Administrator Ta odpowiedź cieszy się zainteresowaniem. Ismer Napisano 28 Listopada 2019 Administrator Ta odpowiedź cieszy się zainteresowaniem. Udostępnij Napisano 28 Listopada 2019 Szczaw - Rumex Rodzaj szczaw - Rumex należy do rodziny rdestowatych – Polygonaceae Szczaw polny – Rumex acetosella Linne – roślina wieloletnia, dwupienna, dorastająca do 30 cm wys., pospolita na polach, łąkach, pastwiskach, ugorach. Szczaw kędzierzawy (szczaw kobyli) – Rumex crispus Linne – bylina dorastająca do 100 cm wys. występuje w ogrodach, na polach, łąkach, przy rowach Szczaw lancetowaty – Rumex hydrolapathum Hudson – roślina wieloletnia, dorasta do 200 cm wys. W fitoterapii wykorzystywane mogą być również inne gatunki szczawiu: Rumex conglomeratus Murray (szczaw skupiony), Rumex obtusifolius Linne (szczaw tępolistny), Rumex aquaticus L. (szczaw wodny), Rumex patientia Linne (szczaw żółty), Rumex confertus Willdenow (szczaw omszony), Rumex thyrsiflorus Fingerh. (szczaw rozpierzchły), Rumex acetosa Linne (szczaw zwyczajny). Surowiec Surowcem leczniczym jest korzeń, ziele i owoc szczawiu: Radix, Herba et Fructus Rumicis (Lapathi, Hydrolapathi). Ziele powinno być zbierane w początkach kwitnienia, owoce w okresie dojrzewania, natomiast korzeń jesienią lub wiosną. Surowce należy wysuszyć w temperaturze do 50 st. C i przechowywać w światłoszczelnych pojemnikach. Korzeń jest dostępny w niektórych sklepach zielarskich, ponadto jest składnikiem zagranicznych preparatów ziołowych. W Polsce mało stosowany. W naszych warunkach surowce można pozyskać ze stanu naturalnego lub z uprawy. Składniki aktywne Gatunki z rodzaju Rumex zawierają w korzeniu i zielu związki antrachinonowe – 4-7% (glikozydy antrachinonowe, kwas chryzofanowy, chryzarobina, chryzofanol, reina, nepotyna, kwas askorbinowy – witamina C (0,2-1%), garbniki (5,5-7%) kwas szczawiowy, szczawian potasu (1-1,5-5%, w suchym surowcu – 3-10%) organiczne związki żelaza (askorbinian, bursztynian, cytrynian, szczawian żelaza) flawonoidy (rumeryna, rutyna, hiperozyd, witeksyna, kwercetyna, kwercytryna) saponiny, fenolokwasy (protokatechowy, taninowy). Na glebach żelazistych jak i w pobliżu wód z dużą zawartością żelaza szczawie mają wyższą zawartość żelaza ze względu na tendencje do jego gromadzenia. Dawne wyniki badań i obserwacji wykazały przyswajanie związków żelaza ze szczawiu i podwyższoną zawartość hemoglobiny we krwi po zażywaniu preparatów szczawiu. Szczawian żelaza nie jest przyswajalny, jednakże inne związki tego biopierwiastka charakteryzują się dobrą biodostępnością. Kwas askorbinowy i cytrynowy zawarte w surowcu ułatwiają wchłanianie żelaza z jelit do krwi. Witeksyna – flawon, C-glikozyd apigeniny poprawia przepływ wieńcowy, działa przeciwwysiękowo, przeciwzapalnie, przeciwalergicznie. Tonizuje pracę serca, obniża podwyższone ciśnienie krwi. Przedłuża i wzmaga działanie witaminy C. Uszczelnia i wzmacnia naczynia krwionośne. Kwercetyna – flawonol w formie wolnej lub glikozydowej (rutozyd) hamuje aktywność hialuronidazy, obniża stężenie cholesterolu i lipidów we krwi, zmniejsza skutki napromieniowania, hamuje rozwój niektórych nowotworów, ochrania miąższ wątroby. Poprawia krążenie krwi, zapobiega miażdżycy, obniża poziom glukozy we krwi. Hamuje agregację krwinek, działając przeciwzakrzepowo. Powstrzymuje stany zapalne i wysięki okołonaczyniowe. Działa przeciwhistaminowo. Usprawnia pracę serca, działając na nie równocześnie ochronnie. Kwercytyna – glikozyd kwercetyny, 3-ramnozyd kwercetyny. Działa podobnie jak witeksyna i kwercetyna. Hiperozyd – glikozyd kwercetyny, 3-galaktozyd kwercetyny ma właściwości przeciwzapalne, przeciwwysiękowe, moczopędne, przeciwobrzękowe, hipotensyjne, hipoglikemiczne i przeciwzakrzepowe. Zastosowanie lecznicze dawniej i dziś Szczaw był stosowany szeroko w lecznictwie od starożytności, przez średniowiecze, renesans i w XIX wieku. Zalecano szczaw przy zapaleniu dziąseł, przy bolesnym ząbkowaniu, wrzodach, zaburzeniach w wydzielaniu żółci i zaparciach. W medycynie ludowej szczaw był wykorzystywany jako środek przeciwko szkorbutowi, czerwonce, zastojom żółci, osłabieniu, anemii, blednicy młodych dziewcząt. Stosowano go również w leczeniu artretyzmu, chorób pasożytniczych, przewlekłych wyprysków (egzema), żółtaczki, astmy, obstrukcji (zatwardzenia). W homeopatii szczaw służy do leczenia grypy, astmy, chronicznego kataru nosa, zapalenia gardła, gruźlicy i zapalenia krtani oraz oskrzeli. Antrachinony wzbudzają perystaltykę jelit. Jak podaje Madaus i Roeske, doświadczalnie Gilbert i Lereboullet wykazali możliwość podniesienia zawartości żelaza w szczawiu nawet do 3% (w kontrolowanych uprawach), co było wykorzystane do sporządzania środków leczących niedokrwistość. Obecnie szczaw jest szeroko polecany w ziołolecznictwie zagranicznym. Opracowano szereg preparatów zalecanych w leczeniu chorób skóry, alergii i łuszczycy. Szeroko jest polecany w fitoterapii chorób autoimmunologicznych. Największe znaczenie ma Rumex crispus L. Działanie przeczyszczające szczawiu zależy od zawartości antrachinonów i garbników i tym samym stosunku ilościowego obu grup związków w surowcu. - jeżeli przeważają garbniki i kwas taninowy wówczas szczaw wykazuje działanie silnie ściągające i przeciwbiegunkowe. - jeśli natomiast dominują antrachinony i szczawiany – efekt przeczyszczający. Zależy to od warunków siedliskowych, terminu zbioru, rodzaju surowca, sposobu jego przetwarzania oraz dawkowania. Korzeń ma największą zawartość antrachinonów wczesną wiosną i jesienią i dlatego działa mniej lub bardziej przeczyszczająco. Niewątpliwie reguluje wypróżnienia i wzmaga ruchy robaczkowe jelit. Owoce działają przeciwbiegunkowo. Nie każdy szczaw jest kwaśny w smaku. Kwaśne gatunki mają więcej kwasu szczawiowego i jego soli w zielu i w większych ilościach również działają przeczyszczająco. Ziele gatunków pozbawionych kwaśnego smaku działa przeciwbiegunkowo. Działanie: przeciwzapalne, żółciopędne, antyseptyczne, przeciwgrzybicze, przeciwpasożytnicze, trawienne, regulujące wypróżnienia, ściągające na błonę śluzową. Reguluje przemianę materii. Hamuje procesy autoagresji immunologicznej. Pobudza gojenie ran. Hamuje podziały komórek naskórka w przebiegu łuszczycy. Wspomaga leczenie hemoroidów. Wspomaga leczenie łupieżu tłustego, trądziku i łojotoku. Hamuje rozwój Candida. Niektóre preparaty oparte na składnikach szczawiu są opatentowane. Przeciwwskazania: Szczaw nadużywany i przedawkowany staje się niebezpieczny. Przede wszystkim szczawiany mogą odkładać się w nerkach i pęcherzu moczowym sprzyjając powstawaniu kamicy moczowej (szczawian wapnia). Zbytnie absorbowanie wapnia przez związki szczawianowe może spowodować odwapnienie kości i zaburzenia kurczliwości mięśni (hipokalcemia). Nadmierne ilości antrachinonów i szczawianów wywołują ostrą, długotrwałą biegunkę, zaburzenia wodno-elektrolitowe i kwasowo-zasadowe organizmu. Szczególne nadużywanie szczawiu może wywołać zgon. Dawka śmiertelna kwasu szczawiowego czystego wynosi od 5 do 15 g. Objawy zatrucia szczawiem i kwasem szczawiowym: niepokój, zwolnienie tętna, biegunka, wymioty, gorączka, drgawki, szczękościsk, początkowo częstomocz, potem parcie na mocz, zatrzymanie moczu, obrzęk, wysięki okołonaczyniowe, krwawe wybroczyny, krwotoki wewnętrzne, krwiomocz, krwawa biegunka i wymioty z krwią. Ratowanie zatrutego: doustnie podanie wody wapiennej z mlekiem; pozajelitowe podawanie chlorku sodu, wapnia i glukozy. Dawkowanie i preparaty: 1. Odwar szczawiowy – Decoctum Rumicis: 1 łyżkę rozdrobnionego korzenia, ziela lub owoców zalać 1 szklanką wody, doprowadzić do zagotowania, gotować 5 minut, odstawić na 30 minut, przecedzić. Pić 2 razy dziennie po 100 ml przez 3 tygodnie. Następnie zrobić przerwę 1-2 miesięczną i kurację powtórzyć. Stosować 4-5 razy w roku (np. w każdym kwartale). Podczas kuracji przyjmować dużo napojów. Ponadto do płukania włosów przy wypadaniu, łupieżu, łojotoku, braku połysku i łysieniu, wreszcie do płukania jamy ustnej i gardła, do przepłukiwania odbytnicy przy hemoroidach, płukania narządów płciowych przy stanach zapalnych; do przemywania skóry (np. wypryski, trądzik, łojotok). Do okładów na rany i owrzodzenia (okłady trzymać 45minut). 2. Intrakt szczawiowy – Intractum Rumicis: 100 g mielonego świeżego korzenia lub ziela zalać 300-500 g gorącego alkoholu 40-60%. Odstawić na 7 dni, przefiltrować. Zażywać 2 razy dziennie po 5-10 ml w 100 ml wody przez 3 tygodnie. Po 2 miesiączach przerwy leczenie wznowić. Przyjmować dużo napojów i ziół moczopędnych (czyszczących układ moczowy, np. perz, ortosyfon, nawłoć, rdesty, mydlnica, wilżyna, skrzyp, brzoza, pokrzywa, połonicznik). W ciągu roku zaplanować 4-5 kuracji. Stosować również do wcierania we włosy po umyciu w stanie nierozcieńczonym (co 2-3 dni, przez 1 miesiąc, potem przerwa 2-3-tygodniowa), do pędzlowania schorzałych miejsc na skórze i błonie śluzowej jamy ustnej, dziąseł. Ponadto po rozcieńczeniu wodą (1 łyżka na 1 szklankę wody przegotowanej) do przemywania skóry, płukanek. Ekstrakt szczawiowy – Extractum Rumicis: 500 g zmielonych w maszynce świeżych korzeni i 500 g zmielonego świeżego ziela (liści) zalać 500 ml gorącego alkoholu 70%, 100 g ciepłej gliceryny płynnej (glicerolu) oraz 400 ml gorącej wody. Wymieszać wszystko razem, pognieść drewnianą pałką i odstawić w zamkniętym słoju (np. 3 l) na 7 dni. Po 7 dniach uzyskany ekstrakt odcedzić, wyekstrahowany materiał roślinny przepłukać jeszcze niewielką ilością wódki, wygnieść. Oba otrzymane płyny połączyć. Zażywać 2 razy dziennie po 10 ml na miodzie, przez 3 tygodnie. Po 1-2 miesiącach przerwy leczenie wznowić. Przyjmować dużo napojów i ziół moczopędnych (czyszczących układ moczowy, np. perz, ortosyfon, nawłoć, rdesty, mydlnica, wilżyna, skrzyp, brzoza, pokrzywa, połonicznik). W ciągu roku można zaplanować 4-5 kuracji. Obliczyć ilość potrzebnego ekstraktu na kurację. Na 21-dniowe leczenie potrzebne będzie 420-430 ml ekstraktu. Na roczną kurację potrzebować będziemy około 1680 ml ekstraktu, czyli około 2 l. źródło: dr. H.Różański 1 3 11 Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Rekomendowane odpowiedzi
Dołącz do dyskusji
Możesz dodać zawartość już teraz a zarejestrować się później. Jeśli posiadasz już konto, zaloguj się aby dodać zawartość za jego pomocą.
Uwaga: Twój wpis zanim będzie widoczny, będzie wymagał zatwierdzenia moderatora.