Administrator Ta odpowiedź cieszy się zainteresowaniem. Ismer Napisano 28 Listopada 2019 Administrator Ta odpowiedź cieszy się zainteresowaniem. Udostępnij Napisano 28 Listopada 2019 Kora cynamonowa – Cortex Cinnamoni znana jest obecnie jako przyprawa, mniej kojarzy się z środkiem leczniczym. W handlu znajdziemy korę cynamonową w kawałkach, w postaci przeciętych rureczek różnej długości, często zwiniętych do środka brzegami, jak i cynamon mielony, w postaci proszku. W dawnej farmacji stosowano cynamon sproszkowany, wyciągi z cynamonowca, olejek cynamonowy do poprawiania smaku i zapachu leków, ponadto jako lek pobudzający wydzielanie soków trawiennych, głównie kwasu solnego, soku jelitowego, w mniejszym stopniu soku trzustkowego i żółci. Cynamon pobudza też wydzielanie śliny, wzmaga trawienie i przyswajanie składników pokarmowych, zwiększa ukrwienie narządów jamy brzusznej i miednicy mniejszej, rozgrzewa. Szczególnie silnie działa nalewka z kory oraz olejek eteryczny. Olejek eteryczny cynamonowy w stanie nierozcieńczonym, zastosowany na skórę lub błony śluzowe wywołuje zaczerwienienie, silne podrażnienie, czasem również oparzenie z pęcherzami i martwicą naskórka, dlatego olejek trzeba rozcieńczać przed zastosowaniem do wcierania lub zażyciem doustnym (np. w miodzie, oleju). Olejek cynamonowy, alkoholowe i wodno-alkoholowe wyciągi z kory cynamonowca mają wyraźne właściwości antybakteryjne oraz przeciwgnilne. Wodny wyciąg z kory cynamonowca leczy niestrawność i biegunkę oraz wzdęcia i zaburzenia w wydzielaniu soków trawiennych. Hamuje rozwój pierwotniaków, bakterii i grzybów drożdżakowych. Zatrzymuje procesy uwalniania amin w jelicie grubym oraz procesy fermentacyjne, co zostało wykorzystane w leczeniu ludzi i zwierząt oraz w regulowaniu trawienia. W dawnej medycynie preparaty cynamonowca podawano przy gruźlicy płuc i jelit, w posocznicy, w durze brzusznym, kolkach, bólach żołądka, cholerze, zimnicy, migrenie, krwawieniach pozamiesiączkowych (dla regulacji), osłabieniu. Dawki 10-20 granów (nie gramy!) kilka razy dziennie. W latach 80 XX wieku udowodniono, ze wyciągi z kory cynamonowca chińskiego (Cassia) działają przeciwwrzodowo, podobnie jak cymetydyna. Tinctura Cinnamomi 1:5 na alkoholu 65-70%: 3 razy dziennie 30 kropli. Pulvis Cinnamomi (sproszkowana kora cynamonowca cejlońskiego lub cassia= Kasja) 0,3-1 g 2-3 razy dziennie. Napar – Infusum Cinnamomi na wodzie lub mleku, z miodem lub sokiem malinowym: 1-2 łyżeczki kory na szklankę wrzątku. Pić 2-3 razy dziennie po 1 szklance, w razie przeziębienia, grypy, kaszlu, gorączki – co 4-6 godzin po 1/2 szklanki. W kosmetyce olejek i wyciągi z korzy cynamonowca są używane jako składniki aromatyzujące, pobudzające miejscowe krążenie krwi, antyseptyczne, w postaci zmielonej w peelingach. Ponadto do kąpieli rozgrzewających i wzmacniających. Cynamonowca cejlońskiego nie można stosować w czasie ciąży, może wywołać poronienie. Cynamonowiec cassia w zalecanych dawkach jest bezpieczny dla przebiegu ciąży. W dawnej medycynie stosowano: 1. Korę cynamonowca cejlońskiego – Cinnamomum ceylanicum (acutum) Nees 2. Korę cynamonowca chińskiego Cassia cinnamomea = Cinnamomum casia Presl (sinense) 3. Korę i drewno cynamonowca kamforowego – Cinnamomum camphora (L.) Presl zawierające kamforę, o odmiennych właściwościach leczniczych od cynamonowca wonnego (chińskiego) i cynamonowca cejlońskiego. Cynamonowiec chiński i cejloński mają podobne właściwości lecznicze. Cynamonowiec kamforowy ma odmienny profil chemiczny i farmakologiczny. Kassia zawiera dodatkowo kumaryny i mniej eugenolu. Olejek cynamonowy zawiera głównie aldehyd cynamonowy C6H5CH=CHCHO 65-75%, aldehyd o-metoksycynamonowy, alkohol cynamonowy, ponadto eugenol, pinen, felandren, kariofilen, benzoesan benzylu, aldehyd benzoesowy, octan cinnamylu, cymen, nieco safrolu. Kora cynamonowca cejlońskiego zawiera kwas hydroksybenzoesowy, hydroksycynamonowy, diterpeny, proantocyjanidyny (2%), cukry (L-arabino-D-ksylan, D-glukan, skrobia). Olejek cynamonowy wchodzi w skład wody cynamonowej Aqua cinnamomi, Emulsio olei iecoris (emulsji tranowej) i Tinctura opii crocata. Olejek z liści (cejloński) ma wysoką koncentrację eugenolu (87-96%). Olejek z kory Casia zawiera 75-90% aldehydu cynamonowego (cinnamaldehyde), ponadto aldehyd salicylowy, metylosalicylowy i eugenol (ale mniej niż cejloński). Diterpeny (cinnzelanol i cinnzelanin) mają właściwości insektycydów (owadobójcze). Czysty aldehyd cynamonowy obniża gorączkę i ciepłotę ciała. Olejek cynamonowy hamuje rozwój bakterii, grzybów, roztoczy i wirusów. Działa cytotoksycznie wobec komórek pierwotniaków. Działa bakteriostatycznie na Escherichia coli, Staphylococcus aureus. Niszczy Candida albicans. Zasypka ze sproszkowanego cynamonu bardzo ładnie goi rany. Działa antyseptycznie i przeciwbólowo. Może być stosowana z zasypką (pudrem) propolisowym. źródło: dr. H.Różański 1 2 14 Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Administrator Ta odpowiedź cieszy się zainteresowaniem. Ismer Napisano 29 Listopada 2019 Autor Administrator Ta odpowiedź cieszy się zainteresowaniem. Udostępnij Napisano 29 Listopada 2019 Kwas cynamonowy – acidum cinnamylicum Pod względem chemicznym kwas cynamonowy jest kwasem alifatyczno-aromatycznym, bardzo słabo rozpuszczalnym w wodzie, dobrze rozpuszczalnym w tłuszczach i alkoholach. Salicylan sodu rozpuszcza się w wodzie. Kwas cynamonowy (cinnamic acid) C6H5.CH:CH.COOH, czyli kwas beta-fenyloakrylowy działa bakteriobójczo i przeciwgnilnie, co zostało wykorzystane w medycynie przedwojennej. Zanim wprowadzono sulfonamidy i antybiotyki, kwas cynamonowy pełnił funkcje chemioterapeutyku, czyli leku przeciwko mikroorganizmom chorobotwórczym (obecnie chemioterapia kojarzy się z leczeniem raka, ale w definicji klasycznej chemioterapia to zwalczanie biologicznych czynników chorobotwórczych za pomocą związków chemicznych). W latach 30 XX wieku w medycynie oficjalnej był nawet w użyciu cynamonian sodu – Natrium Cinnamylicum, który podawano pozajelitowo (np. podskórnie) przy zakażeniach bakteriami w dawce 25 mg lub doustnie w dawce 300 mg. W XIX i na początku XX wieku stanowił ważny środek w leczeniu gruźlicy. Kwas cynamonowy jest składnikiem wielu żywic roślinnych, mających spore zastosowanie w dermatologii, jako środki redukujące i antyseptyczne, np. balsam peruwiański Balsamum peruvianum. Kwas cynamonowy należy do kwasów fenolowych. W roślinach powstaje z fenyloalaniny. Stanowi substrat do syntezy kwasu kumarowego, kawowego, ferulowego, melilotowego, synapinowego i in. fenolokwasów. Kwas cynamonowy działa ochronnie na miąższ wątroby, jest wymiataczem wolnych rodników. Działa immunostymulująco i słabo przeciwbólowo. Zastosowanie kwasu cynamonowego i surowców bogatych w kwas cynamonowy: zakażenia bakteryjne i drożdżakowe przewodu pokarmowego, zakażenia bakteryjne ogólnoustrojowe, infekcje układu oddechowego. Kora cynamonowca zawiera od 4 do 10% kwasu trans cynamonowego. Wyciąg alkoholowy z kory może więc być źródłem kwasu cynamonowego (nalewka 1:5 – 2 razy dz. po 10 ml). Goździki przyprawowe zawierają około 6% kwasu cynamonowego. W kwas cynamonowy bogaty jest także kuklik – Geum (kłącze i ziele), kora i gałązki olchy (Alnus), pączki sosny (Pinus). źródło: dr. H.Różański 4 2 1 9 Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Rekomendowane odpowiedzi
Dołącz do dyskusji
Możesz dodać zawartość już teraz a zarejestrować się później. Jeśli posiadasz już konto, zaloguj się aby dodać zawartość za jego pomocą.
Uwaga: Twój wpis zanim będzie widoczny, będzie wymagał zatwierdzenia moderatora.