Administrator Ta odpowiedź cieszy się zainteresowaniem. Ismer Napisano 25 Października 2019 Administrator Ta odpowiedź cieszy się zainteresowaniem. Udostępnij Napisano 25 Października 2019 Szafran Surowcem oficjalnym zielarskim i przyprawowym jest znamię słupka – Stigma Croci. W rzeczywistości zbiera się cały słupek i pręciki szafranu siewnego – Crocus sativus L. bowiem panuje deficyt surowca. Jak podaje szwajcarska farmakognozja, aby uzbierać 1 kg surowca trzeba wyskubać 100.000-150.000 kwiatów. Szafran był i nadal jest fałszowany. Najczęściej mieszany jest z krokoszem, wiórkami kurkumy, pręcikami lub fragmentami innych kwiatów, np. maku, nagietka. Znamiona kukurydzy zabarwione barwnikami syntetycznymi i odpowiednio pokrojone również naśladowały szafran, podobnie zresztą jak odpowiednio poszarpane włókienka z drewna sandałowego czerwonego. Dawniej posuwano się nawet do tego, aby wyekstrahowany (zużyty) szafran zabarwić barwnikami anilinowymi i sprzedawać jako świeży. Aby zyskać na masie znamiona moczono w glicerynie lub roztworze cukru.. Szafran dobrej jakości ma specyficzny zapach. Powinien być mało połamany (pokruszony). Barwy pomarańczowej. Smak gorzki, nieco korzenny. W alkoholach i wodzie puszcza barwnik. Jak podaje Farmakopoea Germanica III (1890 r.) na stronie 79 (pod nazwą Crocus – Safran) w rozcieńczeniu 1 część szafranu na 100 000 części wody daje jeszcze złocistą barwę, co świadczy o jakości i sile barwiącej szafranu. W dawnej medycynie szafran wchodził w skład silnych leków, np. Tinctura Opii crocata – Laudanum rozrzedzone Sydenhami. Z szafranu sporządzano nalewkę – Tinctura Croci, syrop – Syrupus Croci i plaster – Emplastrum oxycroceum (obok szafranu zawierał wosk, mirrę, amoniak i inne składniki). Stigmata Croci w XIX wieku było stosowane w medycynie oficjalnej, w leczeniu padaczki, histerii, konwulsji, nerwic wegetatywnych, apoplexis (pęknięcie naczynia krwionośnego w mózgowiu, utrata przytomności, udar). Szafran działa uspokajająco, ale specyficznie. Znosi nerwice wegetatywne, obniża napięcie mięśni szkieletowych i gładkich, uspokaja drżenie i niekontrolowane nadmierne pobudzenie ruchowe. Nie upośledza przy tym procesów psychicznych i koncentracji, wręcz przeciwnie, na wiele osób działa psychostymulująco, poprawia proces zapamiętywania i odtwarzania informacji. Pomaga w koncentracji psychicznej i ruchowej. Znosi objawy depresji i stresu. Pobudza płciowo, dlatego uważany jest za afrodyzjak. Pobudza miesiączkowanie i erekcję, ułatwia i wzmaga skoncentrowanie się na akcie płciowym i fantazjach seksualnych. Wzmaga ukrwienie narządów płciowych. Nasila skurcze macicy, dlatego nie należy podawać szafranu kobietom ciężarnym oraz będącym w czasie miesiączkowania. Działa żółciopędnie, antyseptycznie i pobudza czynności przewodu pokarmowego. Obniża ciśnienie tętnicze krwi, poziom cholesterolu we krwi, hamuje rozwój miażdżycy. Nowe badania dowiodły, że wyciągi z szafranu hamują rozwój komórek nowotworowych. Przedawkowany szafran jest niebezpieczny, wywołuje bowiem zaburzenia wentylacji płuc i akcji serca, wymioty, zawroty i bóle głowy, krwawą biegunkę i krwiomocz. 20 g szafranu może zabić człowieka. Jest to dobry lek, świetna przyprawa, ale w rozsądnych dawkach. Dawki lecznicze szafranu wynoszą 1-1,5 g dziennie, zatem można go stosować np. 0,5 g 3 razy dziennie lub przetwory odpowiednio (nalewka, intrakt). Zalecane dawki wynoszą 1-1,5 g/dzień. Można ją spoć na raz w ciągu dnia, lub rozłożyć na porcje, np. po 500-600 mg 2-3 razy dziennie. Nalewkę zażywać 1-3 razy dziennie po 5 ml, w razie mocnego zdenerwowania i nerwicy – 10 ml. Nalewkę sporządzić zalewając 1 łyżkę szafranu 300 ml alkoholu 40-60%. Po 7 lub kilkunastu dniach nalewkę przecedzić. Napar wodny lub mleczny z szafranu – 1-1,5 g szafranu zalać wrzącym mlekiem lub wodą, odstawić na 20 minut. przecedzić. Pić w ciągu dnia w trzech porcjach. Przy kaszlu i osłabieniu grypowym mleko szafranowe osłodzić miodem. Jako afrodyzjak – 10 ml nalewki przed stosunkiem lub 1 g świeżo sproszkowanego szafranu popić gorącą herbatą. Jako przyprawa dodawany jest do rosołu, drobiu, ryżu, ryb, baraniny, zupy rybnej. Jest surowcem barwierskim, w starożytności służył do barwienia tkanin. Szafran służy do barwienia środków spożywczych, leków i suplementów. Doskonale barwi tłuszcze. Szafran jest suszony w podwyższonej temperaturze. Tradycyjne suszenie polega na umieszczaniu szafranu nad gorącymi węglami lub rozgrzanymi kamieniami. źródło: dr. H.Różański 1 12 Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Rekomendowane odpowiedzi
Dołącz do dyskusji
Możesz dodać zawartość już teraz a zarejestrować się później. Jeśli posiadasz już konto, zaloguj się aby dodać zawartość za jego pomocą.
Uwaga: Twój wpis zanim będzie widoczny, będzie wymagał zatwierdzenia moderatora.