Andrzej

[Marcin]

Dyskusja na temat znaczenia imienia :

 

Posiada naturę odważna, szczera, niezwykle wnikliwa. Umie nie tylko inicjować przedsięwzięcia, ale również sprawnie je przeprowadzać. Jest uzdolnionym kierownikiem, chętnie radzi innym. Założone przez niego ognisko rodzinne może uchodzić za wzór do naśladowania.

[Yana]

Hmm... ciekawych rzeczy można się dowiedzieć... widać mój chłopak po imieniu nadaje się na męża :mrgreen:

[Gość truskawka]

Andrzej jest cholerykiem o żywym usposobieniu. Jest niezależnym i dumnym awanturnikiem posiadającym silne życie wewnętrzne i bardzo bogatą egzystencję zewnętrzną. To mężczyzna skłonny do działania oraz refleksji. Andrzej jest osobą obiektywną, która potrafi przyznać się do popełnionego błędu. Ma wyostrzone poczucie sprawiedliwości. Andrzej obdarzony jest szczerą oraz wnikliwą naturą.

 

Źródło - Andrzej - Znaczenie imienia Andrzej - Wielka Księga Imion

[leonard1]

Dyskusja na temat znaczenia imienia :

 

Posiada naturę odważna, szczera, niezwykle wnikliwa. Umie nie tylko inicjować przedsięwzięcia, ale również sprawnie je przeprowadzać. Jest uzdolnionym kierownikiem, chętnie radzi innym. Założone przez niego ognisko rodzinne może uchodzić za wzór do naśladowania.

Pierwszy raz widzę tak bardzo pasujący opis w tak niewielu słowach.

[Artakhshatra]

Wszystko o mnie się zgadza i pasuje.

[otherpeople]

Mam tatę o imieniu Andrzej. Wszystko pasuje idealnie ;-).

[arel-a100]

Wszystko to szczera prawda. Tylko ciekawe jak przekłada się to szczęście i powodzenie.

[kajetan1236]

"Założone przez niego ognisko rodzinne może uchodzić za wzór do naśladowania".BZDURA,

[arel-a100]

Nie wiem jak u innych, a le u mnie w rodzinie uklada się. A co do szczęścia różnie to bywa. Ciekaw jestem opinii innych. Może to człowieka podbuduje

[dorota74]

Mam przyjaciela o tym imieniu. Wszystko co tu napisano pasuje idealnie - buntownik przy tym porywczy zazdrosny wręcz zaborczy bardzo inteligentny. Z tym życiem rodzinnym to....powiedzmy pół na pół.....Mój jest akurat trochę skażony znakiem "bliżniąt" stąd moja opinia taka sobie ale Andrzej w innym znaku zodiaku być może radziłby sobie lepiej:))

[werona]

ANDRZEJ

 

Pochodzenie: greckie

Liczba imienia: SIÓDEMKA

Znaczenie: mężny

Znak zodiaku: Koziorożec

Planeta: Słońce

Imieniny: 6 Styczeń, 19 Styczeń, 4 Luty, 12 Kwiecień, 27 Kwiecień, 13 Maj, 16 Maj, 12 Lipiec, 16 Lipiec, 17 Lipiec, 21 Lipiec, 1 Listopad, 10 Listopad, 24 Listopad, 30 Listopad, 10 Grudzień

 

Greckie imię "Andreas" (nasz Andrzej albo Jędrzej) pochodzi od słowa "andreios", czyli "męski, mężny, dzielny". A chociaż wywodzi się ono z greki, to pierwszy ze słynnych Andrzejów był Izraelitą, rybakiem z Galilei, który jako pierwszy poszedł za Jezusem, a potem powiedział do swego brata Szymona Piotra: "znalazłem Mesjasza". Tak więc już na początku na kartach Biblii imię Andrzej nosi człowiek, który wie, czego szuka, nie waha się i potrafi w okamgnieniu podejmować decyzje, które odmienią całe jego życie. Komuś takiemu rzeczywiście należy się imię Mężny! Według późniejszych świadectw św. Andrzej Apostoł odbywał długie podróże misyjne. Zginął w Grecji śmiercią męczeńską na krzyżu w kształcie litery X. Znak taki nosi odtąd nazwę krzyża św. Andrzeja. W średniowieczu krążyły pogłoski, że św. Andrzej dostał od Jezusa specjalny przekaz tajemnych nauk, które przekazał z kolei swoim uczniom. Istnieją obrazy, na których widać wkomponowane w treść dzieła znaczki "X", świadczące o tym, że malarz, autor obrazu, należał do grona wtajemniczonych. przejawił się również w sposób jakże figlarny: święto tego apostoła stało się dniem wróżb, lania wosku i innych ludowych wyroczni. Połączenie mistycznej liczby siedem i znaczenia "mężny", które jest wpisane w to imię, daje w efekcie bardzo pozytywną energię. Fakt ten tłumaczy zapewne, że imię Andrzej "od zawsze" i we wszystkich językach Europy było tak popularne, a u nas nabrało swojskiego, słowiańskiego brzmienia, iż nikt nie uważa go za obce. Andrzej to imię przede wszystkim tych, którzy "wiedzą" - czyli którzy mają w genach niemalże zapisaną instynktowną wiedzę o tym, jak żyć, i w którą stronę się skierować. Są pewni swoich wyborów i nie tracą swych sił na ciągłe wahania, które wielu ludziom już obrzydziły życie i podcięły skrzydła. Imię Andrzej wręcz wymusza cały komplet pozytywnych właściwości: a więc pewność siebie, cywilną odwagę, prostolinijność i szczerość, wierność i dar opiekowania się tymi, którzy wymagają poprowadzenia silną, męską ręką. U Andrzejów przeważa optymizm, nadmiar energii, dziarskość, wola życia, jasność co do tego, co jest dobre, a co złe. Andrzejowie (podobnie jak Wojciechowie) szczególnie też dbają o to, aby być wzorowymi ojcami i przekazać dzieciom pozytywny stosunek do życia. Istnieje stara tradycja, która łączy każdego z dwunastu apostołów z poszczególnymi znakami zodiaku. Andrzejowi został przydzielony dziesiąty znak, znak Koziorożca. A że krzyż w kształcie litery X jest prastarym symbolem Słońca i charakter Andrzejów wykazuje mnóstwo cech słonecznych, tak więc planetą, która opiekuje się Andrzejami, jest Słońce. To sprawia, że Andrzejowi są wolni od głównych wad znaku Koziorożca: nie są ani mroczni, ani śmiertelnie poważni, ale nie podlegają też zwątpieniom. Za to dziedziczą koziorożcową wytrwałość. Drugim .trafionym. znakiem w przypadku Andrzejów jest Lew, a także Strzelec, Rak i Wodnik. Pozostałym znakom imię Andrzej nie szkodzi, przeciwnie, chroni je przed ich wadami. Tak więc Barany i Skorpiony pod wpływem tego imienia wyzbędą się nawyku rządzenia innymi, Bliźnięta -swego roztargnienia, Panny i Wagi - powierzchowności, Ryby wolne będą od wahań, a Byki zyskają więcej energii.

[Natka2]

Andrzej jest osobą, która nawet w późnym wieku uważa, że nadal może „góry przenosić”. Jest bardzo czuły na wdzięki kobiece. W pracy pełen pomysłów i zapału, ale czasem zbyt mało systematyczny. Jest dobrym kierownikiem, chętnie radzi innym, jak należy daną sprawę załatwić. Potrafi wybrać sobie dobrą żonę. Jest wzorowym ojcem.

Cechy Andrzeja to: pewność siebie, odwagę, prostolinijność, szczerość, wierność, dar opiekowania. U Andrzejów przeważa optymizm, nadmiar energii, dziarskość, wola życia, jasność co do tego, co jest dobre, a co złe.

 

Imieniny Andrzeja

6 stycznia, 19 stycznia, 26 stycznia, 2 lutego, 4 lutego, 12 kwietnia, 27 kwietnia, 13 maja, 15 maja, 16 maja (dzień śmierci św. Andrzeja Boboli), 17 maja, 25 maja, 29 maja, 30 maja, 3 czerwca, 4 lipca, 12 lipca, 13 lipca, 16 lipca, 21 lipca, 4 sierpnia, 19 sierpnia, 29 sierpnia, 20 września, 23 września, 17 października, 20 października, 1 listopada, 10 listopada, 24 listopada, 28 listopada, 30 listopada (św. Andrzeja Apostoła) i 10 grudnia.

 

Patroni i święci

Święty Andrzej Apostoł

Święty Andrzej, metropolita Krety

Święty Andrzej Świerad

Św. Andrzej Corsini, biskup

Św. Andrzej Avellino

Św. Andrzej Bobola

Św. Andrzej Hubert Fournet

Św. Andrzej Kim Taegon

Św. Andrzej Beltrami

 

Zdrobnienia imienia Andrzej

Acin, Adzia, Adziu, And, Anda, Andi, Andre, Andrea, Andreas, Andree, Andrej, Andrejko, Andrejz, Andrew, Andrewciu, Andriejka, Andriij, Andrij, Andriosza, Andriuszka, Android, Andrusio, Andrusza, Andruszek, Andrut, Andruś, Andrz, Andrzejeczek, Andrzejek, Andrzejuś, Andrzi, Andrzuś, Andrzy, Andrżej, Andy, Andzia, Andziej, Andzik, Andzinsan, Andżelo, Andżinsan, Andżo, Andżunio, Angela, Aniś, Anszej, Antos, Anuś, Anzi, Dimitri, Drzejek, Dżejdżej, Dżejson, Dżeju, Dżendżej, Endi, Endriu, Endrju, Endruś, Endrzej, Endżel, Endżi, Jedrus, Jejek, Jądruś, Jędrek, Jędrula, Jędruś, Jędrzej, Ndriu, Ondrasz, Ondraszek, Ondrej, Ążej

 

Przysłowia

„Gdy święty Andrzej ze śniegiem przybieży, sto dni śnieg na polu leży”

„Kiedy na Andrzeja poleje, cały rok nie w porę rolę moczy, suszy”

„Na świętego Andrzeja dziewkom z wróżby nadzieja”

„Na świętego Andrzeja trza kożucha dobrodzieja”

„Święty Andrzej wróży szczęście i szybkie zamęście”

„Śnieg na Andrzeja dla zboża zła nadzieja”

„Jeżeli na świętego Andrzeja wiatr i mgła, to od Bożego Narodzenia będzie sroga zima”

„Gdy w Andrzeja deszcz lub słota, w grudniu drogi bez błota”

 

Szczęśliwa liczba: 6

Szczęśliwy kamień: tygrysie oko

Szczęśliwy kolor: grafitowy

 

Andrzej w innych językach

ang. – Andrew

arab. – Andraws (اندراوس)

biał. – Andrej (Андрэй), Andros, Andruk, Andrus

bułg. – Andrej (Андрей), Andrejko

chiń. – 安德鲁 (Āndélǔ – transkrypcja w pinyin)

chorw. – Andrija

czes. – Ondřej

duń. – Andreas

esperanto – Andreo

est. – Andres

fiń. – Antti

gael. – Anndra

gr. – Ανδρέας

haw. – Anekelea

hisz. – Andrés

niderl. – Andries, André, Andre

isl. – Andrés

indon. – Andreas

jap. – アンドリュー, アンドレ

katal. – Andreu

łac. – Andreas

lit. – Andrius

łot. – Andris

niem. – Andreas, Andree

nor. – Anders

fr. – André

port. – André

ros. – Andriej (Андрей)

rum. – Andrei

serb. – Andrija

słowac. – Andrej, a także: Ondrej

słoweń. – Andrej, a także Andraž

sua. – Andalea

szw. – Andreas lub Anders

węg. – András

wł. – Andrea

ukr. – Andrij (Андрiй)

 

Historia imienia Andrzej

Imię pochodzenia greckiego. Greckie Andréas genetycznie jest zdrobnieniem dwuczłonowych imion męskich typu: Adróbulus, Androgénes, Androkràtes, Andromèdes, Andronikos itd., bardzo rozpowszechnionych, a zawierających wyraz anér (gen. andrós) „mąż, mężczyzna” w części pierwszej. W całym chrześcijaństwie imię to było zawsze popularne.

W Polsce występuje od czasów przyjęcia chrześcijaństwa. Przy przejmowaniu uległo różnym przekształceniom i przystosowaniu do fonetyki polskiej. Stąd mamy różne warianty tego imienia: Andrzej, Jędrzej, Ondrzej, Andrzysz, Andrzejasz itp., a także zdrobnienia: Andrzejek, Jędrzejek, Ondrzejek, Ondraszek, Ondrysz. Czasami te różne przekształcenia polskie mieszały się z podobnymi przekształceniami, zapożyczonymi z Niemiec, imienia Henryk.

Obok imienia męskiego Andrzej w średniowieczu trafiało się w Polsce imię żeńskie Andrzeja, Ondrzeja, dzisiaj nie spotykane.

Zdrobnienie Jędruś, Jędrek, Jędrzejek nawiązuje do bardziej spolszczonej i popularnej kiedyś postaci Jędrzej, które dzisiaj zastępuje zdrobnienie Andrzejek. Od tego imienia wzięło swój początek lwowsko-krakowskie określenie andrusy, dziś zapomniane, a także jędrusie z czasów II wojny światowej. Dodatkowym świadectwem popularności kultu świętego Andrzeja są pewne ludowe zwyczaje zwane andrzejkami.

Od imienia Andrzej (z różnych jego postaci) pochodzi dużo nazwisk: Andrzejewski, Jędrzejewski, Jędrzejewicz, Jędrychowski, Jędrusik itp., a także nazwy miejscowości: Jędrzejów, Andrychów.

Święci znani pod tym imieniem są tak liczni, że nie sposób ich tu wymienić. Przedstawimy jednak w skrócie najbardziej czczonych.

 

ANDRZEJ, APOSTOŁ

Rybak rodem z Betsajdy galilejskiej, który później wraz z bratem Szymonem osiadł w Eafarnaum. Zrazu pasjonowało go przepowiadanie Jana Chrzciciela i dlatego towarzyszył mu nad dolnym Jordanem. Skoro jednak usłyszał z ust Jana Chrzciciela słowa „Oto Baranek Boży”, bez wahania poszedł za Jezusem. Mając najwidoczniej usposobienie rzutkie i serce skłonne do entuzjazmu, rychło przyprowadził do niego swojego brata, któremu oświadczył: „Znaleźliśmy Mesjasza”. Wraz z bratem, napotkanym po drodze swoim ziomkiem Filipem oraz innymi poszedł za Jezusem do Kany Galilejskiej, gdzie był świadkiem pierwszego cudu. Po cudownym połowie ryb Chrystus wezwał go wyraźnie do pójścia za sobą, na które to Andrzej odpowiedział bez najmniejszego wahania. Odtąd należał do grupy najbliższych Jezusowi i najbardziej zaufanych. Na kartach Ewangelii pojawia się dostatecznie często, byśmy mogli wczuć się w jego usposobienie i poznać jego charakter.

Znacznie mniej wiemy o jego życiu i działalności po Zesłaniu Ducha Świętego. Opisują nam je co prawda legendy, bogate w pomysły, niestety pisma te nie posiadają wartości historycznej. Możemy jedynie przypuszczać, że Andrzej apostołował w Poncie i Bitynii (płn. część Azji Mniejszej), może także w Scytii (okolice dolnego biegu Dunaju, dzisiejsza Dobrudza) oraz Tracji (dzisiaj Bułgaria), w końcu zaś na terenie Grecji, zwłaszcza w Epirze i Achai. Według świadectw miał zginąć męczeńsko, zwisając głową w dół, w IV w. w Grecji w Patras.

Jako datę męczeńskiej śmierci podawano 30 listopada 60 r. Jego relikwie przeniesiono w IV stuleciu do Bizancjum, w 1208 r. do Amalfi, głowa zaś miała być przechowywana w Rzymie od roku 1462. Dopiero 26 IX 1964 r. zwrócono ją Grekom.

Pamiątka jego męczeństwa zespoliła się z bogatym folklorem, do którego przeniknęły niewątpliwie elementy pierwotne (np. wróżby zwane andrzejkami).

 

ANDRZEJ ŚWIERAD

Zwano go potocznie „Żurawkiem”, ale nazwa ta pochodziła z błędnego odczytania jego imienia, które w przekazach źródłowych przekazane zostało w niezręcznej ortografii łacińskiej. Niewiele jednak o nim wiemy i niewiele jest źródeł, z których moglibyśmy się coś więcej dowiedzieć. Dlatego, kiedy w XVII stuleciu ożywił się u nas jego kult, z zamiłowania i zawodowi historycy zaczęli ten brak uzupełniać elementami legendarnymi. Właściwie jedyne wiadomości o Świeradzie to spisane przez biskupa Pięciokościołów (Pecs), Maurusa, relacje ucznia Świerada, Benedykta (około 1064 roku).

Był pochodzenia wieśniaczego. Sądzono kiedyś, że na Węgry przywędrował z terenów Polski. Habit i, zapewne, imię zakonne otrzymał w klasztorze Św. Hipolita na górze Zabór koło Nitry. Prawdopodobnie jakiś czas przebywał w samym klasztorze, przenosząc się później do pustelni, w której oddawał się niezwykłym surowościom. Niezwykłe umartwiania praktykowane przez świętego przyspieszyły jego śmierć, która nastąpiła między rokiem 1030 a 1034.

Pamiątkę świętego obchodzi się w Polsce 13 lipca.

 

ANDRZEJ AVELLINO

(1521— 1608) Pochodził z Castranuovo w Lukanii (płd. Italia). Święcenia kapłańskie przyjmuje w roku 1545. Rozpoczyna studia prawa w Neapolu, gdzie obejmuje stanowisko w sądzie duchownym. Za przełom w swoim życiu uważa rekolekcje prowadzone pod koniec 1548 roku pod kierunkiem Jakuba Laineza. W roku 1556 zostaje napadnięty i poważnie zraniony. Przyjęty gościnnie w domu kleryków regularnych, w roku następnym wstępuje do ich nowicjatu, w roku 1558 złożył profesję. Odtąd spełnia różne funkcje przełożeńskie, zasłynął jednak jako kaznodzieja, spowiednik i przewodnik dusz. Dnia 10 listopada podczas mszy św. dostaje ataku apopleksji i umiera tego samego dnia wieczorem.

 

ANDRZEJ BOBOLA

(30 XI 1591 – 16 V 1657). Pochodził z rodziny szlacheckiej. Urodził się w Strachocinie koło Sanoka. Do Towarzystwa Jezusowego wstąpił w 1611 r. w Wilnie, w tamtejszej Akademii studiował filozofię i teologię. W 1622 r. otrzymuje święcenia kapłańskie i podejmuje pracę jako kaznodzieja, spowiednik, duszpasterz w więzieniach i przytułkach, w Nieświeżu oraz przy kościele św. Kazimierza w Wilnie. W roku 1630 złożył profesję zakonną i został superiorem w Bobrujsku. Od 1633 r. pracował kolejno w Płocku i Łomży. Do Płońska wyjeżdża na stałe w 1642 r. Jedyne jego wyjazdy ograniczają się, w latach 1646-1652, dla poratowania złego stanu zdrowia. W tym celu zawsze wyjeżdża do Wilna.

Sukcesy wzbudziły przeciwko niemu nienawiść prawosławnych, którzy od dawna patrzyli z niechęcią na jezuitów, uważając ich za głównych twórców unii brzeskiej. Wrogość ta przybrała większe rozmiary podczas wojen kozackich. W maju 1657 r. na Janów Podlaski napadła grupa Kozaków, dokonując rzezi katolików i Żydów. Andrzej przebywał wówczas w sąsiednim Peredyle. Pochwycony przez tę samą grupę, zawleczony został do Janowa i tam na rynku miasta poniósł śmierć męczeńską.

Długa jest historia relikwii naszego świętego. Złożone w krypcie kościoła jezuickiego w Płońsku, początkowo poszły w zapomnienie. Odnaleziono je dopiero w 1702 roku. W r. 1808 przewieziono je do Płocka, gdzie spoczywały do 1922. Przechowywano je następnie w Moskwie, skąd misja papieska w r. 1924 przewiozła je do Rzymu, gdzie zostały złożone w kościele Al Gesu. W 1938 roku relikwie sprowadzono do Warszawy i w triumfalnym pochodzie złożono w kaplicy jezuickiej przy ul. Rakowieckiej. We wrześniu 1939 r., mimo poważnego uszkodzenia kaplicy trumna z ciałem świętego ocalała. Przez lata okupacji była przechowywana w kościele Matki Boskiej Łaskawej na Starym Mieście. Mimo, że w czasie Powstania Warszawskiego kościół ten został doszczętnie zrujnowany, jednak i tym razem relikwie uratowano i przeniesiono do kościoła św. Jacka przy ul. Freta. Pod koniec 1945 roku ponownie spoczęły w kaplicy przy ul. Rakowieckiej.

[Natka2]

Osobowość: Ten, co niesie świat

Charakter: 90 %

Promieniowanie: 96 %

Rezonans: 107 000 drgań/ sek.

Kolor: Żółty

Główne cechy: Towarzyskość - Uczuciowość - Zmysłowość - Zdrowie

Totem roślinny: Drzewo figowe

Totem zwierzęcy: Jaguar

Znak: Rak

 

TYP: Ludzie nerwowi, pobudliwi, bardzo szybko reagujący, jak jaguar, ich totem. Mają tajemniczą osobowość.

 

PSYCHIKA: Są zarazem introwertykami i ekstrawertykami. Ich życie wewnętrzne jest bogate i uporządkowane, ale są również otwarci na świat i chętnie mieszają się do cudzych spraw, nie przez niezdrową ciekawość, ale by pomóc innym.

 

WOLA: Bardzo silna, często graniczy z uporem. Mogą stać się despotyczni.

 

POBUDLIWOŚĆ: Bardzo mocna, czasem powoduje dzikie wybuchy zarówno w domu rodzinnym, jak i w szkole czy w miejscu pracy.

 

ZDOLNOŚĆ REAKCJI: Nie chcą niczego burzyć, ale wolą budować na dziewiczych terenach. Porażki wywołują u nich, gniew.

 

AKTYWNOŚĆ: Jako uczniowie czy studenci nieraz podważają autorytet profesora, ale sami mogą zostać doskonałymi nauczycielami o rozwiniętym zmyśle pedagogicznym. Mogą także być politykami, psychologami, psychiatrami itd. Łatwo przystosowują się do sytuacji, pod warunkiem, że dzierżą drążek sterowniczy w dłoni.

 

INTUICJA: Należałoby raczej powiedzieć: widzenie, gdyż obraz tego, co powinni zrobić, staje im przed oczami niczym fotografia, pozwalając działać precyzyjnie i skutecznie.

 

INTELIGENCJA: Otwarta, analityczna. Bardzo ciekawi. Pragnie za wszelką cenę wszystko poznać. W dzieciństwie trzeba dawać im książki, pozwalać na oglądanie telewizji i dyskusje z dorosłymi.

 

UCZUCIOWOŚĆ: Są bardzo wrażliwi, bronią niesłusznie atakowanych.

 

MORALNOŚĆ: Moralizatorzy, mają tendencję do ingerowania w cudze postępowanie w stylu: "Rób to, co ci mówię, nie rób tego, co ja robię!"

 

ZDROWIE: Nie obawiają się przemęczenia intelektualnego. Uwaga na wypadki, które mogą uszkodzić kościec! Słabe punkty: układ oddechowy, krążenie krwi.

 

ZMYSŁOWOŚĆ: Wcześnie rozpoczynają tę dziedzinę życia. Mają silne potrzeby seksualne, ale potrafią je opanować, gdy z powodów moralnych, politycznych, religijnych, oddają całą swą energię innej sprawie.

 

DYNAMIZM: Ce****e ich pewność siebie, która przerasta ich własną osobowość i sprawia na otoczeniu wrażenie, że mają jakąś misję do wypełnienia.

 

TOWARZYSKOŚĆ: Gdy mają komuś coś do powiedzenia, walą prosto z mostu. Rozmówcy są nieraz zaskoczeni. Powiedzmy, że trochę brak im dyplomacji.

 

PODSUMOWANIE: Trzeba ich uważnie nadzorować w okresie młodzieńczym. Ale spróbujcie dogonić Jaguara.

 

Źródło: Opis imienia Andrzej, imię Andrzej znaczenie imienia

Edytowane 26 Listopada 2011 przez Natka2

[dorota74]

Zanm jednego Anddrzeja zgadza sie bardzo dużo - jedynie to nie rak a bliżniak w tym konkretnym przypadku no i nie grzeszy wiernością...) Ale jest potwornie inteligentny sto pomysłów na minutę i miesza się w cudze życie z założeniem "dla Twojego dobra"...)

[Piko]

Pasuje do Prezydenta ...