingiberis fluidum: 600-1200 mg 3 razy dziennie. Ekstrakt imbirowy suchy – Extractum Zingiberis siccum: 500-600 mg 2 razy dziennie w chorobach reumatycznych, 250-300 mg, co 3-4 godziny jako środek przeciwwymiotny. Składnik tabletek i kapsułek przeciwreumatycznych. Odwar z korzenia – Decoctum Zingiberis – 1 łyżka proszku imbirowego na szklankę wody; gotować 5 minut; odstawić na 30 minut; przecedzić; uzupełnić brakująca ilość wody (wodą uzupełniającą przepłukać masę roślinną odcedzoną. Pić 4 razy dz. po 50 ml. Do nosa dawkować 3-6 razy dziennie za pomocą spryskiwacza lub kroplomierza (3-4 krople) w nieżycie i stanach zapalnych. Podobnie sporządza i dawkuje się napar imbirowy. Z uwagi jednak na krótszy czas obróbki termicznej i tym samym mniejszy stopień sterylizacji nie zalecam stosowanie naparu do jamy nosowej. W nowoczesnych formach leków i suplementów (np. Zinaxin rebuild – kaps.) wyciąg suchy z imbiru, jak i proszek imbirowy często jest łączony z glukozoaminą oraz chondroityną. Ekstrakt z imbiru stanowi składnik żeli, maści i kremów do użytku zewnętrznego, zalecanych w leczeniu stanów zapalnych nerwów i mięśni oraz chorób reumatycznych. Współczesne preparaty do użytku zewnętrznego, obok ekstraktu imbirowego, zawierają dodatkowo w składzie środki wspomagające, np. olejki eteryczne, glukozoaminę, chondroitynę, mentol, kamforę, salicylan metylu, eugenol, octan etylu, np. Zinaxin – żel. źródło: dr. H.Różański 2 11 Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Moderators Ta odpowiedź cieszy się zainteresowaniem. Ejbert Napisano 23 Listopada 2018 Moderators Ta odpowiedź cieszy się zainteresowaniem. Udostępnij Napisano 23 Listopada 2018 Imbir i ja polecam - to jest świetny środek rozgrzewający i antyprzeziębieniowy. W sumie nie przepadam za nim, ale coś mnie w tym roku do niego przyciągnęło; otóż kupiła go moja małżonka, w celu używania jako dodatku do herbaty. Pewnego dnia przyciągnął mnie jego zapach, na który nie zwracałem uwagi do tej pory, też sobie zaparzyłem w herbacie i spodobało mi się to Rozgrzewa na pewno, ale jak zacząłem to stestuję do końca i jeśli będą wyniki, jakich oczekuję to się potem jeszcze wpiszę. Ale jak każdego środka ostrego, tak i imbiru nie powinny nadużywać osoby mające problemy z układem trawiennym, typu nadżery czy wrzody. 7 4 3 Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Rekomendowane odpowiedzi
Dołącz do dyskusji
Możesz dodać zawartość już teraz a zarejestrować się później. Jeśli posiadasz już konto, zaloguj się aby dodać zawartość za jego pomocą.
Uwaga: Twój wpis zanim będzie widoczny, będzie wymagał zatwierdzenia moderatora.