Administrator Ta odpowiedź cieszy się zainteresowaniem. Ismer Napisano 12 Listopada 2019 Administrator Ta odpowiedź cieszy się zainteresowaniem. Udostępnij Napisano 12 Listopada 2019 Drzewo figowe – figa karyjska – Ficus carica L. z rodziny morwowatych – Moraceae dostarcza cenne owoce dostępne w sklepach spożywczych – figi. Drzewo figowe występuje naturalnie w Azji Środkowej i Południowo-Zachodniej. Uprawiane jest w Iranie, Palestynie, Afganistanie, na Wyspach kanaryjskich, w Maroko, na Kaukazie, w rejonie Morza Śródziemnego. Figi suszone zawierają nawet do 70% mieszanki glukozy z fruktozą, karoten, witaminę C, prowitaminę D, witaminy z grupy B i cenne enzymy: lipazy, proteazy i diastazę. W medycynie wyciągi z owoców figowca były i są polecane w dyspepsji, przy niestrawności białek, np. w zespole niedoborów enzymów żołądkowych, przy bezsoczności żołądka. Enzymy figowe trawią białka pokarmowe. Uszkadzają również pasożyty przewodu pokarmowego, stąd podawano je także w parazytozach, głównie przy zakażeniu Ascaris (glista) i Trichuris (włosogłówka). Niedojrzałe owoce figowca zawierają sporo naturalnego lateksu (kauczuk naturalny). Surowe owoce zawierają do 15% cukrów, do 4,2% pektyn, sporo białka, karotenów, do 7,4% błonnika, do 1% kwasów organicznych, sporo soli mineralnych(potas, wapń, żelazo, magnez, fosfor). Podawane na czczo powodują wypróżnienia i działają przeciwpasożytniczo. Nadają się szczególnie do leczenia chorób pasożytniczych u dzieci. W handlu zagranicznym są dostępne specjalne smaczne kostki-cukierki, zawierające figi oraz dodatkowe składniki o działaniu rozwalniającym, np. Cascara, senes, tamaryndowiec, śliwka. Wystarczy zjeść dwie-trzy takie kostki aby zapewnić sobie bezbolesne i codzienne wypróżnienie. W warunkach domowych również można sporządzić marmoladki ze śliwek, owoców figowca, owoców trzmieliny, kruszyny lub szakłaku, zmieszać w równych proporcjach, dla wzmocnienia dodać mocny osłodzony miodem napar z liści lub strączków senesu, wymieszać i zażywać po 1-2 łyżki dla wyregulowania defekacji i pobudzenia przemiany materii. Inne gatunki: Ficus inspida Willd. i Ficus laurifolia Hort. ex. Lam. dostarczają ficynę surową (crude ficin). Są uprawiane w Ameryce Południowej i Środkowej. Ficyna jest konserwowana dodatkiem kwasu benzoesowego (1%). Zawiera enzymy i kauczuk. Ficyna zachowuje swoje właściwości enzymatyczne pod warunkiem, że nie będzie podgrzewana. Działa w pH przy 3,5-8, czyli w szerszym zakresie odczynu środowiska niż podpuszczka wytwarzana w żołądku. Ficyna jest wykorzystywana do produkcji leków enzymatycznych, podawanych przy niedoborach enzymów żołądkowych. Ponadto w przemyśle spożywczym do ścinania białka mleka w produkcji serów. Zastępuje bromelainę i papainę. Skuteczna jest również do zwalczania pasożytów przewodu pokarmowego. Ponadto nadaje się do wytwarzania preparatów dermatologicznych o działaniu peelingującym, gojącym i leczącym bliznowce. Ponadto do usuwania zrogowaciałego naskórka i wągrów, wygładzania skóry, leczenia trądziku, wyprysków i owrzodzeń. W przypadku owrzodzeń żylakowatych i odleżyn polecam spróbować okłady z filicyny, papainy lub bromeliny. Osobiście również z dobrym skutkiem stosowałem preparaty enzymatyczne oparte na papainie, bromelinie i ficynie w leczeniu zaskórników, cellulitis i bliznowców. Łagodzi, a czasem cofa także zmiany skórne łuszczycowe. Wygładza zmarszczki, rozjaśnia cerę. Wspomaga leczenie nużycy i innych chorób pasożytniczych skóry. Filicyna podawana doustnie działa przeciwzapalnie i poprawia samopoczucie. Poprawia trawienie i przyswajanie białek. Zalecana dla sportowców stosujących wysoko skoncentrowane odżywki białkowe. źródło: dr. H.Różański 1 10 Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Administrator Ta odpowiedź cieszy się zainteresowaniem. Ismer Napisano 12 Listopada 2019 Autor Administrator Ta odpowiedź cieszy się zainteresowaniem. Udostępnij Napisano 12 Listopada 2019 Napar z liści suchych: 1-2%, 2-3 filiżanki dziennie przy nieżytach układu oddechowego oraz kamicy moczowej. Pulpa ze świeżych owoców: 1-3 łyżek przy niestrawności i zaparciach. Sok ze świeżych owoców (przecier): 30-50 ml, przy kaszlu, zaparciach, przeziębieniu, niestrawności. Na czczo przy Candida i in. drożdżakach. Sokiem świeżym z liści przemywać rany, miejsca ukąszone/użądlone. Również roztarte liście (papka) działają oczyszczająco i gojąco na stare rany i wypryski. Sok mleczny niszczy też obumarłą tkankę i bakterie w trudno gojących się ranach. Świeże owoce, świeże liście figowca przemielić ze świeżą cebulą (pół na pół) i stosować na trudno gojące się rany oraz bliznowce. Maść na lanolinie/ maśle z dodatkiem soku mlecznego z figowca (liście, niedojrzałe owoce) oraz sokiem ze świeżej cebuli stosować na owrzodzenia, zastarzałe rany, wypryski i bliznowce. Uporczywe brodawki i kłykciny smarować mleczkiem z figowca, na przemian sokiem z glistnika (Chelidonium) i mleczkiem z dowolnego gatunku wilczomlecza (Euphorbia). W medycynie ludowej usuwano świeżym mlecznym sokiem z figowca: brodawki, zmiany rakowe oraz przerośnięte blizny. Również ukąszenia/użądlenia smarowano sokiem mlecznym wykorzystując działanie inaktywujące dla jadów białkowych oraz wpływ przeciwzapalny. Świeży mleczny sok, maseczka ze świeżych fig działa trawiąco na naskórek i zmiękczająco na skórę Maseczki ze świeżych liści i owoców figowych odżywiają skórę, usuwają zrogowaciały naskórek oraz zaskórniki i wygładzają. Doskonały środek do peelingu enzymatycznego w kosmetyce. Świeże owoce oraz wyciśnięty z nich sok nasilają trawienie białek w żołądku, leczą dyspepsję i pomagają w oczyszczeniu jelit. Figi zapobiegają zaparciom. Syrop figowy – z owoców (75%) łączono z ekstraktem z senesu (20%) i eliksirem pomarańczowym (5%) uzyskując smaczny środek przeczyszczający. Enzymy proteolityczne zawarte w świeżym soku z owoców oraz w liściach mają właściwości przeciwpasożytnicze. Wodny wyciąg z liści działa hipoglikemicznie. Wyciągi z liści sporządzone na rozpuszczalnikach organicznych, po odparowaniu, działały hepatoprotekcyjnie, przeciwgrzybiczo, antybakteryjnie i przeciwskurczowo. Sok z owoców i przecier z owoców figowych pomocne są w leczeniu przeziębienia, nieżytów układu oddechowego, grypy i niestrawności. Działają ogólnie wzmacniająco. Owoce fig w połączeniu z pistacjami, migdałami, kardamonem, cukrem, szafranem i mlekiem działają jako Aphrodisiacum. Rp. Kostka figowa rozwalniająca (Früchtewürfel) Pulpa figowa (z owoców figi, bez skórki) 6,8 g Pulpa z owoców tamaryndowca (pasta) 0,5 g Liście lub owoc senesu, sproszkowane 0,5 g Środki kształtujące konsystencję do 10 g (np. gliceryna, miód twardy, melasa). Składniki wymieszać do jednorodnej masy (przeliczyć na 100 g), rozwałkować do odpowiedniej grubości, w razie konieczności dodać sypki mannitol, aby utwardzić, wykrawać kostki o masie około 10 g, następnie posypać mannitolem krystalicznym, zawijać uzyskane kosteczki w woskowany papier (np. ten do pieczenia). Spożywać 1-2 kostki dla łagodnego przeczyszczenia. źródło: dr. H.Różański 1 2 8 Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Administrator Ta odpowiedź cieszy się zainteresowaniem. Ismer Napisano 12 Listopada 2019 Autor Administrator Ta odpowiedź cieszy się zainteresowaniem. Udostępnij Napisano 12 Listopada 2019 W Farmakopei Szwajcarskiej 11 (2012 r.) – Pharmacopoea Helvetica XI znaleźć można monografię owocu figowca pospolitego (figi pospolitej, figi karyjskiej) – Fructus Caricae (niem. Feige). Zgodnie z definicją jest to cały, wysuszony owoc pochodzący z Ficus carica Linne o zawartości co najmniej 45% ekstraktu (zawartość ekstraktu suchego z surowca po odparowaniu rozpuszczalnika – wody). Należy również wspomnieć, że pod nazwą Fructus Caricae może kryć się w niektórych lekospisach owoc z drzewa melonowego – Carica papaya L. (rodzina papajowate – Caricaceae). Dopiero definicja w danej farmakopei określa dokładne pochodzenie surowca (gatunkowo). Figowiec jest drzewem dorastającym do 10 m wys., choć nietrudno znaleźć formy krzewiaste w stanie dzikim, jak i w uprawie. Liście okrągławe, dłoniaste-3-5-klapowane, do 12 cm średnicy. Należy do rodziny morwowatych – Moraceae. Liście, owoce i pędy wypełnione są mlecznym sokiem, zawierającym około 12% kauczuku. To co zjadamy i określamy owocem to tak naprawdę owocostan z owocem rzekomym. Owoc rzekomy powstaje wskutek rozrostu osi kwiatu. Same owoce właściwe są drobne, to niełupki, twarde i wyczuwalne podczas zjadania fig. Istnieją dwie grupy fig: adriatyckie i smyrneńskie (najbardziej cenione). Figi adriatyckie uprawiane są we Włoszech i w krajach dawnej Jugosławii. W kwiatostanach tej odmiany występują tylko kwiaty żeńskie, które zawiązują owoce bez zapylenia i zapłodnienia (owoce partenokarpiczne). Figi smyrneńskie pochodzą z upraw w Azji Mniejszej i Północnej Afryce. Wykształcają kwiaty żeńskie, które ulegają zapyleniu i zapłodnieniu pyłkiem pochodzącym z osobników o kwiatach męskich. Figi “dzikie” zwane kozimi (kapryfigi) zawierają zarówno kwiaty męskie, jak i żeńskie, wykształcają drobne owoce, które nie są jadane. Figi kozie są jednak bardzo ważne jako źródło pyłku dla uprawianych fig z kwiatami żeńskimi. W zapylaniu bierze udział błonkówka Blastophaga psenes = Blastophaga grossorum. Od kapryfigi wywodzi się nazwa kapryfikacji, czyli przynoszenia do sadu kwitnących pędów z “dzikich” figowców kozich i ich wieszania na figowcach uprawianych. Blastophaga przenosi wówczas pyłek z kwiatów fig kozich na te uprawiane, dające duże owocostany. Owocostany figowca zawierają od 50 do 70% cukru inwertowanego, 5% pektyn. 1,3% tłuszczu, ok. 3,3% białka i ok. 2,9% soli mineralnych. W nasionach fig znajduje się około 24-30% oleju tłustego (a w nim 40% kwasu linolowego, 48% kwasu linolenowego, 19,8% kwasu oleinowego). W owocach i liściach występują furanokumaryny (psoralen, bergapten).bW liściach i owocach zawarte są fenolokwasy (kwas chinowy, ferulowy, kawowy, kawoilochinowy), flawonoidy (kwercetyna) oraz trójterpeny. Na uwagę zasługują enzymy proteolityczne, najbardziej znany – ficyna (cysteinoproteaza), która była izolowana i stosowana w lecznictwie przy niestrawności i parazytozach oraz w technologii żywności (np. do enzymatycznej obróbki białek, zmiękczania mięsa). Świeży sok działa fotosensybilizująco, dlatego nie zaleca się wystawiania skóry na promienie słoneczne przy spożywaniu świeżych fig lub stosowaniu świeżego soku figowego. Ficyna znalazła zastosowanie w immunologii przy preparatyce różnicowania antygenów i w biotechnologii. Jak podał W. Wiorogórski (1914 r.) wodny wyciąg z Ficus carica Linne, bogaty w białka aktywne (przyspieszające trawienie) nosił nazwę kradyny (cradinum, la cradina). W dawnym języku polskim enzymy nazywano fermentami. Ten właśnie ferment (kradyna) dodany do mięsa, sernika, ściętego białka jaj działał “nadzwyczaj energicznie, rozpuszczając je zupełnie”. Wg Hillera i Melziga (2007, 2010) liście figowca zawierają około 0,8% kumaryn (skopoletyna, bergapten, psoralen, umbeliferon, marmezyna), polisacharydy (4,8%), witaminę C (0,33%), trójterpeny, garbniki, sok mleczny (lateks) oraz proteazę – fizynę (podobnie jak w owocach). W medycynie ludowej liście są używane przy kaszlu, cukrzycy, przeziębieniu, skąpomoczu i niestrawności.Ponadto jako środek przeciwrobaczy. Świeży sok może drażnić skórę i powodować fotodermatozy. Owoce – Fructus Caricae są używane przy obstrukcjach jako środek rozwalniający. Pomocne również w hemoroidach, chorobach pęcherza moczowego, nerek (kamica, piasek moczowy) i dnie moczanowej. Figi – Feige wchodzą w skład Caricae Sirupus compositus (Zusammengesetzter Feigensirup): Rp. Caricae Sirupus compositus, wg Pharm. Helv. XI Figi 120 g Owoc senesu 70 g Sacharoza 450 g Etanol 96% 60 g Olejek z mięty pieprzowej 1 kropla (0,02 g) Olejek goździkowy (z goździkowca korzennego) 1 kropla (0,023 g) 4-hydroksybenzoesan metylu 0,7 g (proponuję pominąć w warunkach domowych i zastąpić olejkiem z drzewa benzoesowego, nalewką z pączków topoli 1:1 lub olejkiem z Gaultheria) 4 hydroksybenzoesan propylu 0,3 g (jak wyżej) Woda – q.s. (tyle ile potrzeba w poszczególnych etapach). Figi i senes macerować w 700 g wody przez 3 godziny (ja proponuję od razu przygotować z obu surowców napar, który można zostawić do naciągnięcia na 1-2 godziny, wyciąg uzyskany zlać, po czym masę jeszcze raz zalać niewielką ilością wody i macerować 1 godzinę, oba wyciągi połączyć). Wg przepisu w Farmakopei Szwajcarskiej i tak uzyskany wyciąg trzeba doprowadzić do wrzenia i przefiltrować. Następnie dodać do wyciągu syrop z cukru. Cukier należy rozpuścić w jak najmniejszej ilości wody na gorąco (łaźnia wodna). Zamiast syropu cukrowego można użyć miód lub melasę. Do chłodnego wyciągu z syropem dodaje się olejki uprzednio wymieszane w etanolu (spirytus 96%). Dopełniamy wodą przegotowaną (destylowaną) do 1000 ml. Syrop działa przeciwwzdęciowo, wiatropędnie i rozwalniająco, ma również właściwości wykrztuśne. Zażywać po 15-20 ml 1-2 razy dziennie, lub mniejsze dawki, ale częściej. Odwar z owoców wg dra E. Geisslera i dra J. Moellera (1887 r.) 30-60 g na 500 ml. Uprażone rozdrobnione figi – do sporządzania kawy figowej (Feigenkaffee). Figi były w składzie dawnych farmakopealnych mieszanek ziołowych o działaniu wykrztuśnym. Wg dra G. Dragendorffa (1898 r.) Ficus carica L. (Feigenbaum) pochodzi z Azji Mniejszej, Armenii i Persji. Mleczny sok zawiera peptonizujący ferment, inny niż papayotyna (obecnie papaina), przy czym Autor powołał się z tą informacją na publikację dra U. Mussi z 1890 r., do której odwołał się również wcześniej wspomniany W. Wiorogórski. W Chinach liście figowca stosowano w leczeniu choroby hemoroidowej. źródło: dr. H.Różański 1 1 2 8 Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Rekomendowane odpowiedzi
Dołącz do dyskusji
Możesz dodać zawartość już teraz a zarejestrować się później. Jeśli posiadasz już konto, zaloguj się aby dodać zawartość za jego pomocą.
Uwaga: Twój wpis zanim będzie widoczny, będzie wymagał zatwierdzenia moderatora.