Huna - magia i religia w jednym

[Ejbert]

Tekst wklejam w takiej postaci, jak go ktoś zredagował. Widać, że jest subiektywny (autor nie szczędzi własnych opinii i wyraża je w sposób prostacki, nie sądzę też, by był Kahuną i posiadł kahuńskie wtajemniczenie), jednak zawiera ważną, moim zdaniem, opinię o  magii danego kręgu, której nie powinno praktykować się w oderwaniu od bóstw, które są jej integralną częścią.

 

Huna – nazwa rozpropagowana przez Maxa Freedom Longa (1890-1971), amerykańskiego przedsiębiorcę zajmującego się teozofią, ezoteryką, okultyzmem i magią, nadana opracowanej przez niego wersji dawnych wierzeń hawajskich Kahunów. Max Freedom Long podczas pracy w jednej z hawajskich szkół, przez przypadek, zetknął się z miejscowymi praktykami szamańskimi i magicznymi czyli z duchową tradycją polinezyjską. Następnie w celu bliższego ich poznania spędził znaczną część życia na poszukiwaniach specyficznego języka owej wiedzy szamańskiej i magicznej. W 1945 ufundował "Huna Fellowship", a od roku 1948 opublikował serię książek na ten temat. Opisuje w nich wiele przypadków praktycznego wykorzystania Huny jak i pokazuje w jaki sposób można się nauczyć poznanej przez niego części szamańsko-magicznych praktyk.

Następcą Maxa Longa i jednocześnie jego prawowitym sukcesorem był jedynie profesor Otha Wingo.

Wspominany często Serge Kahili King w 1973 utworzył jednak nową organizację o nazwie "One Order of Huna International". Był również autorem kilku książek na temat Huny. Serge Kahili King ma licznych naśladowców, którzy publikują książki, organizują seminaria, szkolenia, oraz rzekomą pomoc duchową i medyczną.

Serge King podobnie jak i Max Long oraz większość ich zwolenników, nie są etnicznymi Hawajczykami i w rzeczywistości mają nie wiele wspólnego z Huną i Kahunami. Działalność Serge Kahili Kinga zrobiła z Huny przemysł dochodowy typu New Age, stąd przez działalność Serge Kahili Kinga zaczęto Hunę przypisywać do ruchów New Age, co nie jest prawdą, gdyż nie powstała na fali New Age.

Katoliccy antropolodzy, historycy i eksperci kultury polinezyjskiej zaliczają zwykle Hunę do nowych ruchów spirytualistyczno-religijnych, które stały się modne na fali New Age, jednakże Huna istniała na Hawajach od setek lat, a także przetrwała ponad dwa stulecia katolickiej okupacji, terroru i satanistycznej inkwizycji.

Wiele ludzi uznaję Hunę za podstawę, najstarszą religię, której elementy można znaleźć we wszystkich religiach świata.

Mimo tego Max Freedom Long jak również Serge Kahili King nie uważali Huny za religię, co zasadniczo jest poważnym błędem, gdyż Huna to system szamańskich praktyk oraz nauk duchowo-religijnych.

Nie uważali jej również za ruch w New Age, gdyż Max Freedom Long jako człowiek starszego pokolenia trzymał się z dala od pseudo duchowości fali New Age aż do swojej śmierci w 1971 roku.

Huna traktowana była przez nich raczej jako sposób życia (bycia) oraz obiekt badań, który na ile można się poznaje. W ramach Huny istnieje rodzaj systemu opisowej psychologii człowieka, który przypomina psychoanalizę, jednak ten aspekt nauk został uwypuklony przez Maxa Freedoma Longa, a w oryginalnej Hunie nie jest on zbyt istotny.

Zgodnie z ich założeniami człowiek składa się z Ku czy Unihipili (serce, ciało, podświadomość), Lono czy Uhane (umysł lub świadomość) i Kane lub Aumakua (duch lub Nadświadomość), a Huna uczy człowieka jak zachować harmonię między nimi.

Kahuni używali szamańskiej magii do widzenia na odległość, uzdrawiania, chodzenia po ogniu i lawie, wskrzeszania zmarłych, przewidywania i zmieniania przyszłości, jeżeli była zła, czytania w myślach, kontrolowania pogody i zwierząt, itp.

"Huna" w języku hawajskim znaczy "tajemnica" i jakoś dziwnie jest zbieżna w nazwie i zasadach z praktykami i naukami indyjskiego plemienia mającego tę samą nazwę. Zgodnie z opinią niektórych antropologów, głównie katolickich specjalistów od kultury hawajskiej, słowo to nie było przez samych etnicznych Hawajczyków używane jako nazwa ich religii. Wywodzi się ono jednak od słowa "Kahuna", którym Hawajczycy określali osoby posiadające znajomość jakiejś ważnej "tajemnicy".

Słowo Kahuna oznacza kapłana-szamana i przewodnika duchowego, strażnika tajemnicy ("ka" – strażnik, "huna" – tajemnica). Do osób nazywanych "Kahuna" zaliczano znachorów, czarowników, osoby duchowne, sędziów, a nawet budowniczych łodzi, gdyż według dawnych Hawajczyków do wykonywania pewnych czynności należało posiadać umiejętność gromadzenia i kierowania pewną "mocą duchową" czy "psychiczną" określaną jako mana.

Według Maxa Longa mana to tylko energia życiowa, podobna do energii określanej w Chinach jako qi, ale mana ma szerszy kontekst wedle wiedzy Kahunów.

Max Freedom Long (1890-1971) jest odkrywcą Huny dla współczesnego człowieka. Całe swoje życie poświęcił odkrywaniu tajemnicy. Prof. dr E. Otha Wingo jest profesorem mitologii i języków an­tycznych uniwersytetu, nauczycielem Huny i kierownikiem Huna-Research, Inc., w Missouri, w USA. Organizacja ta jest światowym centrum Huny wedle odkryć i interpretacji Maxa Longa. Max Freedom Long, genialny badacz na­uki Huny oraz autor najważniejszych książek na ten temat, osobiście wyznaczył Othę Wingo na swego następcę. Po śmierci Maxa Longa w 1971 roku, prof. Otha Wingo po mistrzowsku i z niezwykłą precyzją przeobraził i roz­budował dziedzictwo na temat Huny. Max Freedom Long zmarł w 1971 roku, a organizacja Huny została przeniesiona do Cape Girardeau (Missouri) i ulokowana na parterze domu profesora Otha Wingo, gdzie pozostała przez czternaście lat do momentu, gdy w 1985 roku został kupiony nowy budynek centrali Huny.

Trzeba jasno powiedzieć, że autentyczna HUNA praktykowana na Hawajach przez autentycznych tamtejszych Kahunów jest często mylona z propagowanymi w różnych krajach, w tym także w Polsce, psychotronicznymi i radiestezyjnymi wymysłami różnych lokalnych klubowych liderów. Wiedza Maxa Longa nie była pełna, a jedynie fragmentaryczna, a dzisiaj można się próbować uczyć Huny na Hawajach od wielu działających tam autentycznych Kahunów, chociaż wcale nie są oni chętni do wyjawiania sekretów Huny białym najeźdźcom ani przypadkowym turystom. Huna i polinezyjski szamanizm czy jak kto woli magiczno-szamańska religia tradycyjnych polinezyjczyków to jedno i to samo. Hawajczycy żyli i żyją holistycznie i nie miewają głupich pomysłów oddzielania wiedzy tajemnej, magii czy ezoteryzmu od religii, kultury czy obrzędów.

Wszyscy psychotronicy i parapsychologiczni psychicy, którzy w swym zaciętym nawiedzeniu oddzielają Hunę od hawajskiej kultury czy polinezyjskiej szamańsko-magicznej religii są w wielkim błędzie wynikłym z niezrozumienia podstawowej zasady jedności wszystkiego, chociaż często na holizm, holistykę i jedność się powołują, ale niestety, podobnie jak Max Freedom Long popełniają błędy oddzielania się od bóstw, tradycji kultowych czy zwyczajów ludowych filozofii Huny.

Podstawą systemu propagowanego pod nazwą Huna jest praca kultowa z czterema hawajskimi, a szerzej polinezyjskimi bóstwami znanymi jako Ku, Kana, Lono i Kanaloa. Istnieje też praktyka z pięcioma bóstwami pięciu żywiołów, co należy do podstaw w dziedzinie gromadzenia siły, mocy duchowej i energii witalnej czyli many.

Max Freedom Long strasznie pomylił się w interpretacji terminu `Aumakua, który nie oznacza żadnej Wyższej Jaźni ani Nadświadomości, ale za to oznacza Duchy Przodków, patriarchów i przodków rodu, duchy, które funkcjonują jako opiekunowie i wspomożyciele czy sprzymierzeńcy rodziny oraz samego Kahuny personalnie. Inaczej, `Aumakua to dusze osób zmarłych, które same w poprzednich pokoleniach praktykowały Hunę i komunikują się poprzez sny i znaki. Bez tego istotnego elementu nie ma możliwości praktykowania podstawowych ćwiczeń z zakresu Huny. Kandydatów na uczniów w systemie Huna rozpoznaje się między innymi po tym, że mają w zaświecie odpowiednio silnych przodków do pomocy w magicznych praktykach tego szamańskiego systemu opartego na polinezyjskich bogach i boginiach.

Bez głębokiego związku z pominiętymi przez Maxa Freedoma Longa i jego naśladowców AKUA czyli Bóstwach, Bogach i Boginiach, nie mowy o tym, żeby człowiek miał podstawy do określenia się jako praktyk Hyny czy uczeń Kahunów.

Huna to w istotny sposób szamańsko-magiczna pradawna religia Polinezji, a nie jakiś system psychoanalizy z Hawajów.

Max Freedom Long i jego naśladowcy jak Otha Wingo czy już Newage'owy Serge Kahili King, chociaż dużo zrobili dla spopularyzowania pewnych idei wziętych z systemu Huna, to jednak pominęli całkowicie owe Wyższe Jaźnie zwane Akua czyli Bóstwami Nieba, a także pominęli całą istotną szamańską pracę w sprzymierzeniu z duchami przodków czyli z Poe `Aumakua. Oparli się w sumie o niższe duchy Unihipili, które sama Huna bardziej kojarzy z tym, co na zachodzie nazywa się czarną magią, czarnoksięstwem lub w najlepszym razie spirytyzmem.

Unihipili bowiem, to niższe siły w postaci niższych rodzajów duchów włącznie z wszelkiej maści demonami. Max Freedom Long chciał dobrze, ale wyszło źle, chociaż Unihipili trzeba opanować na tyle, aby złe duchy i demony nie przeszkadzały Kahunie w poczynaniach. Wyszła psychologia sięgania do niskich i prymitywnych duchów i jednoczenie się w sumie z niczym pod hasłem `Aumakua.

Naiwni parapsychologiczni dyletanci myślą, że to biała magia czy rozwój duchowy, myślą, że jak pominą Dobre Hawajskie Bóstwa, to Huna nie będzie religią, a tymczasem wpakowali się w gówniany system czarnej magii, trochę kiepski, bo w wersji Maxa Longa czy Otha Wingo niedopracowany, ale tak zresztą ładują się w ciemności wszyscy, co odrzucają Bogów i Boginie, Bóstwa Nieba, nieodzowne dla wszelkiego uduchowienia, białej magii czy dobrej drogi prowadzącej ku światłu. Tymczasem prawdziwi Kahuni czczą Bóstwa Nieba, a co więcej z owymi Akua silnie współpracują, gdyż tylko one są źródłem najwyższej mocy i potęgi znanej jako Mana Loa!

Czarnomagiczne zniewolenie widać często u zainteresowancych wykorzystywaniem magii dla swoich celów parapsychologów, którzy jako jeden z objawów opętania wykazują chorobliwą awersję do wszelkich Bóstw (Akua) czyli do bogów i bogiń nieba, a także wykazują awersję do autentycznej nauki u Kahunów, którzy są kapłanami i magami, nauczycielami i przewodnikami duchowymi obdarzonymi mocą Bożą. W wypadku polskich psychotroników i psychików przejawia się to głównie w niechęci do uczenia się od autorytetów zwykle nazywanych terminem guru oraz w niechęci do szamańskich bogów i bogiń oraz religii polinezyjskiej czy jakiejkolwiek innej. Unihipili - duchy o niskich wibracjach owładnęły jak widać wielu zachodnich w tym polskich psychików, bo takie są tego opętania wedle Huny z Hawajów widome oznaki.

Ludzie z Zachodu w tym z Polski, chociaż niby zainteresowani Huną, zachowują się trochę jak nieprzytomni z przepicia i nadmiaru nielegalnego seksu agencyjnego, gdyż trudno im przyjąć do wiadomości, że prawdziwi Kahuni na Hawajach działają w ramach jednej społeczności kahuńskiej, spotykają się raz w roku wszyscy razem, praktykują razem dawne obrzędy, badają kandydatów na uczniów oraz dokonują inicjacyjnych wtajemniczeń przyjętych uczniów.

Okazją do tych spotkań jest doroczne święto MaKahiki związane z misteryjnym bóstwem Lono, kiedy to Kahuni obwożą po wszystkich wyspach i ich ważniejszych sanktuariach, specjalnie zrobiony wizerunek bóstwa Lono, co trwa aż cztery zimowe miesiące, począwszy od końca października lub początku listopada, zaraz po pierwszym wieczornym wschodzie Plejad.

Kto nie był na takiej wycieczce, nawet jak pobłogosławiła go babcia lub mamusia Kahunka czy wujek Kahuna, na pewno nie został przyjęty do hawajskiej społeczności Kahunów, którzy znają się wszyscy, a także wspólnie praktykują raz do roku.

Z powodu czytania książek Maxa Freedoma Longa czy Otha Wingo nie zostaje się Kahuną, podobnie jak z powodu uczestnictwa w programach Serge Kahili Kinga, który jak twierdzą Hawajscy Kahuni, sam Kahuną nie jest, gdyż nie należy w żaden sposób do społeczności Hawajskich Kahunów, tylko działa w biznesie rozrywkowym New Age.

 

żródło: Huna