Regresja

[McPhee]

To ja też od pani Ady wrzucam ciekawą rozmowę z p. Izabelą Konwińską, która jest terapeutką regresywną. Może komuś ta forma terapii będzie przydatna, ale proszę pamiętać, że tak jak i wszędzie - tu także trzeba rozważnie wybrać terapeutę, nie kierować się ogłoszeniami w których pełno jest ochów i achów, ale nie ma adresu, cennika i wiarygodnych opinii. Żeby coś umieć i być skutecznym trzeba się uczyć (powinien być dyplom ukończenia szkoły, certyfikat) i praktykować.

 

Temat regresji do poprzednich wcieleń pojawił się na blogu kilka razy i wzbudził spore zainteresowanie, postanowiłam zatem zaprosić do rozmowy specjalistę w tej dziedzinie.

Moją rozmówczynią jest Izabela Konwińska, absolwentka brytyjskiej Past Life Regression Academy, członek międzynarodowego Spiritual Regression Therapy Association, certyfikowana terapeutka regresywna.

Przypomnijmy, że terapia regresywna odnosi się nie tylko do wspomnień z obecnego życia, ale obejmuje swoim zasięgiem również poprzednie wcielenia.

W myśl zasady, że dusza ludzka (świadomość) stanowi sumę wszystkich doświadczeń i nabytej wiedzy, terapia obejmuje swoim zasięgiem nieprzepracowane traumy, sięgające daleko w głąb indywidualnej historii każdego człowieka.

Informacje gromadzone przez lata mogą mieć ogromny wpływ na nasze „Tu i teraz”. Kiedy nabyta wiedza przyśpiesza rozwój w obecnym życiu, a bagaż wspomnień nastraja nas optymistycznie wobec przyszłości, możemy mówić o sukcesie. Bywa jednak odwrotnie. Mimo powodzenia, szeroko pojętej pomyślności w działaniach nie potrafimy cieszyć się tym co mamy. Względnie strachy, fobie, nerwice natręctw skutecznie odbierają nam siły by cieszyć się życiem. Może też się zdarzyć, że logicznie niewytłumaczalna niechęć, obsesyjne zwalczanie konkretnych ludzi lub idei ma swoje źródło w urazach doznanych wieki temu.

Terapeuci regresyjni, uważają, że nasze ciało, umysł, emocje i duch są zasadniczo ze sobą powiązane.  W swojej pracy koncentrują się na uzyskaniu dostępu do wspomnień z przeszłości, bezpośrednio związanych z aktualnymi wyzwaniami. Starają się je zrozumieć, przekształcić i leczyć.

 

BD: Pani Izabelo, proszę przybliżyć istotę terapii regresyjnej i wskazać najistotniejsze, pani zdaniem aspekty, wyróżniające ją wśród innych metod pracy z pacjentem.

Izabela Konwińska: W tej metodzie, chodzi przede wszystkim o dotarcie bezpośrednio do podświadomości. Nie prowadzimy odgórnej diagnostyki, raczej podążamy za konkretnym problemem. W stanie głębokiej relaksacji cofamy się do źródła i tam przepracowujemy dane zagadnienie. Każda trauma pozostawia nas w stanie wewnętrznego kryzysu, którym można zarządzać. Czasami rozwiązujemy go już na pierwszej sesji, a czasami stopniowo łagodzimy symptomy.

BD: Czy osoba, zgłaszająca się do pani, musi wierzyć w ideę reinkarnacji, aby skorzystać z terapii?

IK: Wbrew pozorom nie ma takiej potrzeby. Po pierwsze dlatego, że regresja może dotyczyć jedynie obecnego życia, w którym problemy nagromadziły się w okresie dzieciństwa. Dodam, że wydarzenia te są bardzo często lekceważone, a większym stopniu wpływają na nasze życie niż zazwyczaj zdajemy sobie sprawę. Po drugie, pacjenci, którzy nie wierzą w wędrówkę duszy, tłumaczą sobie napływające obrazy, jako komunikat płynący z podświadomości, a nie faktyczne wydarzenia historyczne. Po prostu uważają, że podświadomość, posługuje się językiem obrazów, wymową scen, sytuacji w taki sposób, aby najlepiej odzwierciedlić sedno sprawy. Są też osoby przekonane, że dostrajają się do wiedzy Wszechświata i poprzez doświadczenia innych osób, widzą swoją obecną sytuację.

BD: Z jakimi problemami ma pani do czynienie najczęściej?

IK: Podzieliłabym pacjentów na dwie kategorie:

Pierwsza: pacjenci z problemami bólowymi i ogólnie dolegliwościami, które nie poddają się diagnozie medycznej i z tego powodu są praktycznie nieuleczalne. Medycyna szuka symptomów fizycznych, jak chociażby stany zapalne lub zmiany zwyrodnieniowe. Jeśli ich nie znajduje, lekarz zaczyna (w najgorszym razie) podejrzewać pacjenta o hipochondrię lub (w najlepszym przypadku) sugeruje problemy psychiczne.

Ci pacjenci, mają traumę niejako zamrożoną w ciele fizycznym. Stąd w mojej praktyce korzystam również z sekwencji pracy z ciałem. W stanie głębokiej relaksacji staramy się odreagować konkretne przeżycie i poprzez wizualizację, dotyk itp. techniki uwolnić ciało od bólu.

Druga grupa: pacjenci z problemami na poziomi psychicznym. Chodzi tu o lęki, fobie, wszelkie wyzwania emocjonalne, które trzymają człowieka w miejscu, a nawet ciągną w dół. Mam tu również na myśli pewne wzorce, powtarzające się w naszym życiu. Przyciąganie, tego samego typu osób lub podobnych sytuacji. Niby, na poziomie świadomym wiemy, że ten ktoś nie jest odpowiednim dla nas partnerem, ale brniemy po raz enty w układ stanowiący kalkę poprzedniego, zakończonego kompletnym fiaskiem.

Mimo, że bardzo się staramy, działamy i dajemy z siebie wszystko, zmiany na lepsze nie nadchodzą, a nasze życie zaczyna przypominać szaleńczy bieg chomika w kołowrotku. To również wynik ograniczeń nabytych we wcześniejszych żywotach.

BD: Czy mogłabym prosić o podanie przykładów, które w sposób przejrzysty ukazują mechanizm, o którym mówimy?

IK: Przytoczę trzy w miarę „przejrzyste” przypadki regresji do przeszłego wcielenia:

– klient, który bał się przemawiać publicznie – przyczyną było wcielenie, w którym został publicznie upokorzony i stracony przez przeciwną opcję polityczną,

– klientka, która kompulsywnie myła ręce – cofnęła się do okresu I Wojny Światowej, była wtedy salową w szpitalu polowym, prała prześcieradła, godzinami patrzyła na brudną wodę, swoje ręce w niej zanurzone i słuchała krzyków rannych,

-klientka, która miała trudną relację z pieniędzmi, odczuwała stres, nawet kiedy musiała wydać niewielkie kwoty na najpotrzebniejsze rzeczy – ten problem miał swoje korzenie w poprzednim wcieleniu, przeżytym w ciele młodego górnika, najstarszego z rodzeństwa.

Po śmierci ojca, na jego barki złożono ciężar utrzymania rodziny i młodzieniec zostaje niejako przymuszony, żeby „robić karierę”, z poczucia obowiązku względem rodziny poświęca osobiste szczęście dla pieniędzy.

BD: Czy można w jakiś sposób wybrać sobie zakres lub rodzaj wcielenia, do którego chcemy powrócić?

IK: Można odbyć sesję z intencją dotarcia do wcielenia, które było dla nas satysfakcjonujące pod wieloma względami. Czasami taka sesja jest pożyteczna w tym kontekście, że oswaja pacjenta z nową formą terapii, odkrywa jej możliwości, przebieg i formę.

BD: Cóż, tak to już w życiu bywa, że aby zapanował porządek, musi na moment powstać jeszcze większy chaos lub przynajmniej zamieszanie. Cofając się możemy dotknąć niezwykle bolesnych momentów i emocji.

IK: Decydując się na tego typu terapię, trzeba mieć świadomość, że dotkniemy trudnych obszarów.

Potrzebna jest pewna wewnętrzna deklaracja: tak, chcę zmiany i jestem gotowy zapłacić za to konieczną cenę. Ta cena to pełne odczucie trudnych emocji, które niejednokrotnie całymi latami wypieraliśmy,  „zamiataliśmy pod dywan”. Wykwalifikowany terapeuta wie jednak, jak sesję poprowadzić i zakończyć w taki sposób, aby była ona zamkniętą całością i aby klient opuścił gabinet ze spokojem w sercu. Każda sesja jest więc pewnym kompletnym krokiem na drodze rozwoju.

BD: Na czym według pani polega wyjątkowość tej terapii?

IK:  Powiedziałabym, że na dwóch  rzeczach. Z praktycznego punktu widzenia – na wyjątkowej skuteczności. Z reguły do przepracowania danego „wątku” czy niechcianego symptomu  wystarcza 3 do 5 sesji.  Drugi element to aspekt duchowy, wyjątkowe doświadczenie głębokiego kontaktu ze swoim wewnętrznym JA.

BD: Czy istnieją ograniczenia do stosowania terapii regresywnej?

IK: W zasadzie pierwszym ograniczeniem jest wiek pacjenta. Tego typu terapii nie zaleca się u osób poniżej szesnastego roku życia, a także w wieku mocno zaawansowanym. Poza tym u pacjentów ze zdiagnozowaną chorobą psychiczną,  przy wysokich dawkach leków psychotropowych.  Przeciwwskazaniem jest także ciąża.

 

BD: Dziękuję za rozmowę.

 

źródło: p. Ada Edelman