Administrator Ta odpowiedź cieszy się zainteresowaniem. Ismer Napisano 4 Kwietnia 2019 Administrator Ta odpowiedź cieszy się zainteresowaniem. Udostępnij Napisano 4 Kwietnia 2019 Do każdej runy (przy dotyczącym jej opisie) podałam treść odpowiadającego jej poematu runicznego, w dwóch lub trzech wersjach tłumaczeń. Generalnie nie zmienia to znaczenia, chodzi o wskazanie, że nie ma jednolitego tekstu, nawet źródłowego - jest kilka obcojęzycznych wersji tych poematów. I w zależności od tego, z której wersji korzystają przekładający ją Polacy powstają drobne różnice. Większe różnice powstają na bazie takich bardziej swobodnych przekładów, jakie spotkać można np. u p. Piaseckej czy u p. Zajczenki i oczywiście przy korzystaniu z translatora googli. No i o ile tłumaczenie ze współczesnego angielskiego sprawia mniej kłopotów osobom dobrze znającym ten język, to o tyle tłumaczenie z języka staroangielskiego (wersja poematu z 1703 r) jest trudnym zadaniem nawet dla lingwistów. Zamieszczone u nas poematy zaczerpnięte są ze strony T. Misterki, z książki B.Tern "Księga Run" oraz z tłumaczenia wg. A. Urbaniaka. Gwoli przypomnienia co zawierają i kiedy powstały poematy runiczne przeklejam tekst z działu "mitologia, Eddy, sagi, historia". Anglosaksoński Poemat Runiczny - Anglo-saxon Runic Poem (29 run) pochodzi pp. z przełomu VIII i IX w. zachowany w rękopisie z X w. w prywatnych zbiorach bibliotecznych angielskiego antykwariusza i bibliofila Roberta Bruce'a Cottona MP (1571 - 1631). Oryginał poematu spłonął w pożarze biblioteki w 1731 r. ale zachowała się wersja spisana przez angielskiego uczonego, paleografa i bibliotekarza Humfreya Wentleya (1672-1726) i wydrukowana przez George'a Hickesa (1642-1715) w 1703 r. w "Linquarum veterum septentrionalium thesaurus grammatico-criticus archćologicus", stanowi ona bazę dla wszelkich aktualnych dociekań i analiz. Wersja ta może różnić się nieco od oryginału; wydawca zaprezentował poemat prozą, dzieląc go na 29 strof i umieszczając po lewej stronie (na marginesie) miedziane ryciny run, tak by czytelnik wiedział, jakiej runy dotyczy dana zwrotka. Ale w pierwotnej wersji pp. nie było tych rycin. Dla 5 run: wen, hćgl, nyd, eoh, ing, podaje różne wersje zapisu, pojawiają się także na dole dokumentu 2 dodatkowe runy cweoro(th) i nienazwana (calc) oraz runy stan i gar. Poemat ten nie prezentuje samych run, ale jest rodzajem zagadki - szarady słownej, z której czytelnik sam powinien odgadnąć znaczenie opisywanej runy. Jednak poemat ten nosi silne wpływy chrześcijańskie i dlatego nie może być traktowany jako całkowicie wiarygodne źródło pierwotnego znaczenia i rozumienia run przez pogańskie plemiona germańskie. Chrześcijaństwo na Wyspach Brytyjskich pojawiło się wcześniej niż w Norwegii, Islandii i Danii; w Brytanii pojawiło się już w II wieku, a do końca VII wieku przyjęło się powszechnie, natomiast w Danii ok. r. 965, na Islandii ok. 1000 r a w Norwegii ok. 1024 r. Ale też futhark anglosaksoński, jako jedyny, zawiera wszystkie runy starszego 24 literowego futharku. Najczęściej, by uzyskać szerszy i bardziej wiarygodny obraz interpretacji run, zestawia się go z poematami norweskim i islandzkim. Czytelnikom w Polsce znana jest najstarsza interpretacja lingwistyczno translatorska (na współczesny j. angielski) poematu w książce "Runic and heroic poems of the old Teutonic peoples" /Bruce Dickins 1915 r/. Później pojawiły się inne tłumaczenia: George Jonesa z 1967 r i Gary'ego Stanfielda z 2012 r. Staronorweski Poemat Runiczny (16 run) został wydrukowany w 1636 r. przez O.Worma. Ta edycja opierała się na manuskrypcie z kopenhaskiej Biblioteki Uniwersyteckiej, który został zniszczony przez pożar w 1728 r, jednak manuskrypt ten został wcześniej skopiowany (przez A.Magnussona i J.Eggertssona). Prawdopodobnie ten poemat spisany został w XIII w. przez norweskiego autora. Ma formę dwuwiersza z metryką i aliteracją, każdy werset ma inne znaczenie i nie jest powiązany z innymi w żaden sposób. Nie wiadomo jakie znaczenie mają te niepołączone ze sobą semantycznie dwuwiersze. Staroislandzki Poemat Runiczny (16 run) datowany jest na XV w. jednak uznawany jest za bardziej tradycyjny niż staronorweski, ze względu na dużą izolację Islandii od wpływów zewnętrznych. Opiera się on na 4 manuskryptach (są tam nieczytelne fragmenty), które znajdują się w duńskiej Bibliotece Narodowej (1 manuskrypt pochodzi z XV w. 2 z XVI w i 1 z XVII w). Trudno o jednolitość tekstu tego poematu, gdyż każdy z manuskryptów ma jakieś indywidualne cechy (znaczenia). Najczęściej korzysta się z wersji Dickensa 1915 r lub R.I.Page'a z 1999 r. Ten poemat składa się z 16 strof uporządkowanych wg kolejności futharku. Każda zwrotka przedstawia 3 kenningi (rodzaj metafory) i nie do końca wiadomo, jakie niosą przesłanie. W każdej strofie znajduje się także krótkie dwuwyrazowe przesłanie, być może jest to rodzaj komentarza; np. Opera niflungr przy runie Naudiz czy Mars tiggi przy Sowilo. Podany jest tekst oryginalny przy jednym z opisów a przy pozostałych jego tłumaczenia. 1 7 Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Rekomendowane odpowiedzi
Dołącz do dyskusji
Możesz dodać zawartość już teraz a zarejestrować się później. Jeśli posiadasz już konto, zaloguj się aby dodać zawartość za jego pomocą.
Uwaga: Twój wpis zanim będzie widoczny, będzie wymagał zatwierdzenia moderatora.