Prognozowanie w dawnej astrologii: hyleg

[Ismer]

Hyleg 
Pojęcie hylegu (Haylaj) pojawiło się wprawdzie dopiero w astrologii arabskiej, ale jest ono tożsame znaczeniowo z antyczną aphetą. Tak więc analogicznie jak apheta, hyleg (dominus vitae) odpowiada za zdrowie, witalność, cielesność, siły życiowe, życiową substancję oraz w ogóle życie w jego materialno-cielesnym aspekcie. Stąd też hyleg odgrywał kluczową rolę w przewidywaniu długości życia w rozumieniu zasobu sił witalnych, a nie w prognozowaniu gwałtownej śmierci wskutek wypadku, katastrofy czy wojny. 

 

Istnieje bardzo wiele reguł pozwalających wyznaczyć hyleg.

Procedury te różnią się na tyle, a niekiedy wręcz wykluczają, że może to nastręczać wielu trudności. Nie ma tu miejsca, ani nawet takiej potrzeby, aby referować wszystkie metody. 
Wystarczy podkreślić, że inaczej kwestia ta wygląda na przykład w pismach Bonatusa, a inaczej u Williama Lilly’ego.

Mimo to każda z tych procedur jest jakimś wariantem instrukcji źródłowej, jaką znajdujemy w 10. rozdziale księgi III Tetrabiblos Ptolemeusza, zatytułowanym „O długości życia”.
Zdaniem Ptolemeusza, planeta będąca hylegiem może znajdować się wyłącznie w określonych domach horoskopu, zwanych miejscami hylegialnymi.
Najważniejszym miejscem hylegialnym jest dom I, ściślej mówiąc obszar rozciągający się 5° nad i 25° poniżej ascendentu.
Drugim w kolejności jest dom XI, który w dawnej astrologii nosił nazwę „dobry duch”. Następne to domy X i IX oraz - jako ostatni w kolejności - dom VII (5° przed i 25° nad descendentem).
Taki wybór nie jest w żadnym razie arbitralny. Miejscami hylegialnymi są po prostu domy zawarte w dziennej wędrówce Słońca symbolizującej życie od narodzin do starości (zob. wyżej). Dlaczego jednak zostały wyłączone z tego domy XII i VIII? Otóż, z tej prostej przyczyny, że domy te nie są połączone z domem pierwszym żadnym aspektem (Ptolemeusz, jak i większość dawnych astrologów, nie uznawał półsekstylu czy kwinkunksu za aspekty znaczące i efektywne).

Planetami mogącymi być hylegiem są wyłącznie Słońce lub Księżyc, względnie najsilniejsza planeta, albo Punkt Szczęścia bądź ascendent. Ustalanie hylegu rozpatruje się w zależności od tego, czy horoskop jest dzienny, czy nocny. 
W angielskich przekładach Tetrabiblos zarówno autorstwa F. E Robbinsa  jak J. M. Ashmanda zamiast terminu „apheta” użyty został termin „prorogator”, co w tym kontekście znaczy dokładnie „planeta przedłużająca życie”. W żaden sposób nie zmienia to sensu astrologicznego wywodu o hylegu, który może być nazywany aphetą bądź właśnie prorogatorem. 

 

W przypadku horoskopu dziennego (Słońce nad horyzontem), Ptolemeusz podaje następujące kroki: 
1. Hylegiem jest Słońce, o ile znajduje się w domach hylegialnych (XI, X, IX); 
2. Jeśli Słońce tam nie przebywa, bierzemy pod uwagę Księżyc. 
3. Jeśli i Księżyc nie znajduje się w żadnym domu hylegialnym, to hylegiem będzie naj-
silniejsza planeta (położona w hylegialnych miejscach). Siła planety odpowiada jej 
godności, która może być pięciorakiego rodzaju: a) domicyl, b) egzaltacja, c) troistość, d) granice, e) aspekt. 
4. Jeśli takiej planety nie ma, hylegiem jest wówczas Ascendent. 

 

Analogicznie postępujemy w przypadku horoskopu nocnego (Słońce pod horyzontem): 
1. Hylegiem jest Księżyc, o ile znajduje się w miejscu hylegialnym. 
2. Jeśli nie, bierzemy pod uwagę Słońce, które w tym przypadku może znajdować się 
wyłącznie w domu I, względnie 5° przed descendentem. 
3. Jeśli nie jest nim również Słońce, hylegiem będzie najsilniejsza planeta, analogicznie jak w pkt. 3 powyżej. 
4. Jeśli w miejscach hylegialnych nie ma żadnej planety w godności, a urodzenie nastąpiło po pełni Księżyca, wtedy hylegiem będzie Punkt Szczęścia, o ile położony jest w domach hylegialnych.
Jeżeli nie, ostateczną opcją jest ascendent.
Jeżeli zaś urodzenie nastąpiło po nowiu Księżyca, wówczas hylegiem od razu będzie ascendent. 

Jeżeli zaś zarówno Słońce, jak i Księżyc znajdą się w domach hylegialnych, to hylegiem będzie silniejsze światło. Na przykład, gdy Słońce z Księżycem znajdą się w domu pierwszym, to hylegiem będzie Księżyc (jako planeta nocna położona w nocnej połowie horoskopu). 

Hyleg ma pierwszorzędne znaczenie w formułowaniu prognoz astrologicznych.
Najważniejszy jest tu władca granic (łac. terminus) dyrekcyjnego hylega. W dyrekcjach symbolicznych hyleg przesuwa według klucza 1° = 1 rok życia zgodnie z dobowym ruchem ciał niebieskich, czyli od wschodu do zachodu, a więc tak, jakby retrogradował. Jeżeli przykładowo hyleg położony jest 18° Barana, to w 30. roku życiu znajdzie się on 18° Ryb, a więc w granicach Merkurego, który wskaże na główną tendencję życiową w danym okresie.
W przypadku gdy dyrekcyjny hyleg dodatkowo utworzy aspekt do planety natalnej, wskaże ona na określone wydarzenia i punkt zwrotny. Wpływ tej planety, zwanej w dawnej terminologii "wspólnikiem", symbolizuje otwarcie nowego rozdziału w życiu urodzonego. 
W tradycyjnej astrologii, od późnego średniowiecza, planetarny władca granic dyrekcyjnego hylega, jak i "wspólnik" odgrywały priorytetową rolę w solariuszu.
Zdaniem dawnych mistrzów, położenie tych planet w horoskopie solarnym wskazuje na obszary i sposób manifestowania się tej energii w ciągu całego roku.
Jednak nie są to jedyne elementy stosowane w dawnej predykcji. Chcąc prawidłowo przeprowadzić roczną prognozę, należy również wziąć pod uwagę profekcje, które zmieniają się wraz z kolejnym solariuszem. 

 

źródło: P.Piotrowski